H μητέρα μας ήταν η μόνη στην οικογένεια που δεν είχε φωνητικές ικανότητες
Ήταν θεόφαλτση, σε μια οικογένεια με πέντε καλλίφωνα παιδιά και έναν πατέρα τενόρο! Μα, τω Θεώ, δεν έχω ξανακούσει άνθρωπο που να μην έχει ούτε μια νότα σωστή! Εκεί, όμως, που ήταν άφθαστη-δασκάλα βλέπεις- ήταν η αφήγηση. Δεν την εύρισκες εύκολα “λάσκα”, καθώς ήταν πάντα πνιγμένη με το σχολείο το οποίο διηύθυνε, αλλά όταν την πετύχαινες ορεξάτη, την άκουγες χωρίς να τολμάς να την διακόψεις…
Έτσι, έμαθα απίθανα πράγματα για την περίοδο του Πολέμου, της Κατοχής και της παρανοϊκής εσωτερικής αιματοχυσίας. Μου διηγόταν ότι δεν είχαν δηλώσει “απωλεσθέντα” τον αδελφό τους, τον θείο Ανδρέα έφεδρο ανθυπολοχαγό, ο οποίος ήταν αγνοούμενος από την μάχη των οχυρών (είχε όμως διαφύγει στην Μέση Ανατολή), ώστε να παίρνουν “μια ακόμη μερίδα συσσιτίου”, το πώς εξανεμίσθηκε όλη η περιουσία τους για να μην πεθάνουν από την πείνα, πουλώντας ένα-ένα τα χρυσαφικά και ότι άλλα τιμαλφή είχε η χήρα μητέρα τους ,μου έχει δε κατονομάσει πλειάδα γνωστών “μαυραγοριτών” και ”ενεχυροδανειστών” της εποχής.
Περιέγραφε με τρόπο μοναδικό εικόνες φρικιαστικές, την περισυλλογή των νεκρών από την πείνα στους δρόμους, το κυνηγητό των αντιστασιακών από τους Γερμανούς στα στενά της Φρεαττύδας, τα ακροβατικά κόλπα των “σαλταδόρων”…
Σαν χθες, λοιπόν, 27 Απριλίου του 1941, μπήκαν στην Αθήνα οι Γερμανοί. Γράφει ο φίλτατος Γρηγόρης Μπλαβέρης: “Κυριακή 27.4.1941 ο Γερμανικός στρατός εισέρχεται στην Αθήνα, η μαύρη περίοδος της τριπλής Κατοχής αρχίζει. Μαζί της η καταπίεση, η πείνα, οι στερήσεις, οι ομηρείες, τα βασανιστήρια, οι εκτελέσεις …Για το μεγαλύτερο τμήμα της Ελλάδος θα διαρκέσει έως τον Οκτώβριο 1944. Όμως δεν θα σταθεί αφορμή να σταματήσει ο αγώνας της Ελλάδος κατά του Άξονος, αντιθέτως για πολλούς Έλληνες και Ελληνίδες τότε αρχίζει …
Θα συνεχιστεί αρχικά στην Κρήτη με την ηρωική αντίσταση στρατού και λαού που θα καθυστερήσει -ίσως καθοριστικά για την τελική της έκβαση- τη Γερμανική εισβολή στην ΕΣΣΔ και στη συνέχεια στην κατεχόμενη Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό (Βόρειο Αφρική, Μάλτα, Ιταλία, ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα, στη Μεσόγειο, τον Ατλαντικό, τον Ινδικό) στις πόλεις και στην ύπαιθρο, στην ξηρά , θάλασσα και αέρα , με όπλα και χωρίς , από στρατό, ναυτικό, αεροπορία, αντάρτικες οργανώσεις, ομάδες σαμποτέρ και κατασκοπείας αλλά και μεμονωμένους Πατριώτες! Οπού κτυπούσε ελληνική ψυχή υπήρχε και μία εστία Αντιστάσεως…
Λέλα Καραγιάννη, Ιουλία Μπίμπα, Ηρώ Κωνσταντοπούλου, Γεώργιος Ιβανόφ, Κωνσταντίνος Περρίκος, Θρασύβουλος Τσακαλώτος, Χριστόδουλος και Ιωάννης Τσιγάντες, Ιωάννης Τούμπας, Νικόλαος Ρουσσέν, Μίλτος Ιατρίδης, Ιερός Λόχος, Ταξιαρχία Ρίμινι, “Αδρίας”, “Παπανικολής”, “Βασίλισσα Ολγα”, ΕΔΕΣ, ΠΕΑΝ, ΕΑΜ -ΕΛΑΣ,, ΕΚΚΑ- 5/42, Μίδας, ΕΟΚ, ΡΑΝ, Ομηρος, ΕΠΟΝ είναι λίγα ονόματα ατόμων, μονάδων και οργανώσεων που πολέμησαν τους κατακτητές, δίδοντας ακόμη και την ζωή τους, συνεισφέροντας αποφασιστικά στην Απελευθέρωση και τη Νίκη.Θα τους θυμόμαστε (όπως και όλους τους συναγωνιστές τους) με ευγνωμοσύνη …ΑΘΑΝΑΤΟΙ !”…Να μην τα ξεχνάμε αυτά, παρακαλώ. Κυρίως δε τα ονόματα!
