Βρέ, τί ὄμορφα πού περνᾶμε ἐδῶ στήν Ἑλλάδα!
Τί ὄμορφη καί καλοκουρδισμένη δημοκρατία πού ἔχουμε! Πόσο σωστά καί ἤρεμα γίνονται καί περατώνονται οἱ διαδικασίες! Γιά σκέψου νά εἴχαμε κάτι σάν τήν ἀμερικάνικη δημοκρατία καί νά «ἔπαιζαν μπουνιές» οἱ δύο ὑποψήφιοι γιά τήν πρωθυπουργία καί νά παρουσιάζαμε, ὡς δυτική δημοκρατία, τήν εἰκόνα πού παρουσιάζει σήμερα ἡ μέχρι πρό τινος κορυφαία ὑπερδύναμη, οἱ ΗΠΑ! Ἐπιτρέψτε μου νά σᾶς ἀποκαλύψω τί συνέβη στήν ἐφημερίδα πού ἐργαζόμουν τό βράδυ τῶν ἐκλογῶν τοῦ 2000 καί κάνετε τήν σύγκριση. Μέ εἶχε στείλει ἡ ἐφημερίδα μου στό Ζάππειο γιά νά καλύψω τήν συνέντευξη Τύπου τοῦ νικητῆ τῶν ἐκλογῶν. Πῆγα νωρίτερα στό Κέντρο Τύπου μέ μιά καλή συνάδελφο γιά νά δοῦμε τήν ροή τῶν ἀποτελεσμάτων. Ἡ Νέα Δημοκρατία πήγαινε μπροστά καί θεωρούσαμε ὅλοι βέβαιη τήν νίκη της. Μπαίνοντας στό Ζάππειο, συναντῶ τόν ἀείμνηστο Σεραφείμ Φυντανίδη. «Ἄντε, κερδίσατε, ἐπί τέλους!» μοῦ λέει γελώντας. Τήν ἴδια στιγμή χτυπᾶ τό τηλέφωνό μου. Ἦταν ὁ ἀρχισυντάκτης τῆς ἐφημερίδας. «Ἔλα ἐδῶ, ἔχουμε σύσκεψη, στέλνω ἄλλον γιά τό ρεπορτάζ» μοῦ λέει καί πηγαίνω στήν Ὁμόνοια… Ἐκεῖ ὁ ἐκδότης μᾶς πληροφορεῖ ὅτι «τοῦ τηλεφώνησε ὁ ὑπουργός τῶν Ἐσωτερικῶν, τοῦ ἀνακοίνωσε ὅτι ἡ Νέα Δημοκρατία κέρδισε καί ὁ Καραμανλῆς εἶναι ἀπό αὔριο πρωθυπουργός». Σημειωτέον ὅτι ὁ ὑπηρεσιακός ὑπουργός τῶν Ἐσωτερικῶν ἦταν πρόεδρος στό Διοικητικό Συμβούλιο τῆς Α.Ε στήν ὁποία ἀνῆκε ἡ ἐφημερίδα! Ὁ ἐκδότης μάλιστα ζήτησε νά γράψουμε ὅτι ἐπικρατέστερος ἀντικαταστάτης τοῦ Κ. Σημίτη ἦταν ὁ πρώην ὑπουργός Οἰκονομικῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ, μέ τόν ὁποῖο ἡ ἐφημερίδα (καί ὁ τότε διευθυντής) εἶχαν πολύ καλή σχέση.
«Μά, δέν “παίζει” αὐτό τό ὄνομα, κύριε» ἀντέτεινε ὁ διευθυντής. «Ἀπό σήμερα παίζει!» ἦταν ἡ ἀπάντηση. Καί καθίσαμε καί φτιάξαμε τήν ἐφημερίδα τῆς ἑπομένης, μέ νικήτρια τήν Νέα Δημοκρατία, μέ «ἐπικρατέστερους» γιά τίς θέσεις τῶν ὑπουργῶν, ἀρχίσαμε τά τηλεφωνήματα γιά τό ρεπορτάζ. Ἔξω στούς δρόμους τά αὐτοκίνητα τῶν νεοδημοκρατῶν κορνάριζαν ρυθμικά. Τό ρεπορτάζ ἔτρεχε, ἀλλά ὁ Καραμανλῆς –πάντα συγκρατημένος– ἀπαντοῦσε στά τηλεφωνήματα ζητώντας «νά περιμένουμε λίγο ἀκόμη» καί δέν εἶχε ἐμφανισθεῖ στό Ζάππειο, ὅπως ὅλοι περίμεναν… Ἐμεῖς, ὅμως, κάναμε τήν δουλειά μας καί ἑτοιμάζαμε τό φύλλο τῆς Δευτέρας, ἔχοντας, ὅμως, ὑπ’ ὄψιν μας ὅτι τά ἀποτελέσματα δέν εἶχαν ὁριστικοποιηθεῖ, ἐνῶ ἤδη ὁ Κώστας Λαλιώτης εἶχε πεῖ στούς ρεπόρτερ τοῦ ΠΑΣΟΚ ὅτι «ἡ νύχτα θά εἶναι μεγάλη» καί ὅτι «δέν ἔχει ἀκόμη μετρηθεῖ πλήρως ἡ Β΄ Ἀθηνῶν»… Ἡ συνέχεια εἶναι γνωστή. Ὡς διά μαγείας, ἀργά τή νύχτα, κέρδισε –μέ διαφορά λίγων χιλιάδων ψήφων– τό ΠΑΣΟΚ τοῦ Κ. Σημίτη, ὁ διευθυντής τῆς ἐφημερίδας πανηγύριζε (ἐκεῖνος καί μερικοί ἀκόμη), ὁ ἐκδότης θυμήθηκε «πόσο ἱκανός πρωθυπουργός ὑπῆρξε ὁ Σημίτης» καί τήν ἑπομένη ἡ χώρα λειτούργησε κανονικά, χωρίς ὁ Καραμανλῆς νά ἀμφισβητήσει (καί ἦταν πολύ εὔκολο) τήν νίκη τοῦ ΠΑΣΟΚ, καί ἡ ἑλληνική δημοκρατία ἀπεδείκνυε ὅτι εἶναι πανίσχυρη καί ὅτι λειτουργεῖ κατά τρόπον ἰδανικό. Μόνο ἡ ἀλησμόνητη Βίκυ Μοσχολιού ἔμεινε μέχρι ἀργά τό βράδυ μόνη, ἔξω ἀπό τά γραφεῖα τῆς Ρηγίλλης, καί ἀνέμιζε μιά ἑλληνική σημαία. Ἀργότερα, ἡ Νέα Δημοκρατία, ὡς κυβέρνηση, τῆς ἀρνήθηκε τό «Ἡρώδειο» γιά μία συναυλία…
