Μέ ἕνα σμπάρο δύο δυνατές κατραπακιές

Εὐτυχῶς πού κάποιες -εὐαίσθητες- κεραῖες «ἔπιασαν» τό μήνυμα

Ὁ πρόεδρος Μπάιντεν ἀνέφερε, στό μήνυμά του γιά τήν ἀναγνώριση τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἀρμενίων, τήν Κωνσταντινούπολη ὡς Constantinople, ἀποφεύγοντας τό βαρβαρικό, κακόηχο καί ἀπρόσωπο Istanbul, παραφθορά τῆς ἐκφράσεως «Εἰς τήν Πόλιν»…

Δύο κατραπακιές, δηλαδή, στήν συσκευασία μιᾶς, στόν καλοκουρεμένο αὐχένα τοῦ γιαλαντζί σουλτάνου. Καί σφαγεῖς καί ἅρπαγες! Ἦταν τό πρῶτο πού «μοῦ χτύπησε στό μάτι», ὅταν ὁ ἀνηψιός μου, περιχαρής, μοῦ ἔστειλε ἀπό τό Σικάγο τό μήνυμα τοῦ προέδρου τῶν ΗΠΑ.

Ἀμέσως ἔφερα στό μυαλό μερικές εἰκόνες προσώπων καί τούς μορφασμούς πού θά ἔκαναν ὅταν διάβαζαν τό μήνυμα. Φανταζόμουν τά πρόσωπα τοῦ Ἐρντογάν, τοῦ Τσαβούσογλου, τοῦ Σοϊλοῦ καί τοῦ Μπαχτσελί! Καί τί δέν θά ἔδινα νά ἤμουν ἀπό μιά μεριά καί νά τραβοῦσα φωτογραφίες… Κι ἔτσι, μέ αὐτά τά συναισθήματα, ἄρχισα νά ἐπικοινωνῶ μέ φίλους, ἀφ’ ἑνός γιά νά μοιραστῶ μαζί τους τήν ἱκανοποίηση γιά τήν δικαίωση τοῦ φίλου καί ἀδελφοῦ ἀρμενικοῦ λαοῦ ἀλλά καί γιά νά ἀκούσω γνῶμες καί ἀπόψεις. Δέν συζητῶ, φυσικά, γιά τούς φίλους Ἀρμενίους. Ἐκτός τοῦ ὅτι εἶχαν πληροφορηθεῖ γιά τό σημείωμά μας στήν πρώτη σελίδα, ἐξέφραζαν σχεδόν ὅλοι τήν ἴδια εὐχή: «Τώρα, πᾶμε γιά ἀναγνώριση τῆς Γενοκτονίας τῶν Ποντίων!»…

Δύσκολο, ἀγαπητοί φίλοι. Δύσκολο διότι ἐμεῖς, ἐδῶ στήν Ἑλλάδα, ἔχουμε ἄλλη θεώρηση γιά τά ἐθνικά μας θέματα. Ἐδῶ, τά τελευταῖα χρόνια, εἶχε ἐπικρατήσει ἡ ἄποψη «μήν τά σκαλίζεις», ἡ θέση «τί τά θές, τί τά γυρεύεις», ἡ πεποίθηση «ἄς κάτσουμε νά τά βροῦμε» καί ἡ θεώρηση «μήν εἴμαστε μονοφαγᾶδες»… Ἐμεῖς δέν ἔχουμε τό «τσαγανό» τῶν Ἀρμενίων, πού μόλις ἀπειλήθηκε ἔδαφός τους, πῆραν τά ὅπλα καί βγῆκαν στό μέτωπο. Μία κέρδισαν, μία ἔχασαν, ἀλλά δέν εἶπαν «ἐλᾶτε νά τά βροῦμε» καί δέν ἔβαλαν μπροστά τούς «ἐνδοτικούς». Ἐδῶ, ἀντί νά θυμόμαστε τούς Λακεδαιμονίους προγόνους, προτιμᾶμε τούς Συβαρῖτες. Μόλις χθές -ἄν εἶδα καλά- πῆρε τό μάτι μου μιά «προοδευτική» ἐφημερίδα, ἡ ὁποία ἐκφράζει τήν ἀμέσως προηγούμενη κυβέρνηση, νά βάλλει κατά τῶν ἰδιωτῶν, οἱ ὁποῖοι ἄκουσον-ἄκουσον, θέλουν νά μαζέψουν χρήματα γιά νά ἀγορασθοῦν πολεμικά πλοῖα! Καί μάλιστα, μέ μεγάλους τίτλους ἔγραφε «Πολεμικό Ναυτικό Α.Ε» καί πληροφοροῦσε τόν λαό ὅτι ὑπάρχει «Ταμεῖο Στόλου, ἀπό ἐπιχειρηματίες πού συγκεντρώνουν χρήματα» ἀλλά καί ὅτι ὁ «Πρόδρομος Ἐμφιετζόγλου διεκδικεῖ τίς δάφνες τοῦ Ἀβέρωφ». Τέτοια τρομερά συμβαίνουν σέ μιά χώρα ἡ ὁποία εἶναι χρεοκοπημένη, χρωστᾶ «τά μαλλιά τῆς κεφαλῆς της», δέν ἔχει «δεκάρα τσακιστή», ἀλλά χρειάζεται ἐπειγόντως ἐξοπλισμούς! Ὑπάρχουν ἰδιῶτες πού θέλουν -ἄκου νά δεῖς ντροπῆς πράγματα- νά ἀγοράσουν πολεμικά πλοῖα καί νά τά προσφέρουν στήν πατρίδα τους! Καταλαβαίνετε γιά ποιά κατάσταση μιλοῦμε; Ἀντί νά ποῦμε ἕνα «μπράβο» σέ ἐκείνους πού εἶχαν τήν ἰδέα, ἀλλά καί στούς ἄλλους, πού τήν στηρίζουν, τούς κάνουμε «πρωτοσέλιδο» καί τούς (κατά τό κοινῶς λεγόμενο) «κράζουμε»!

Ἀντί νά χειροκροτήσουμε τήν πρωτοβουλία καί νά προσφέρουμε ὅ,τι μπορεῖ ὁ καθένας, «καταγγέλλουμε» τήν προσπάθεια, ἐπειδή εἶναι ἰδιῶτες! Πῶς τό ἔλεγε ἐκεῖνος ὁ ἐκφωνητής, ὅταν ἡ Ἑλλάς -πρός γενική ἔκπληξη- κατακτοῦσε τό Euro 2004; «Δέν περιγράφω ἄλλο!»…