Λίγο ψαγμένος ἀρκεῖ νά εἶσαι, καί ἡ Ἱστορία ἔρχεται καί σοῦ χτυπᾶ τήν πόρτα. Κι ἄν εἶσαι ἀπό ἐκείνους πού ἀκόμη ἀγαποῦν τά βιβλία, ἡ Ἱστορία δέν σέ ἀφήνει ποτέ νά ἡσυχάσεις…
Μέ αὐτήν τήν προδιάθεση ἑτοιμασθήκαμε νά παρακολουθήσουμε, στό γεῦμα ἐργασίας πού ὀργάνωσε ἡ Ναυτιλιακή Λέσχη Πειραιῶς, τήν ὁμιλία τοῦ δρος Ἀγγέλου Συρίγου, βουλευτοῦ τῆς Α΄ Ἀθηνῶν, ἀναπληρωτοῦ καθηγητοῦ Διεθνοῦς Δικαίου καί Ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς τοῦ Παντείου Πανεπιστημίου καί τοῦ δρος Χρήστου Τεάζη, ἀναπληρωτοῦ καθηγητοῦ Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ἄγκυρας, μέ εἰδίκευση στά ἐσωτερικά τῆς Τουρκίας.
Θέμα: Ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάννης 100 χρόνια μετά…
Ἀρχικά, μᾶς ἐξέπληξε τό γεγονός ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἔχουν ἕναν Ἕλληνα (ἐκ Κορίνθου) καθηγητή στό Πανεπιστήμιο τῆς πρωτευούσης τους. Καί, ὅμως, συμβαίνει.
Οἱ ὁμιλίες καί ἡ συζήτηση ἦταν λίαν ἐνδιαφέρουσες, ξεχωρίζω τήν φράση τοῦ Α. Συρίγου «συνθῆκες πού καθορίζουν σύνορα δέν ἀλλάζουν», παρά τά ὅσα κατά καιρούς ἀκούγονται ἤ τά λέει μέ τόν δικό του τρόπο ὁ σημερινός ἡγέτης τῶν Τούρκων τῆς γεωγραφικῶς καθορισμένης περιοχῆς ὡς Τουρκίας.
Στέκομαι ἐπίσης στήν ἄποψη τοῦ δρος Τεάζη, ὅτι «ἡ Τουρκία δέν μπορεῖ νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν Δύση, διότι ἡ ἴδια εἶναι δυτικό δημιούργημα.»
Ὁ Ἕλληνας καθηγητής στήν Τουρκία μᾶς εἶπε ἀκόμη ὅτι ὁ Ἐρντογάν εἶναι ἐκεῖνος πού ἐξαμερικανίζει τήν Τουρκία μέσῳ τοῦ Ἰσλάμ, μᾶς θύμισε ὅτι δύο ἐκ τῶν σημαντικωτέρων προσώπων πού συνέβαλλαν στήν δημιουργία τῆς σημερινῆς Τουρκίας ἦσαν Ἑβραῖοι καί, ἐπίσης, ὅτι ὁ περίφημος Μπεναρόγια (ὁ Ἑβραῖος διανοούμενος πού πρωτοστάτησε στήν δημιουργία τοῦ ΣΕΚΕ, μετέπειτα ΚΚΕ) ἦταν γραμματέας στήν ἀντιπροσωπεία τῆς Τουρκίας στίς συζητήσεις τῆς Λωζάννης!
Ἡ Συνθήκη ὑπεγράφη στήν Λωζάννη στίς 24 Ἰουλίου τοῦ 1923, στό Palau du Rimini.
Τήν Ἑλλάδα ἐκπροσώπησαν ὁ Ἐλευθέριος Κ. Βενιζέλος καί ὁ Δημήτριος Κακλαμᾶνος, πληρεξούσιος ὑπουργός ἐν Λονδίνῳ.
Αὐτά ἀνήκουν στήν Ἱστορία. Ἐμεῖς θά ἀσχοληθοῦμε μέ ὅσα ἱστορικά ἔγιναν στήν Ναυτιλιακή Λέσχη, βασισμένα σέ μιά ἰδέα τοῦ ἀντιπροέδρου της Β. Μαρινάκη, ὁ ὁποῖος ἀπουσίασε λόγῳ …κορωνοϊοῦ, τήν ὁποία ὑλοποίησε ὁ πρόεδρος Γ. Ἀλεξανδρᾶτος. Πᾶμε, λοιπόν.
Ὁ διευθυντής τῆς Ναυτιλιακῆς Λέσχης Εὐριπίδης Σαλαπασίδης εἶχε τήν ἰδέα νά σερβιρισθεῖ στό γεῦμα ἐργασίας τό μενού πού τίμησαν πρίν ἀπό 100 χρόνια οἱ συμμετέχοντες στίς συζητήσεις τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης.
Ἐπικοινώνησε μέ τό ξενοδοχεῖο τῆς πόλεως καί διεπίστωσε ὅτι στά ἀρχεῖα του ὑπῆρχε τό μενού καί μάλιστα ὑπάρχει σέ …κορνίζα στό πολυτελές ξενοδοχεῖο. Τό μενού, μέ σημερινή ἀξία, ὑπολογίζεται νά κόστιζε …750 εὐρώ τό ἄτομο!
Ἄλλες, φυσικά, οἱ τιμές σήμερα καί …παραπλήσιο τό γεῦμα πού ἀπολαύσαμε στήν Λέσχη. Ἡ πολιτική καί ἡ γαστρονομία ἔχουν στενή σχέση, ὑποστηρίζουν οἱ εἰδήμονες, καί ἰδού τό αὐθεντικό μενού τοῦ 1923:
Μαῦρο χαβιάρι Beluga σέ τόστ. Κονσομέ χελώνας. Μενταγιόν ἀστακοῦ (συνταγή Newburg – μέ σάλτσα τομάτας) καί πιλάφι. Κοτόπουλο – (πουλάδα 120 ἡμερῶν) τοῦ Ἀρχιδούκα μέ καρδιές ἀγκινάρας καί μυρωδικά. Φουά γκρά (Foie gras μπαλάκι) μέ περίβλημα τρούφας μαύρης καί σαλάτα μέ ἀντίδι (endives) καί ξύδι παλαιωμένο. Ἐπιδόρπιο: ζαχαρωμένα μπισκότα καί κρέμα πατισερί Frou-Frou. Καλάθια μέ φρέσκα φροῦτα. Καφές ἐσπρέσσο (Moka). Γαλλική Σαμπάνια Pommery.
Κάπως ἔτσι γράφεται ἡ Ἱστορία, μεταξύ τυροῦ, ἀχλαδίου, αὐγῶν ὀξυρύγχου καί οἴνου τῆς Καμπανίας. Καί ἡ ζωή συνεχίζεται…
