Παρακολουθῶ κάθε πρωί τίς «ἐνημερωτικές» ἐκπομπές
Ἐσχάτως διαπιστώνω ὅτι τά μαλλιά μου ἀραιώνουν! Πῆγα στόν δερματολόγο. «Μήν βλέπεις τηλεόραση χριστιανέ μου!» μοῦ εἶπε, καθώς δέν διαπίστωσε παθολογική αἰτία τῆς τριχοπτώσεως.
«Πῶς νά μήν βλέπω; Πρέπει νά ἐνημερώνομαι» ἀντέταξα, ἀλλά εἰσέπραξα ἕνα ξερό «τότε, ἤθελες τα κι ἔπαθές τα!»… Τί ἀκούω κάθε πρωί, ἀδελφέ μου! Εἶναι δυνατόν ὅλοι αὐτοί πού καλοῦν τούς ναρκισσευόμενους λοιμωξιο-παθολογο-πνευμονολόγους νά μήν γνωρίζουν τί θά πεῖ «πανδημία»;
Εἶναι δυνατόν νά μήν ἔχουν ἀνοίξει ἕνα βιβλίο νά διαβάσουν ὅτι σχεδόν κάθε ἑκατό χρόνια ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει νά ἀντιμετωπίσει ἕναν ἐπιδημιολογικό πόλεμο; «Πότε θά ἀνοίξει ἡ ἑστίαση;» ρωτάει ὁ ἕνας. «Γιατί δέν ἀνοίγουν τά γήπεδα;» λέει ὁ δεύτερος. «Πότε θά λειτουργήσουν τά γυμναστήρια;» ἐρωτᾶ μιά κατάξανθη παντογνώστρια. «Πότε ὑπολογίζετε νά ἀνοίξουν τά μπαράκια;» ἀπορεῖ ὁ ἄλλος. «Καί τά μασάζ; Πότε θά λειτουργήσουν τά μασάζ;» πετάει ἄλλη «ἐνημερωμένη»… Μέ τό πού μειώνονται, περιστασιακά τά κρούσματα ἀρχίζει ἡ πίεση στούς γιατρούς καί τούς πολιτικούς-προφῆτες. «Τώρα πού εἴμαστε καλύτερα δέν θά πρέπει νά ἀνοίξει ἡ ἑστίαση;». Καί ἐκεῖ ἀρχίζει τό πανηγύρι. Χαλαρώνουν τά μέτρα καί «τσούπ», ἀπό τά 400 πήγαμε στά 850 κρούσματα. Κι αὐτά, δηλαδή, εἶναι ἐκεῖνα πού «πιάνει» ἡ δειγματοληψία! Λοιπόν, ἀγαπητοί; Τί κάνουμε τώρα πού «κλείνουν» μία-μία οἱ εὐρωπαϊκές πρωτεύουσες καί πού οἱ πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες ἔχουν τρελαθεῖ ἀπό τό χρῆμα πού εἰσπράττουν; Θά ἀνοίξουμε τά Γυμνάσια καί τά Λύκεια ἤ θά κλείσουμε (πάλι) τά δημοτικά; Θά ἐξακολουθήσουμε νά λέμε «ἔχουμε λόκ-ντάουν» καί θά φτάνει ἡ «οὐρά» στά μαγαζιά ἀπό τήν Ὁμόνοια στό Σύνταγμα; Καί τί θά γίνει –θα πεῖτε– ἡ Οἰκονομία; Ἐδῶ εἶναι τά δύσκολα, ἀφοῦ τά οἰκονομικά «λόμπι» πού πιέζουν τούς πολιτικούς ἐμποδίζουν ἐκείνους πού κυβερνοῦν νά δηλώσουν καθαρά ὅτι «βρισκόμαστε σέ κατάσταση πολέμου!». Καί τί γίνεται ὅταν βρίσκεσαι σέ πόλεμο; Μά, λαμβάνεις μέτρα! Καί τά μέτρα δέν μπορεῖ νά εἶναι μόνο ἡ «συσκότιση» καί τά καταφύγια.
Ἀπό τήν πανδημία, κινδυνεύουν καί οἱ πολῖτες καί οἱ ἐπιχειρήσεις. Γιά τούς ἐπιχειρηματίες, θά λάβεις μέτρα δραστικά. Θά ἐκδώσεις –ἄς ποῦμε– ἕνα «ὁμόλογο πανδημίας» δεκαετές, θά μαζέψεις λεφτά καί θά τά μοιράσεις δίκαια στίς ἐπιχειρήσεις. Θά ἐπιστρέψεις στούς φορολογούμενους ἐπιχειρηματίες ἐκεῖνα πού τούς παίρνεις κάθε χρόνο χωρίς νά τά ἔχουν κερδίσει. Θά κόψεις μέ τό μαχαίρι τίς ληστρικές «προκαταβολές». Μέ ἕνα δεκαετές (ἄς ποῦμε) ὁμόλογο, θά μπορέσεις νά κερδίσεις χρήματα, τά ὁποῖα θά ἐπιστρέψεις σέ μιά δεκαετία, μέσα στήν ὁποία ἴσως ἡ οἰκονομία σου θά ἔχει ἀποκτήσει θετικό πρόσημο. Παράλληλα θά κοιτάξεις νά ρυθμίσεις μέ γνώμονα τήν ἀνακούφιση καί τήν ἐπιβίωση τόν δανεισμό τῶν πολιτῶν. Θά κάνεις, δηλαδή, πράγματα μέ τά ὁποῖα θά βλέπεις πολύ μακρυά. Διότι μέ ὅσα μέτρα λαμβάνονται σήμερα σέ εὐρωπαϊκό ἐπίπεδο, χῶρες σάν τήν δική μας, ὅταν θά περάσει ἡ πανδημία, θά ἀντιμετωπίσουν πρωτόγνωρες καταστάσεις πενίας! Ἡ ἐπιδημία δέν θά περάσει εὔκολα. Καί ἄν δέν ληφθοῦν μέτρα ἀνακουφίσεως τῶν πολιτῶν καί τῶν ἐπιχειρήσεων μέ ὁρίζοντα δεκαετίας, οὔτε ἰός στόν κόρφο μας!
