Μέ τούς δοκιμαζομένους ἀγρότες, ἀλλά ὄχι κορόιδα

Μᾶς ἔχει τρομάξει μέχρι βαρείας θλίψεως ἡ εἰκόνα τριῶν θηριωδῶν Κρητικῶν, νά ξυλοκοποῦν –σέ προφανῆ ἐκδήλωση θρασυδειλίας– ἕναν μικρόσωμο ἀστυνομικό, ὁ ὁποῖος τρέχει νά γλυτώσει ἀπό τά –πιθανῶς καί θανατηφόρα– χτυπήματα τῆς «κατσούνας», τήν ὁποία κραδαίνουν οἱ «ἀγανακτισμένοι ἀγρότες».

Δέν θά σχολιάσουμε τό ἄν καί κατά πόσον «ἔχουν δίκιο» οἱ διαμαρτυρόμενοι ἀγρότες. Ἐδῶ καί χρόνια, κάθε Δεκέμβριο, τούς περιμένουμε στά «μπλόκα». Μνημειώδεις φυσιογνωμίες οἱ κύριοι Μπούτας καί Νασίκας, μονοπωλοῦσαν κάθε Νοέμβριο –πρός Δεκέμβριο–τίς ὀθόνες τῶν τηλεοράσεών μας. «Δέν ὑποχωροῦμε» ἦταν τό σύνθημα, καί «κόμβος τῆς Νίκαιας» τό παρασύνθημα.

Τελικῶς ὑποχωροῦσαν οἱ (ὅποιες) Κυβερνήσεις καί ἡ ἱλαροτραγωδία ὁλοκληρωνόταν. Οἱ «ὀργισμένοι ἀγρότες» ἔπαιρναν «τά κιλά καί τά λεφτά» (μόνον ὁ μακαρίτης ὁ Πάγκαλος τούς «ξεμπρόστιασε» στήν Κρήτη), τά κανάλια ἔχαναν τό «τζάμπα πρόγραμμα» καί ἡ ζωή (καί ἡ ἀπαξίωση τοῦ πρωτογενοῦς τομέως) συνεχιζόταν, μέ τίς παρακαμπτήριες ἀρτηρίες νά κοσμοῦνται ἀπο «σκυλάδικα», τά ὁποῖα ὕμνησε ὁ Παντελῆς Βούλγαρης μέ τό «Βιετνάμ» του.

Αὐτή τήν φορά, ὅμως, μαζεύτηκαν πολλά σύννεφα. Οἱ θεομηνίες τῶν τελευταίων ἐτῶν, τό σκάνδαλο (διαχρονικό καί μέ «πατέντα» ἑλληνική) τοῦ ΟΠΕΚΕΠΕ, ἡ εὐλογιά, οἱ κυβερνητικές ἀστοχίες (δέν ἀλλάζεις πέντε ὑπουργούς Γεωργίας ἄν ὅλα πηγαίνουν καλά) καί τό γενικώτερο τοξικό κλῖμα πού ἔχει δημιουργηθεῖ τά τελευταῖα χρόνια (οὔτε μάντισσα ἀπό τήν Συρία δέν θά τό προέβλεπε), ἔφεραν τούς ἀγρότες «δεμένους χειροπόδαρα» καί ἕτοιμους νά κάνουν ὅ,τι τούς ποῦν οἱ ἐπαγγελματίες «ἀγροτοσυνδικαλιστές», ἀλλά καί οἱ «ἀγρότες τσῆ συφορᾶς», ὅπως τούς λένε στήν Κρήτη, ὅπως ἐκεῖνοι οἱ ἀλητήριοι, πού ξυλοκοποῦσαν τόν ἀστυνομικό καί ξεσήκωσαν χιλιάδες «ἰαχές» στά ἄρρωστα πλέον καί ἀπολύτως τοξικά «μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης». Ὅμως, ἡ Κυβέρνηση, πού ὁπωσδήποτε θά ἐνδώσει καί θά ἱκανοποιήσει τά περισσότερα ἐκ τῶν αἰτημάτων (τῶν πραγματικῶν ἀγροτῶν, ἀλλά καί τῶν ἐπαγγελματιῶν ἀεριτζήδων), πρέπει, ἐπί τέλους, νά καθαρίσει τό νοσηρό φαινόμενο τῆς ἀνομίας καί τοῦ «δέν ὑπάρχει νόμος, ὁ νόμος εἴμαστε ἐμεῖς» πού ἐπικρατεῖ στήν Κρήτη.

Κατ’ ἀρχάς νά μάθουμε πόσοι ἀγρότες καί πόσο «δέν ἔχουμε νά φᾶμε» εἶναι τά καλόπαιδα πού ἔσπασαν τίς (κάποτε γραφικές καί ἡρωικές) κατσοῦνες στήν πλάτη ἑνός ἐκπροσώπου τοῦ κράτους καί τοῦ νόμου.

Ἐπίσης πρέπει νά μάθουμε τό πῶς καί γιατί, ὅποτε πᾶμε στήν Ὁλλανδία (ἡ ὁποία παράγει πολύ καλύτερα καί πάρα πολύ περισσότερα ἀγροτικά προϊόντα ἀπό ἐμᾶς, μέ πολύ λιγώτερη καλλιεργήσιμη γῆ), βλέπουμε στά «κόφι σόπς» νά πωλεῖται «χασίς Ζωνιανῶν, ἀρίστης ποιότητος». Βεβαίως, νόμιμη εἶναι ἡ πώληση καί ἡ χρήση τοῦ χασίς στήν Ὁλλανδία, ἀλλά στήν Ἑλλάδα ἀπαγορεύεται τόσο ἡ καλλιέργεια ὅσο καί –φυσικά– ἡ ἐμπορία.

Νά μᾶς πεῖ, λοιπόν, ἡ Κυβέρνηση, τό Ὑπουργεῖο ΠροΠό, τό Ὑπουργεῖο Ἀγροτικῆς Ἀνάπτυξης, τό Ὑπουργεῖο Ἐμπορίου, τό Ὑπουργεῖο Ναυτιλίας (βαπόρια πᾶνε Κρήτη κι ἔρχονται, ὑπό τούς ἤχους τοῦ Τσιτσανείου ἄσματος «τό παπόρι ἀπ’ τήν Περσία»), ἀλλά καί ἡ ΑΑΔΕ (τελωνεῖα κ.λπ.) πῶς εἶναι δυνατόν νά παράγεται στήν Κρήτη τόσο πολύ ἀπαγορευμένο χασίς (συνεχής εἶναι ἡ παρουσία στίς ξένες ἀγορές) καί κατά ποιό τρόπο φεύγει (σέ μεγάλες ποσότητες) ἀπό τήν χώρα.

Τέλος, καλό θά ἦταν νά μάθουμε ἄν ἡ Κυβέρνηση θά προχωρήσει (μέ τά λόγια ἤ μέ ἔργα) στόν ἀφοπλισμό τῶν Κρητῶν καί ἄν τά καλόπαιδα πού σήκωσαν τίς «κατσοῦνες» (τήν ἑπόμενη φορά μπορεῖ νά εἶναι πιστόλια ἤ καλάσνικωφ) καί κακοποίησαν τόν ἐκπρόσωπο τοῦ νόμου καί τῆς Πολιτείας εἶναι καί «καλλιεργηταί εὐγενῶν ἐμφυτευμάτων».

Φυσικά καί εἴμαστε μέ τό μέρος τῶν δοκιμαζομένων (ἀπό τόσα πολλά) πραγματικῶν ἀγροτῶν. Ἀλλά δέν εἴμαστε κορόιδα!