ΣΕ ΠΟΙΟ διεθνές περιβάλλον θά κινηθεῖ ἡ νέα κυβέρνηση τῆς ΝΔ ἐντός τῆς προσεχοῦς τετραετίας; Ἡ ἀπάντηση δέν εἶναι εὔκολη! Κάθε πρόβλεψη εἶναι ἐπισφαλής.
Εἰδικῶς σέ ἕναν κόσμο πού ἀλλάζει ραγδαῖα. Ἡ ἡγεσία του ἔβαλε «φωτιά στά φρένα καί μᾶς ἔμεινε τό γκάζι» πού θά ἔλεγε καί ἡ ἀγαπημένη μου Ἐλευθερία Ἀρβανιτάκη. Ὡστόσο, ἄν ἤθελε κανείς νά ἐπικεντρωθεῖ στά σημαντικώτερα ἐπερχόμενα μέτωπα γιά νά μπορέσει ἔν τινι μέτρῳ νά σχεδιάσει μακροπρόθεσμη ἐθνική στρατηγική, αὐτά εἶναι:
– ἡ κλιμακούμενη σύγκρουση Κίνας – ΗΠΑ καί ὁ ἀδυσώπητος πόλεμος Δύσης – Ἀνατολῆς γιά τόν ἔλεγχο τῶν πηγῶν ὁ ὁποῖος ἰσοδυναμεῖ μέ τόν ἔλεγχο τῆς παγκόσμιας ἐφοδιαστικῆς ἁλυσίδας.
– ἡ προσπάθεια τῆς Δύσης νά διασπάσει τούς BRICS, πού εἶναι ἡ νέα ἀναδυόμενη ἐμπορική καί προσεχῶς νομισματική δύναμη τοῦ κόσμου.
– ἡ μή ἧττα τοῦ Πούτιν στήν Οὐκρανία, καθώς σύμφωνα μέ δυτικές πηγές ἡ οἰκονομία τῆς Μόσχας ἀντέχει γιά ἄλλα τρία χρόνια.
– τά σενάρια μεταφορᾶς τοῦ πολυετοῦς πολέμου δι’ ἀντιπροσώπων ἀπό τόν Καύκασο στά Βαλκάνια καί στά Στενά τοῦ Βοσπόρου, δίπλα ἀπό τά ὁποῖα εὑρίσκεται ἡ ἀμερικανική Νατοϊκή βάση τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως.
– ἡ ἐξελισσόμενη ἐνεργειακή κρίση στήν Εὐρώπη, ἡ οἰκονομία τῆς ὁποίας θά πιεστεῖ φέτος ἀπό τήν ἔλλειψη προσφορᾶς φυσικοῦ ἀερίου καί ἀπό τήν συνακόλουθη ἄνοδο τῶν τιμῶν.
– ἡ σφοδρή σύγκρουση μεταξύ Τράμπ καί Δημοκρατικῶν στίς προεδρικές ἐκλογές τοῦ 2024 γιά τόν γεωπολιτικό προσανατολισμό τῆς ὑπερδύναμης στό μέλλον.
Στό ἐγγύς μέλλον, δύο εἶναι οἱ ἐθνικοί πονοκέφαλοί μας. Ἡ πίεση πού θά μᾶς ἀσκηθεῖ ἀπό τούς συμμάχους γιά τήν σύναψη μιᾶς «ἱστορικῆς ἑλληνοτουρκικῆς συμφωνίας εἰρήνης» ἕως τόν Δεκέμβριο, καθώς ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 2024 ἡ Ἀμερική εἰσέρχεται σέ προεκλογική περίοδο, καί θά εἶναι ἐσωστρεφής περισσότερο τοῦ ἀναμενομένου.
Ὁ πρῶτος πονοκέφαλος. Οἱ διεργασίες γιά νά μεταφερθεῖ μέρος τῆς σύγκρουσης ΗΠΑ – Ρωσσίας στά Βαλκάνια καθώς ὁ Πούτιν ἐπιχειρεῖ νά βγεῖ ἀπό τήν μικρή του περιοχή στήν ὁποία εἶναι κλεισμένος μέ ἀφορμή καί τόν πόλεμο τῆς Οὐκρανίας τά πολλά τελευταῖα χρόνια. Ὁ δεύτερος ἐθνικός πονοκέφαλος.
Tά ὅσα συμβαίνουν στό Κοσσυφοπέδιο καί στήν Βοσνία Ἐρζεγοβίνη εἶναι ἐνδεικτικά. Σέ μακροπρόθεσμο ἐπίπεδο ὁ πονοκέφαλός μας εἶναι ἡ ἐξέλιξη τοῦ κόσμου. Ρωσσία, Τουρκία καί ἄλλες χῶρες κοιτοῦν πλέον πρός τήν Ἀνατολή καί γυρίζουν τήν πλάτη τους στήν Δύση, τήν ὁποία θά ἐγκαταλείψουν ἀκόμη καί ἄν αὔριο πρωί ἤθελε τελειώσει ὁ πόλεμος καί ἀποσύροντο οἱ κυρώσεις.
Οἱ BRICS σχεδιάζουν μεθοδικά νέο νόμισμα γιά νά κτυπήσουν τό δολλάριο, νά ἀνοίξουν μιά νέα παγκόσμια ἀγορά καί νά ἐπιφυλάξουν σχίσμα στήν παγκοσμιοποίηση, ἐνῷ οἱ Ρῶσσοι ἀντικατέστησαν τό διατραπεζικό σύστημα swift μέ ἕνα νέο πού ἔχει ὡς ἕδρα τό… Κιργιζιστάν. Κατ’ οὐσίαν τά ἑπόμενα χρόνια ἡ Δύση θά βλέπει τήν πλάτη τῆς Ἀνατολῆς καί ἡ Ἀνατολή τήν πλάτη τῆς Δύσης. Ἕνα νέο τεῖχος πού θά χωρίζει τόν κόσμο στά δύο, ἤδη ὀρθώνεται. Καί ἄν ἡ λύση γιά τήν Δύση εἶναι ἕνας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος προκειμένου νά καθυστερήσει τήν στέψη τῆς Κίνας, ἄς μήν ὑπάρχει ἀμφιβολία! Θά τόν κάνει.
Ἄς ξεκινήσουμε ἀπό τήν γειτονιά μας. Ἄν δεχθοῦμε τήν ὑπόθεση ὅτι ἑτοιμάζεται ἡ ἐξαγωγή τοῦ πολέμου πρός τά Βαλκάνια (ὁ Πούτιν χρεώνει στόν Μπόρις Τζόνσον ὅτι αὐτός τίναξε στόν ἀέρα τήν ἔγγραφη συμφωνία πού εἶχε ὑπογράψει μέ τόν Ζελένσκυ στήν ἀρχή τοῦ πολέμου) καί ὅτι ἕνα πρῶτο δεῖγμα τῆς προετοιμασίας αὐτοῦ τοῦ πολέμου (πού θά προκαλέσει νέες μεταβολές συνόρων στά Βαλκάνια) εἶναι ὁ ὑβριδικός πόλεμος πού γίνεται καί ἀπό ΜΜΕ τῶν Ἀθηνῶν στόν φιλορῶσσο Πρόεδρο τῆς Σερβίας Βούτσιτς (μέ μύχιο πόθο νά μήν τόν ὑπακούσουν στό μέλλον οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις του), τό ἐρώτημα γιά ἐμᾶς εἶναι τό ἑξῆς:
Τί ἀκριβῶς μᾶς συμφέρει προοπτικῶς ἐθνικά; Νά κλείσουμε τό μέτωπο μέ τήν Τουρκία ἕως τά τέλη τῆς χρονιᾶς, γιά νά μήν μποῦμε στό κάδρο τῆς ἀσύντακτης ἀλλαγῆς συνόρων καί νά ἐξασφαλίσουμε τήν θέση μας ὡς κόμβος στόν νέο ἐνεργειακό χάρτη τῆς Δύσης, ἤ μήπως νά περιμένουμε γιατί οἱ τυχόν συμβιβασμοί μας θά εἶναι περισσότερο ἐπώδυνοι συγκριτικῶς μέ τίς ἐπαπειλούμενες μεταβολές στά Βαλκάνια;
Ἄν καί οἱ προσωπικές μου θέσεις εἶναι γνωστές καί ἀδιαπραγμάτευτες –ὁ Ἑλληνισμός δέν πρέπει νά ὑποχωρήσει στό Αἰγαῖο καί τήν Μεσόγειο, ὁ ἔλεγχος τῆς θάλασσας εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς ἄμυνάς μας, γιατί ἐξασφαλίζει τόν ἔλεγχο τῆς στεριᾶς –χωρίς ὅλα τά δεδομένα δέν μπορῶ νά δώσω καθαρή ἀπάντηση. Ἁπλῶς περιορίζομαι νά κάνω αὐτό πού μᾶλλον γνωρίζω καλά. Νά τοποθετήσω τό πρόβλημα στήν βάση του.
Ἡ Ἑλλάς εἶναι ἐνταγμένη πλήρως, στρατιωτικά, πολιτικά, μηντιακά, ἐπιχειρηματικά καί ἐπιχειρησιακά στήν δυτική γεωπολιτική ἀρχιτεκτονική. Μέ τούς κινδύνους πού αὐτό συνεπάγεται (ἡ Ἀλεξανδρούπολη εἶναι στό βεληνεκές τῶν ρωσσικῶν πυρηνικῶν) ἀλλά καί μέ τίς εὐκαιρίες γιά ἐθνικά ἀνταλλάγματα (οἱ ἡγεσίες μας περιορίζονται πάντα στά προσωπικά ἀνταλλάγματα.) Ἡ γειτονιά μας ὅμως κινεῖται ἀνατολικά σάν νά βλέπει νά ἔρχεται κάτι μακροπρόθεσμα πού δέν τό βλέπουμε ἐμεῖς…
Ἐκτός ἀπό τήν Τουρκία πρός τήν Ἀνατολή ἀλληθωρίζει μέρος τῆς Δύσεως καί ὁ ἀραβικός κόσμος. Ὁ Πρόεδρος Μακρόν παρακάλεσε (!!!) νά παραστεῖ στήν Σύνοδο τῶν BRICS πού θά γίνει στό Γιοχάνεσπουργκ τόν Αὔγουστο μέ τήν συμμετοχή τῆς Βραζιλίας, τῆς Ἰνδίας, τῆς Κίνας καί τῆς Νοτίου Ἀφρικῆς. Καί παρά τό γεγονός ὅτι οἱ Ρῶσσοι ἀπέρριψαν τήν συμμετοχή του μέ τήν κατηγορία τοῦ «ἐχθροῦ», τό ἐρώτημα εἶναι: Ζήτησε νά παραστεῖ ἐκεῖ γιά νά μεταφέρει μήνυμα τρίτων καί συγκεκριμένα τῆς Ἀμερικῆς ἤ πῆγε γιατί βλέπει ὅτι ἡ Κίνα, ἡ Ρωσσία καί ἡ Τουρκία ἐλέγχουν πλέον ὅλες τίς παγκόσμιες πηγές μπαταρίας (νικέλιο, κοβάλτιο, σπάνιες γαῖες) πού αὐτομάτως τούς δίδουν τήν δυνατότητα νά ἐλέγχουν τήν παγκόσμια ἐφοδιαστική ἁλυσίδα μέ ὅ,τι αὐτό σημαίνει γιά τήν ἡγεσία τοῦ κόσμου;
Τό ὄνειρο κάθε Ἕλληνα ἡγέτη στό μακρινό μέλλον θά εἶναι νά ἀπευθύνεται μόνο στό παγκοσμίου κύρους Κογκρέσσο τῶν ΗΠΑ ἤ καί στό Κοινοβούλιο τῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας τῆς Κίνας; Καί πάλι ὁμολογῶ ὅτι δέν ἔχω τήν ἀπάντηση.
Γράφω ἀπροκατάληπτα μέ αἴσθημα ἐθνικοῦ συμφέροντος γνωρίζοντας βεβαίως στόν βαθμό πού μπορῶ νά γνωρίζω, ὅτι συνολικά ὁ τυχόν νέος κινεζικός κόσμος θά εἶναι περισσότερο ἀνελεύθερος, ἰμπεριαλιστικός καί αὐταρχικός σέ σύγκριση μέ τόν ἀπερχόμενο δυτικό. Γνωρίζοντας ὅμως ταυτόχρονα ὅτι ἡ Ἑλλάς ἀπέκτησε γεωπολιτική ἀξία ἀπό τήν ἐπιλογή τῶν Κινέζων νά ἀναπτύξουν τό λιμάνι τοῦ Πειραιᾶ.
Θέση: Δέν νομίζω ὅτι αὐτά εἶναι ζητήματα πού ἐπιλύονται μέσα σέ μία τετραετία. Οἱ ἡγεσίες ὅμως ἔχουν ὡς ὑποχρέωση νά ἀσφαλίζουν τίς χῶρες τους σέ βάθος χρόνου ἀνεξαρτήτως τῶν συμπαθειῶν τους καί τῶν ἐκλεκτικῶν ἰδεολογικῶν συγγενειῶν τους μέ συγκεκριμένες χῶρες. Ὑποχρέωση τῶν ἡγεσιῶν εἶναι νά μήν δογματίζουν, νά μήν ἔχουν βεβαιότητες καί νά ἐξασφαλίζουν ὑπήνεμο λιμάνι γιά τούς λαούς τους. Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα τό πῶς θά διαβάσουν τόν νέο κόσμο ἐναπόκειται σέ αὐτές. Ὅποιος ἔχει τήν ἐλευθερία, ἔχει καί τήν εὐθύνη. Ἐμεῖς ἁπλῶς συνθέτουμε τίς πληροφορίες καί ἑνώνουμε τό πάζλ.
