Διαβάζω πολλά γύρω ἀπό τήν ἀπόφαση τοῦ Κεντρικοῦ Ἀρχαιολογικοῦ Συμβουλίου μέ τήν ὁποία κηρύχθηκε ὡς «ἀρχαιολογικοῦ ἐνδιαφέροντος» μεγάλο τμῆμα τῆς πόλεως τοῦ Πειραιῶς.
Διαβάζω τίς ὀργίλες ἀντιδράσεις ὁρισμένων ἐπειδή «ἡ γραφειοκρατία καθυστερεῖ τίς ἐπενδύσεις». Διαβάζω δηλώσεις τῶν «Παραγωγικῶν τάξεων» τοῦ Πειραιῶς, μέ τίς ὁποῖες ἐκφράζουν προβληματισμό γιά τήν ἐμπλοκή τῶν ἀρχαιολόγων στόν τομέα τῶν «ἐπενδύσεων».
Διαβάζω τίς τοποθετήσεις τοῦ Δήμου ἀλλά κι ὑποψηφίων δημάρχων, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων εἶναι ὑπέρ τῶν «ἐπενδύσεων». Ἐπειδή γεννήθηκα, μεγάλωσα, ζῶ καί λειτουργῶ στόν Πειραιᾶ καί δέν ἔχω «στρίψει διά τοῦ ἀρραβῶνος» πρός ἄλλες περιοχές, ὅπως κάνουν τά τελευταῖα χρόνια ὅσοι Πειραιῶτες βγάλουν χρήματα, ἐπειδή ἀναπνέω καθημερινά τόν ἀέρα τοῦ λιμανιοῦ καί δέχομαι τόν δυσβάστακτο φόρτο τῶν χρηστῶν τοῦ λιμανιοῦ, οἱ ὁποῖοι δέν ἀφήνουν δεκάρα στήν πόλη, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά ἔχω ἄποψη καί νά τήν ἐκφέρω. Ἐλάχιστα χαρούμενος εἶμαι πού βλέπω στό κτίριο τῆς διοικήσεως τοῦ λιμένος τήν κινεζική σημαία, τά κινεζικά ἰδεογράμματα καί τά φανάρια στήν εἴσοδο τοῦ κτιρίου, λές καί εἶμαι στήν Σαγκάη.
Φυσικά, οἱ Κινέζοι δέν ἦλθαν μόνοι τους. Ἐμεῖς τούς καλέσαμε, ἐμεῖς τούς παραχωρήσαμε τό λιμάνι, ἐπειδή τό κράτος μας χρεοκόπησε ὡς ἐπιχειρηματίας. Ἐμεῖς κάναμε «ἀποκρατικοποίηση» τοῦ λιμένος, παραχωρώντας τον στήν …κρατική κινεζική ἑταιρεία!
Αὐτό, ὅμως, δέν μπορεῖ νά σημαίνει ὅτι ὁ προσωρινός κάτοχος τῆς πλειοψηφίας τῶν μετοχῶν μπορεῖ νά μᾶς «ἀλλάξει τά φῶτα»! Διότι ἐλάχιστα ἐνδιαφέρει τόν Κινέζο ἐπενδυτή ἄν στήν Κυνόσουρα βρίσκονται οἱ τάφοι τῶν Σαλαμινομάχων ἤ ἄν στόν μικρό ὅρμο τοῦ Ἀμπελακίου βρίσκονται ἀπομεινάρια ἀπό τά ἑλληνικά καί τά περσικά πλοῖα πού χάθηκαν στήν ἱστορική Ναυμαχία. Ἐμᾶς, ὅμως, μᾶς ἐνδιαφέρει!
Ἐλάχιστα ἐνδιαφέρει τόν ἐπενδυτή τό ὅτι ἐμεῖς, οἱ Πειραιῶτες, ἔχουμε ὀργισθεῖ μέ τήν καταστροφή πού προκάλεσε στήν πόλη μας τό «Τράμ». Εἴδαμε νά ἀποκαλύπτονται θησαυροί, τούς ὁποίους ἄλλες πόλεις θά κρατοῦσαν στήν ἐπιφάνεια ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, ἀλλά ἐμεῖς τούς «παραχώσαμε» γιά νά περάσουν ἀπό ἐπάνω τους οἱ γραμμές ἑνός μέσου τό ὁποῖο δέν χρειάζεται ἡ πόλη. Ὑπέρ τῆς «ἀξιοποιήσεως», φυσικά.
Ἐλάχιστα σκέπτεται ὁ ἐπενδυτής τό ἐάν ὁ Πειραιᾶς ἀντέχει ἄλλη κυκλοφοριακή ἐπιβάρυνση καί ἄν οἱ Πειραιῶτες ἐπιθυμοῦν νά δοῦν νά μετατρέπεται ἡ γραφική Πειραϊκή σέ ἕνα ἀκόμη σκυροδεμάτινο «τέρμιναλ» γιά τήν κρουαζιέρα!
Καλά εἶναι τά «πεντάστερα» ξενοδοχεῖα, τά σύγχρονα «ἐμπορικά κέντρα», πού θά κάνουν τόν Πειραιᾶ Μαϊάμι! Ἀλλά δέν εἶναι καλύτερα νά γίνουν σιγά-σιγά (γιά νά δοῦμε ἄν θά φέρουν καί τήν ἀνάλογη κίνηση) καί μέ σεβασμό στήν πανάκριβη πολιτιστική μας κληρονομιά; Πρός Θεοῦ, δέν τασσόμεθα ὑπέρ μίας στείρας «ἀρχαιολαγνείας» οὔτε εἴμαστε ὑπέρ τῆς δικτατορίας τῶν ἀρχαιολόγων.
Ἀλλά ἐπειδή στόν Πειραιᾶ ἔχουμε «καεῖ στόν χυλό», χάνοντας τό «Ρολόι», κατεδαφίζοντας ὅλα σχεδόν τά νεοκλασικά κτίρια, ἀποκτώντας ἕναν ξεκάρφωτο «πύργο» πού στοιχειώνει ἐπί δεκαετίες, ἀφήνοντας τό πλούσιο ἀρχαιολογικό μας Μουσεῖο χωρίς ἕναν χῶρο σταθμεύσεως, καταστρέφοντας τά ἀπομεινάρια τῶν Νεοσοίκων γιά νά ὑψώσουμε ἄμορφες πολυκατοικίες, ἀκοῦμε σήμερα τήν λέξη «ἀξιοποίηση» καί κουμπωνόμαστε!
Καί γιά νά ἐξηγούμεθα. Σέ ἕνα πολιτισμένο κράτος «ἐπενδύω» καί «ἐνοικιάζω» δέν σημαίνει «κάνω ὅ,τι μοῦ γουστάρει»…
