Στό πολιτικό ρεπορτάζ καί ἀρθρογραφία θήτευσα ἐπί μακρόν (καί ὄχι ἐπί Μακρόν!). Εἶχα πάντοτε καλές καί ἀξιόπιστες πηγές, τηροῦσα σχολαστικά τό off the record καί οὐδέποτε «δέθηκα» σέ ἅρματα…
Ἐπί πρωθυπουργίας Κων. Μητσοτάκη μοῦ ἀνετέθη τό «κυβερνητικό» ρεπορτάζ. Ὑπέστην ὅλες τίς (εὐχάριστες) συνέπειες ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, καθώς ὁ τότε πρωθυπουργός ταξίδευε πολύ καί παντοῦ. Ἀκολουθοῦσα τίς ἀποστολές, παρακολουθοῦσα τίς συνόδους καί τίς διμερεῖς ἐπαφές. Ἀπό κάποιο σημεῖο τῆς ζωῆς μου καί ἐντεῦθεν, εἶπα νά μήν ἀσχοληθῶ πλέον μέ τά «πολιτικά».
Προτίμησα νά ἐπιστρέψω στό χρονογράφημα, ἐκεῖ, δηλαδή, ἀπ’ ὅπου ἄρχισα τήν καρριέρα μου, δίπλα στόν Γιάννη Παπαγεωργίου (Τράστ τοῦ Γέλιου καί «Ἀθηναϊκή»), στόν ὁποῖο μέ σύστησε ὁ φίλος τοῦ πατέρα μου, συγγραφεύς Δημήτρης Γιαννουκάκης.
Ὡστόσο, εἶναι κάποια πράγματα πού σέ «γαργαλοῦν» καί πού «δέν σ’ ἀφήνουν νά ἁγιάσεις» καί, θέλεις-δέν θέλεις, τά σχολιάζεις, καί ἄς εἶναι «πολιτικά».
Κατ’ ἀρχάς, θέλω νά πῶ σέ ἐκείνους πού συνέλαβαν καί δημιούργησαν τά «σπότ» τοῦ Σύριζα, ὅτι μέ τό πού τά βλέπεις, σοῦ ἔρχεται μιά κατάθλιψη, μιά μελαγχολία. Δέν ἀκοῦς πρόταση, δέν βλέπεις χαμόγελο, ἀκοῦς τήν προαιώνια, παλαιολιθική, «μίρλα» (ἔτσι ὀνομάζεται σήμερα ἡ συνεχής γκρίνια, ἡ «κλάψα», πού λέγαμε οἱ παλαιότεροι), τήν ὁποία χρόνια πάσχισε νά ἀποτινάξει ἀπό τό πανωφόρι της ἡ ἀριστερά, καί τά κατάφερε κάποιες φορές. Καί ὅταν βυθίζεσαι στήν γκρίνια, ὅταν «τά βλέπεις ὅλα μαῦρα», μοιραῖα θά κάνεις καί τήν γκάφα σου!
Ἄκουσα χθές τόν ἐπί κεφαλῆς τοῦ ψηφοδελτίου Ἐπικρατείας, καθηγητή τοῦ Χάρβαρντ, νά ἀπορρίπτει τήν ἰδέα τῆς ἀναθεωρήσεως τοῦ «ἄρθρου 16» τοῦ Συντάγματος περί ἱδρύσεως ἰδιωτικῶν, μή κερδοσκοπικῶν Πανεπιστημίων.
Ἀρνητικός ἦταν καί γιά τήν σύσταση «Πανεπιστημιακῆς Ἀστυνομίας». Βεβαίως, τό Χάρβαρντ, ὅπου διδάκσει καί ἀπό ὅπου πληρώνεται, εἶναι ἰδιωτικό καί ὄχι «τοῦ δημοσίου». Καί στόν ἕκτο ὄροφο τοῦ κεντρικοῦ του κτηρίου στεγάζεται τό “Police dptm. of Harvard University”, ἤτοι τό Ἀστυνομικό Τμῆμα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Χάρβαρντ.
Ὁ συμπαθής –κατά τά λοιπά– καθηγητής παραδέχθηκε ἐν συνεχείᾳ ὅτι ὑπάρχει Ἀστυνομία στό Χάρβαρντ, ἀλλά «ὁ πρύτανις ἡγεῖται στίς διαδηλώσεις καί δέν πέφτουν μολότωφ.» Δέν μᾶς εἶπε, ὅμως, ὅτι ἔτσι καί «πέσει μολότωφ» καί μάλιστα κατά ἀστυνομικοῦ, θά μιλήσουν τά ὅπλα! Δέν μᾶς εἶπε ὅτι ἔτσι καί τολμήσει κάποιος νά γράψει μέ «σπραίυ» στούς τοίχους ἤ (τό χειρότερο ἀκόμη) νά εἰσαγάγει «πολεμοφόδια» σέ πανεπιστημιακό χῶρο, μπορεῖ νά βρεθεῖ σέ φυλακές ὑψίστης ἀσφαλείας καί νά μείνει γιά πολύ καιρό! Δέν μᾶς εἶπε ἀκόμη ὅτι τά Πανεπιστήμια, ὅπως ἐκεῖνο στό ὁποῖο ἐργάζεται, συντηροῦνται ἀπό δωρεές εὐπόρων οἰκογενειῶν (ἀπό ἐκείνους δηλαδή πού πολλοί ἀπό τούς συντρόφους του στόν Σύριζα βδελύσσονται) ἀλλά καί ἀπό τά ὑψηλά δίδακτρα. Παρέχουν, βεβαίως, ὑποτροφίες, σέ «ταλέντα» τά ὁποῖα ἀνακαλύπτουν σέ κάθε γωνιά τῆς γῆς!
Καλό θά εἶναι, λοιπόν, νά ἀποφεύγονται οἱ «παρόλες», διότι σήμερα, μέ τό πού θά πετάξεις τήν «κοτσάνα», ὁ ἄλλος ἔχει μπεῖ στό Google, ἔχει δεῖ τά περιπολικά μέ τήν φίρμα τοῦ Χάρβαρντ στά πλευρά, ἔχει δεῖ τήν εἴσοδο τοῦ ἀστυνομικοῦ τμήματος τοῦ Χάρβαρντ, καί ὕστερα, ἄντε νά τόν πείσεις γιά τήν ἀξιοπιστία σου! Καλό θά εἶναι νά προσέχουν οἱ πολιτικοί μας.
Δέν εἶναι ὅπως γινόταν ἐπί …Ὄθωνος ἡ πολιτική…
