Δέν ξέρω ἄν τό ἔχουμε καταλάβει…
… ἀλλά αὐτή τήν στιγμή διεξάγεται ἕνας σφοδρότατος πόλεμος, δίπλα μας, στήν κυριολεξία, κι ἐμεῖς παρακολουθοῦμε τήν ἐξέλιξή του σάν νά βλέπουμε κάποιο πολεμικό σήριαλ στήν τηλεόραση! Δηλαδή ἐπιστρέφουμε ἀπό τό γραφεῖο, ἀπολαμβάνουμε τό φαγητό μας καί λέμε ἄς ἀνοίξουμε καί τήν τηλεόραση νά δοῦμε τί γίνεται στήν Οὐκρανία!
Εἶναι ἕνα ἀπό τά καλά τῆς ἐποχῆς μας. Μέ ἕνα πάτημα τοῦ μπουτόν βλέπεις τί συμβαίνει σήμερα σέ μιά χώρα τῆς Εὐρώπης. Βλέπεις, δηλαδή, αὐτό πού δέν μποροῦσαν νά δοῦν οἱ Εὐρωπαῖοι ὅταν ὁ Χίτλερ εἰσέβαλλε στήν Πολωνία, ὅταν προχωροῦσε στήν προσάρτηση τῆς Αὐστρίας, ὅταν, δηλαδή, εἶχε ἤδη ἀρχίσει ὁ Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ὅσο περνοῦν οἱ μέρες, τόσο φαίνεται πιό καθαρά τό ὅτι ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται καί ὅτι ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ πυρηνική ἀπειλή, θά εἶχε πλέον ἐμπλακεῖ στόν πόλεμο ὁ δυτικός κόσμος. Τί βλέπουμε, δηλαδή; Ὅτι ἡ Δύση δίνει ὅπλα στούς Οὐκρανούς, ἀλλά δέν μετέχει ἐνεργῶς στόν πόλεμο. Θέατρο τοῦ παραλόγου, δηλαδή, στήν κυριολεξία!
Καί καθώς τά βάζω κάτω τά πράγματα, βλέπω πόσες ὁμοιότητες ἔχει ἡ εἰσβολή τοῦ Πούτιν μέ ἐκείνη τῶν Τούρκων στήν Κύπρο. Καί τότε, οἱ εἰσβολεῖς μετῆλθαν τήν μέθοδο τῆς παροχῆς βοηθείας πρός τούς κινδυνεύοντες ὁμοεθνεῖς. Οἱ Τοῦρκοι εἰσέβαλαν γιά νά σώσουν τούς Τουρκοκυπρίους, πού κινδύνευαν ἀπό τούς Ἕλληνες πραξικοπηματίες, ὁ Πούτιν ἐπειδή ὑπέφεραν οἱ ρωσσόφωνοι. Βεβαίως, γιά νά μήν ξεχνιόμαστε, οἱ τελευταῖοι πού ἤθελαν τούς Τούρκους στό κεφάλι τους ἦταν οἱ …Τουρκοκύπριοι, πού ἀκόμη καί σήμερα δυσανασχετοῦν!
Μιά ἄλλη ὁμοιότης εἶναι τό ἄδειασμα τοῦ Προέδρου τῆς Οὐκρανίας ἀπό τίς δυτικές κυβερνήσεις. Ὅπως καί ὁ δικός μας ὁ Ἰωαννίδης, πού ἔκανε τό πραξικόπημα στήν Κύπρο γιά νά φάει τόν παπᾶ, ἀλλά ὅταν εἶδε τούς Τούρκους νά κάνουν ἀπόβαση στό νησί κι ἔψαχνε τούς ἀνθρώπους του στήν Πρεσβεία, ἄκουγε τό «παρακαλῶ ἀναμείνατε εἰς τό ἀκουστικόν σας»…
Τί τά θέλετε; Παντοῦ τά ἴδια, πού ἔλεγε ἡ γιαγιά μου ἡ Σταμάτα, πού ἦταν ἀπό χωριό, ἀλλά ὁ νοῦς της κατέβαζε ὅσα δέν κατέβαζε ὁ νοῦς δέκα καθηγητάδων!
Καί κάθομαι –γιά νά μέ πάρει ὁ ὕπνος– καί ἀκούω τίς βαθυστόχαστες ἀναλύσεις τῶν διεθνολόγων καί τουρκολόγων καί διαφόρων ἄλλων -ολόγων, οἱ ὁποῖοι ἐν μιᾷ νυκτί ἐξοβέλισαν ἀπό τίς ὀθόνες τούς λοιμωξιολόγους, τούς ἰο-παθολόγους καί τούς λοιπούς καθηγητάς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πιάσει μόνιμο στασίδι στά κανάλια καί τούς εἶχε συνηθίσει τ’ αὐτί μας, πού ἔλεγε ἡ ἄλλη μου γιαγιά, ἡ Ζαφειρία, μορφωμένη ἐκείνη, σύζυγος βουλευτοῦ, μέ καταγωγή ἐξ Ὕδρας, τό γένος Ἐλευθερίου, ἀγωνιστῶν τοῦ ’21, παρακαλῶ…
Τό τί ἔχω ἀκούσει μέχρι τά τώρα, δέν περιγράφεται! Φυσικά, δέν θά πέσω στό ἐπίπεδο τοῦ φίλου μου τοῦ Περικλῆ, πού ἐπιμένει ὅτι τώρα μέ τόν πόλεμο μαθαίνουμε σέ ποιᾶς πρεσβείας τό παίυ-ρόλ εἶναι ὁ καθένας, καθ’ ὅτι ἐγώ, ὡς ἐλεύθερος ἄνθρωπος, πιστεύω ὅτι ἡ ἰδεολογία δέν ἀγοράζεται…
Κι ἐπειδή δέν βλέπω νά τελειώνει σύντομα ἡ ρωσσο-ουκρανική κρίση, λέω νά μήν βλέπω τηλεόραση…
