Ἀπό τό 1981 μέχρι τό 1994…
… κάλυπτα μαζί μέ τόν ἐξαίρετο συνάδελφο Ἀλέξανδρο Αὐλωνίτη καί γιά ἕνα φεγγάρι μαζί μέ τόν φίλτατο Μανώλη Κάψη τό ρεπορτάζ τοῦ ὑπουργείου Δικαιοσύνης καί τῶν ἀνωτάτων Δικαστηρίων γιά τό «Ἔθνος», ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἀλέκου Φιλιππόπουλου. Ἔτσι, γνώρισα τόν Χρῆστο Σαρτζετάκη, ὡς Ἀρεοπαγίτη, δικαστή ἀπόμακρο, πού δέν ἤθελε «πολλά-πολλά» μέ τούς δημοσιογράφους.
Χρησιμοποιῶντας τήν συγγενική σχέση μέ τόν κορυφαῖο νομικό καθηγητή Χρ. Σγουρίτσα, κατόρθωσα νά τόν πλησιάσω, ἀλλά ὅταν προσπάθησα νά ἀναφερθῶ στήν ὑπόθεση Λαμπράκη μοῦ ἔδειξε τήν ἔξοδο!
Ἐκεῖνες τίς μέρες τοῦ 1985 ἄκουσα ξαφνικά τό ὄνομά του! Ἦταν ἡ περίοδος κατά τήν ὁποία ἡ Βουλή ἔπρεπε νά ἐκλέξει Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας. Ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, σέ κάθε εὐκαιρία, ἄφηνε ἐμφανῶς νά ἐννοηθεῖ ὅτι θά πρότεινε τήν ἐπανεκλογή τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, μέ τόν ὁποῖο οἱ σχέσεις του ἦταν πολύ καλές. Ἐκεῖνο τό πρωί, λοιπόν, ἤμουν στά γραφεῖα τοῦ Ἑλληνο-Αραβικοῦ Ἐπιμελητηρίου, σέ μιά συνάντηση μέ τόν τότε πρόεδρο τοῦ Βασίλη Σαραντίτη, στέλεχος βασικό τοῦ ΠΑΣΟΚ καί ἐμπίστου συμβούλου τοῦ Ἀνδρέα.
Ξαφνικά, χτυπάει τό τηλέφωνο, τόν βλέπω νά μιλάει καί νά δείχνει ἔκπληκτος. «Τί συμβαίνει;» τόν ρωτῶ καί μοῦ ἀπαντᾶ μονολεκτικά: «Σαρτζετάκης!».
Δέν καταλαβαίνω καί ξαναρωτῶ. «Τί ἔπαθε;» καί ὁ νοῦς μου ἔχει πάει στό κακό! «Μόλις τόν πρότεινε ὁ Ἀνδρέας γιά Πρόεδρο!» μοῦ ἀπαντᾶ καί… ἀρχίζει τό τρέξιμο!
Οἰκογενειακός μας φίλος ἦταν ὁ Εὐάγγελος Γιαννόπουλος. Μέ τόν ἀδελφό του, Θοδωρῆ, σπουδαῖο ἐκπαιδευτικό καί λόγιο, ὁ πατέρας μου εἶχε ἀδελφική φιλία. Ἔτσι, ὁ Εὐάγγελος ἦταν συχνά στήν συντροφιά… Ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων, λοιπόν, γνώριζα τόν ἀξέχαστο ὑπουργό καί νομικό, ὁ ὁποῖος ἀποτελοῦσε πηγή μου στό πολιτικό ρεπορτάζ. Μάλιστα, ὅταν ἦλθε στό ὑπουργεῖο Ναυτιλίας, πήγαινα, ἐπί ἕνα μῆνα, στό γραφεῖο του στίς ἑξήμισι κάθε πρωί (γιά νά μήν μέ βλέπουν ἀδιάκριτα μάτια) καί ἔφευγα στίς ἑπτάμισι, γιά νά «τοῦ κάνω φροντιστήριο», ὅπως μοῦ ἔλεγε, ἐπειδή δέν γνώριζε «πρόσωπα καί πράγματα» τοῦ ὑπουργείου, στό ὁποῖο κάνω τό ρεπορτάζ ἀπό τό 1974.
Στόν Γιαννόπουλο, ὁ Ἀνδρέας τοῦ εἶχε ἀναθέσει τήν ἀποστολή «νά περάσει στόν κόσμο τήν ἰδέα ὅτι τό ΠΑΣΟΚ θά προτείνει τόν Καραμανλῆ γιά Πρόεδρο!». Κι ἐκεῖνος εἶχε πάρει πολύ σοβαρά τόν ρόλο του. «Καί τί θέλετε νά κάνουμε; Νά χαρίσουμε τόν Καραμανλῆ στήν Δεξιά;» ἔλεγε στούς πολιτικούς συντάκτες καί …τούς τρέλλαινε!
Φυσικά, μόλις διέρρευσε ἡ πρόταση τοῦ Ἀνδρέα, πού ἔγινε ἐνώπιον τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς σέ ξενοδοχεῖο τῆς πλ. Συντάγματος, ἀναζήτησα τόν Γιαννόπουλο. «Κύριε πρόεδρε (ἔτσι τόν ἀποκαλοῦσα) τί γίνεται τώρα;» τόν ρωτῶ «προβοκατόρικα» γιά νά ἀκούσω τά «σχολιανά» μου…
«Τί θέλεις νά γίνει; Μεγαλοφυής ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀνδρέα! Ἱκανοποιεῖ ὅλο τό φάσμα τῆς δημοκρατικῆς παρατάξεως καί θά ἐκλεγεῖ ἄνετα καί μέ τήν σύμφωνη γνώμη τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ». Κρατιέμαι σοβαρός καί ρίχνω τήν «μπόμπα». «Κι αὐτά πού λέγατε περί Καραμανλῆ;».
«Ρέ ἄι στό διάτανο, πού πῆρες νά μοῦ κάνεις πλάκα …παλιοερετζῆ!» μοῦ λέει γελῶντας! Καί μέ κάλεσε στό γραφεῖο του γιά καφέ. «Θά ἔχουμε προβλήματα νά ξέρεις» μοῦ εἶπε. Ὅπως καί εἴχαμε…
