«Μεγάλη ἀναταραχή-ὑπέροχη κατάσταση»…
… ἔλεγε ὁ μεγάλος τιμονιέρης Μάο, ὅταν ἔστελνε τά στίφη τῶν ἐρυθροφρουρῶν νά ἐξευτελίζουν τούς καθηγητές, τούς συγγραφεῖς, τούς ποιητές, τούς καλλιτέχνες, ὅταν εἶχε βάλει μπροστά τήν «μεγάλη πολιτιστική ἐπανάσταση».
Καί, ναί, τότε ὑπῆρχαν καί στήν Ἑλλάδα ὀπαδοί ἐκείνης τῆς μεγάλης σφαγῆς, ὀπαδοί τοῦ «μεγάλου μπάχαλου» καί, ἐκ παραλλήλου, θαύμαζαν καί τόν Ἐμβέρ Χότζα, ὁ ὁποῖος εἶχε διαρρήξει τίς σχέσεις μέ τήν ΕΣΣΔ καί εἰσήγαγε κινεζικά ποδήλατα καί λεωφορεῖα στήν Ἀλβανία. Μήν τό γελᾶτε καθόλου! Ὑπῆρχαν ἄνθρωποι (σοβαροί καί «προοδευτικοί», ὑποτίθεται) πού θεωροῦσαν τόν Χότζα «μεγάλο ἡγέτη» καί τήν περίκλειστη Ἀλβανία «στιβαρό καί ὀργανωμένο κράτος».
Πῶς μᾶς ἦλθε τώρα καί θυμηθήκαμε τήν «μεγάλη ἀναταραχή-ὑπέροχη κατάσταση»; Μά, ἐπειδή εἴδαμε ἀρκετούς «προοδευτικούς» νά πανηγυρίζουν γιά τό «μπάχαλο» πού ἔχει δημιουργηθεῖ στήν Γαλλία. Καί σκεφθήκαμε, «ἀφοῦ ὁ Μελανσόν, πού κατάφερε νά ἑνώσει ὅλα τά κόμματα τῆς ἀριστερᾶς, δέν πέτυχε νά φθάσει σέ κάτι θεαματικό, ἐνῶ αὐξήθηκε ἐντυπωσιακά καί δυναμικά ἡ δύναμη τῆς Μαρίν Λέ Πέν, γιατί χαίρεται ἡ ἑλληνική ἀριστερά;». Καί, αὐτομάτως, θυμηθήκαμε τήν ρήση τοῦ Μάο. «Μεγάλη ἀναταραχή-ὑπέροχη κατάσταση». Κι ὅπως εἶχε πεῖ καί ἐπιφανές στέλεχος τῆς ἑλληνικῆς ἀριστερᾶς, «τήν ἀριστερά δέν τήν βολεύει ἡ κανονικότητα», ἤ κάτι τέτοιο…
Βεβαίως, οὐδεμία σχέση ἔχει ἡ ἑλληνική μέ τήν γαλλική κοινωνία. Καί ὅποιος εἶναι σοβαρός ἀναλυτής, εἶχε προβλέψει ὅτι ὁ Μακρόν, παρά τήν «στίλβη» πού τοῦ εἶχε προσδώσει ἡ «ἀνακάλυψή» του ἀπό τήν ἐλίτ τῆς γαλλικῆς πολιτικῆς καί κυρίως οἰκονομικῆς ἐλίτ, δέν εἶχε ἀποκτήσει τό εἰδικό βάρος πού ἀπαιτεῖ ὁ γαλλικός λαός γιά «νά σηκωθεῖ ἀπό τόν καναπέ» καί νά σπεύσει νά στηρίξει τόν ἡγέτη πού θά τόν ὁδηγήσει σέ καλύτερες ἡμέρες.
Συμφέρει, ὅμως, τήν Ἑλλάδα τό «μπάχαλο» πού τείνει νά κυριαρχήσει στήν Γαλλία; Πόσο καλό μπορεῖ νά εἶναι γιά τήν Ἑλλάδα τό ὅτι ἡ Γαλλία μπορεῖ νά ὁδηγηθεῖ σέ πολιτική κρίση; Ἔχουμε ἄλλο σύμμαχο τόσο «πιό κοντά» μας ἀπ’ ὅ,τι τήν Γαλλία; Βεβαίως, θά ἦταν ὀξύμωρο νά ἐξέφραζε ἡ ἀριστερά ἱκανοποίηση ἄν κέρδιζε ὁ Μακρόν. Ἀλλά ἀπό αὐτό τό –ἀπολύτως φυσιολογικό– σημεῖο μέχρι τοῦ νά χαιρόμαστε ἐπειδή ἡ γαλλική ἀριστερά πέτυχε νά συμβάλει στήν δημιουργία τῆς «μεγάλη ἀναταραχῆς», ὑπάρχει κάποια ἀπόσταση, νομίζουμε.
Ὑπάρχει καί κάτι ἀκόμη, ἐδῶ, ἀναφερόμενοι στήν παράταξη τῆς Μαρίν Λέ Πέν, ὁμιλοῦμε περί «Ἀκροδεξιᾶς». Κάνουμε λάθος, καθώς ἡ κόρη τοῦ ἀκραίου Ζάν Μαρί ἔχει διαχωρίσει τήν θέση της ἀπό τίς ἀκραῖες θέσεις πού ἐξέφραζε ὁ πατέρας της καί προβάλλει τώρα ὡς ἐκφραστής καί συνδετικός κρίκος μεταξύ τῆς «πατριωτικῆς δεξιᾶς» καί τῆς «πατριωτικῆς ἀριστερᾶς». Καί μέ τήν τροπή πού ἔχουν πάρει τά πράγματα στίς κοινωνίες τῶν χωρῶν τῆς Εὐρώπης, καμμία πολιτική ἐξέλιξη δέν θά πρέπει πλέον νά ἀποκλείεται ἐξ ὁρισμοῦ.
Ὅλα δείχνουν ὅτι ἡ εἰσβολή τῶν Ρώσσων στήν Οὐκρανία δημιουργεῖ πολύ μεγαλύτερα «ἀπόνερα» ἀπό ὅ,τι φαντάζονταν οἱ ἡγέτες τῆς Δύσεως. Δέν γνωρίζουμε ἐάν ἡ ἐξελισσόμενη γαλλική «μεγάλη ἀναταραχή» θά δημιουργήσει καί «ὑπέροχη κατάσταση». Εἶναι βέβαιον, ὅμως, ὅτι θά δημιουργήσει δονήσεις. Πολλές καί σέ πολλούς…
