Κανέναν δέν ὠφελεῖ ἡ ὑπερβολή
Τίς περισσότερες φορές ,σχεδόν πάντα, προκαλεῖ τό ἀντίθετο ἀποτέλεσμα ἀπό τό ἐπιδιωκόμενο.
Στήν χώρα μας ἡ ὑπερβολή ἦταν, ἀνέκαθεν, πρόβλημα. Ἔγινε πολύ μεγαλύτερο, ἀπό τήν ὥρα πού τά μέσα μαζικῆς ἐπικοινωνίας πέρασαν στά χέρια τῶν «ἐργολάβων».
Καθώς οἱ ἄμυνες τοῦ δημοσιογραφικοῦ κόσμου εἶχαν μειωθεῖ ἀπό τήν ἀκατάσχετη παραγωγή «μέσων», καθώς ἡ δημοτική ραδιοφωνία ὑποχωροῦσε καί ἔπαιρνε τήν πρωτοκαθεδρία ἡ ραδιοφωνία τῶν συμφερόντων, πού σύντομα ἐπεξετάθη καί στό τηλεοπτικό τοπίο, ἡ ὑπερβολή ἔγινε πανίσχυρο πολιτικό ὅπλο.
Ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου κονιορτοποιήθηκε ἀπό τό «Σκάνδαλο Κοσκωτᾶ», ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης διαλύθηκε ἀπό τά ἴδια ἰδιωτικά «μέσα» τά ὁποῖα στήριξε μέ φανατισμό, ὁ Κώστας Καραμανλῆς συνετρίβη μέ ἀνύπαρκτα (ὡς ἀπεδείχθη τελικῶς στήν Δικαιοσύνη) «σκάνδαλα» τά ὁποῖα εἶχαν κάνει «σημαία» καί «μονοθεματικά δελτία» τά ἰδιωτικά «κανάλια», ὁ Γιῶργος Παπανδρέου ἐξαϋλώθηκε ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τόν στήριξαν γιά νά ρίξουν τόν Καραμανλῆ. Καί ὅλες αὐτές οἱ «χωσιές» (γιά νά θυμηθῶ τήν μανιάτικη καταγωγή) βασίστηκαν στήν ὑπερβολή καί στήν …ὑπερ-προβολή! Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο ὀφείλουμε νά συστήσουμε «χαμηλότερους τόνους» στό πολύ σοβαρό καί ἀναγκαῖο νά ἐπιλυθεῖ θέμα τῶν «Ὁμοσπονδιῶν»… Ἀπό τήν πρώτη στιγμή, ταχθήκαμε μέ τό μέρος τῆς Σοφίας Μπεκατώρου, ἡ ὁποία εἶχε τό θάρρος καί βρῆκε τήν δύναμη νά ἀποκαλύψει κάτι τό ὁποῖο πολλοί ἐγνώριζαν, ἀλλά οὐδείς τολμοῦσε νά ἀγγίξει. Θά ἐπαναλάβουμε γιά μία ἀκόμη φορά, ὅτι τό «πότε», τό «πῶς» καί τό «γιατί» κάποιος θά ἀποκαλύψει κάτι τρομερό τό ὁποῖο ὑπέστη, εἶναι δικό του καί μόνον δικό του θέμα! Καί καλό εἶναι νά θυμηθοῦμε ὅτι ὁ πρωταθλητής καί ὀλυμπιονίκης Νῖκος Κακλαμανάκης εἶχε πολλές φορές καταγγείλει πολλά ἀπό ἐκεῖνα τά ὁποῖα συνέβαιναν –εἰς βάρος του– προερχόμενα ἀπό τήν Ὁμοσπονδία, χωρίς κανείς νά ἔχει τολμήσει νά παρέμβει. Εἶναι ἀπολύτως βέβαιο ὅτι ἡ ἀθλήτρια ἔχει ὑποστεῖ ἐκεῖνα τά ὁποῖα κατήγγειλε. Ὅπως εἶναι βέβαιο ὅτι πολλοί –πολύ περισσότεροι ἀπό ὅσους φανταζόμαστε– γνώριζαν τί συνέβαινε. Χωρίς ἀμφιβολία, χρειαζόταν τεράστια ψυχική δύναμη ἀπό τήν ἀθλήτρια ὥστε νά ἐκτεθεῖ, γιά νά μιλήσει γιά τόν ἐφιάλτη, γιά νά «τραβήξει τήν μαύρη κουρτίνα»…
Ἄκουγα χθές στό ραδιόφωνο τήν συνάδελφό μου ἀπό τήν «Καθημερινή, ἕνα κορίτσι πού μεγάλωσε κοντά μας στήν ἐφημερίδα, καί καλύπτει τό ρεπορτάζ τῆς Ἱστιοπλοΐας, νά ἀποκαλύπτει ὅτι «κάποιοι κύριοι ἅπλωναν πολύ εὔκολα τό χέρι τους στίς γυναῖκες». Καί, ἀσφαλῶς, δέν «τῆς ἦρθε ἔτσι στό μυαλό» νά μιλήσει. Καί δέν θά μιλοῦσε ἄν δέν εἶχε κάνει τήν ἀρχή ἡ Σοφία… Ἐκεῖνο στό ὁποῖο θά ἐπιμείνουμε εἶναι οἱ «χαμηλότεροι τόνοι», ἡ ἀποφυγή κάθε ὑπερβολῆς, γιά νά μήν «γίνει τό μάτς κόλαση» καί χαθεῖ ἡ μπάλα! Νά μήν προκληθεῖ «τζερτζελές» καί χαθεῖ ἔτσι ἡ οὐσία τῆς ὑποθέσεως, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἐξυγίανση στόν σκοτεινό χῶρο τοῦ ἀθλητισμοῦ. Καί καλά θά κάνουν ἐκεῖνοι πού θεωροῦν τήν γυναῖκα σκεῦος, νά ἀντιληφθοῦν ὅτι ὁ βιασμός δέν εἶναι ἐρωτική πράξη. Εἶναι βιασμός!
