TO ΕΙΠΕ ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς ὅταν παρητεῖτο κάποτε ἀπό τό Προεδρικό ἀξίωμα
«Δέν δύναμαι νά συμπράττω σέ αὐτό πού ὀνομάζεται δημόσιος βίος στήν πατρίδα μας». Γιά νά συμπληρώσει ἔτσι μία προηγούμενη ἐκτίμησή του: ὅτι «ἡ Ἑλλάς εἶναι ἕνα ἀπέραντο φρενοκομεῖο».
Ὅσο μελετῶ αὐτό τό «διαμάντι» πού κληροδότησε στίς ἑπόμενες γενεές αὐτός ὁ ἅγιος ἄνθρωπος, ὁ ἐπιχειρηματίας Σάμπυ Μιωνή, τό ἠχογραφημένο ὑλικό τῆς συνομιλίας του μέ τόν τέως Ὑπουργό Ἐπικρατείας Νῖκο Παππᾶ, τόσο πιό πολύ ἀντιλαμβάνομαι γιατί εἶχε τόση μεγάλη διάρκεια στά πολιτικά μας πράγματα ὁ ἀείμνηστος Ἐθνάρχης. Γιατί ἤξερε καλά τήν Ἑλλάδα. Τό ἠχογραφημένο αὐτό ὑλικό, τό ὁποῖο δύναται νά προσταθεῖ στό πάνθεον τῆς λίστας τῶν ντοκουμέντων πού ἀποδεικνύουν πῶς ἡ ἀγορά μπορεῖ νά κάνει ἄνω-κάτω τήν πολιτική ἄν ἡ τελευταία τῆς δώσει χῶρο (ἔχουν προηγηθεῖ ἡμερολόγια ἤ καταθέσεις τῶν Μιχάλη Χριστοφοράκου, Κωνσταντίνου Φρουζῆ, Ἀνδρέα Βγενόπουλου, Γιώργου Κορωνιᾶ –γιά ἄλλους λόγους ὁ τελευταῖος κ.ἄ.), συνιστᾶ κατά τήν ἄποψή μου κείμενο ἱστορικῆς σημασίας. Διότι πέρα ἀπό τήν ἐφήμερη χρησιμότητά του –τήν ἀξιοποίησή του γιά τήν παραπομπή Παπαγγελόπουλου στό Εἰδικό Δικαστήριο καί τήν φθορά πού προκαλεῖ στόν μετεκλογικῶς παραπαίοντα ΣΥΡΙΖΑ– ἔχει διπλή ἀξία γιά τόν ἱστορικό τοῦ μέλλοντος: Πρῶτον, διότι ὁ ἐπιχειρηματίας περιγράφει μέ δικά του λόγια ποιές πρακτικές μετῆλθε γιά νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό ἐκκρεμεῖς δικαστικές του ὑποθέσεις. Ἤτοι: ἐπεδίωξε μυστικό ραντεβού γιά νά κλείσει συμφωνία μέ μέλος τῆς κυβέρνησης σέ «ξένο» ἔδαφος, ἐκτός Ἑλλάδος. Ἠχογράφησε παρανόμως τόν Ὑπουργό. Ὁμολογεῖ ὅτι παρακολουθοῦσε μέ intelligence τίς τηλεφωνικές ἐπικοινωνίες ἄλλου Ὑπουργοῦ (Παπαγγελόπουλου), ἐνῶ βρισκόταν ταυτόχρονα κατά δήλωσή του σέ ἀνοικτή γραμμή μέ τόν τότε Διοικητή τῆς ΕΥΠ. Ὑποστηρίζει ὅτι γιά τήν ἄρση τῶν δικαστικῶν ἐκκρεμοτήτων του ἔχει γίνει συμφωνία σέ ἐπίπεδο πρωθυπουργῶν Ἑλλάδος – Ἰσραήλ, τούς ὁποίους ἐμφανίζει νά δροῦν ὡς …παραδικαστικό κύκλωμα, στίς ἐντολές τοῦ ὁποίου δέν ὑπακούουν ὁ ἀναπληρωτής Ὑπουργός κατά τῆς διαφθορᾶς καί ἡ ἁρμοδία εἰσαγγελεύς!
Ζητᾶ νά πληρώσει αὐτός καί ὁ συνεταῖρος του ἕνα ὄχι εὐκαταφρόνητο ποσό στήν Ἐφορία –σχεδόν 6 ἑκατομμύρια εὐρώ– καί μέ deal «νά κλείσει ἡ ὑπόθεση». Τό ποινικό της σκέλος. Ζητᾶ νά ὁριστεῖ ἀπό τόν Ὑπουργό Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος στό Ἰσραήλ γιά νά πάψει ἡ δίωξή του. Θεωρεῖ τήν δίωξή του «ζήτημα διακρατικῶν σχέσεων». Ζητᾶ νά παρέμβει ὁ τότε Πρωθυπουργός τῆς χώρας σέ ἐν ἐνεργεία εἰσαγγελέα γιά νά κλείσει ἡ ὑπόθεσή του. Ἀπαιτεῖ ἀπό Ὑπουργό καί ἄλλον κρατικό ἀξιωματοῦχο νά εὕρουν τήν δικογραφία καί νά τοῦ τήν προσκομίσουν ἀμέσως γιά νά τήν μελετήσει. Ποιός «ἐκβιασμός» μετά ταῦτα, ποιά συμμορία, ποιά «ἐγκληματική ὀργάνωση» , ποιά «δικαστικά ἔξοδα» μέ τά ὁποῖα τάχα ἐκβιάστηκε («στραγάλια» σέ σύγκριση μέ τά ποσά πού προθυμοποιήθηκε νά πληρώσει στό δημόσιο), ὁ ἄνθρωπος ἐκινεῖτο σέ ἄλλη στρατόσφαιρα!
Τό ἠχητικό αὐτό ντοκουμέντο εἶναι ὅμως ἱστορικῆς σημασίας γιά ἕναν ἐπίσης λόγο: γιά τό ἐπίπεδο τῶν διαλόγων του. Γιά τό ἀπαράδεκτο λεξιλόγιό του. Μή νομίσετε ὅτι θά ἑστιάσω μόνο στίς λέξεις μέ τά τρία «ἄλφα», ἤ τά τρία «γιῶτα» στά ρήματα πού χαρακτηρίζουν ἐπιβήτορα ἤ στά οὐσιαστικά πού περιγράφουν τό ἀνδρικό αἰδοῖο. Σᾶς καλῶ ὅμως νά σκεφτοῦμε: ὑπῆρχε ποτέ περίπτωση Ὑπουργός Δικαιοσύνης τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ (ὁ Στράτος, ἄς ποῦμε) ἤ Ὑπουργός τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου (ὁ Πεπονῆς, ἄς ποῦμε) νά δεχόταν νά συναντήσει καί νά κλείσει deal μέ ἐπιχειρηματία καί μάλιστα σέ ἐπαρχιακό self service; Ὑπήρχε περίπτωση Ὑπουργός τοῦ Καραμανλῆ νά ἀποκαλοῦσε ὑποτιμητικά «τύπισσα» καί «κορίτσι μου», λές καί ἦταν ὑπάλληλός του, ἀνώτατο δικαστικό λειτουργό, ἐν ἐνεργεία εἰσαγγελέα; Ὑπῆρχε περίπτωση Ὑπουργός νά καλοῦσε δικαστή γιά νά τοῦ πεῖ «κλεῖσε τήν ὑπόθεση» διότι αὐτή ἀφορᾶ τίς «διακρατικές σχέσεις» Ἑλλάδος – Ἰσραήλ καί ὅτι θά θυμώσει ὁ Μπίμπης (Νετανυάχου);
Ἀλήθεια, ὁ ἁπλός πολίτης πού διαβάζει τό ἠχογραφημένο ὑλικό μέ τό ὁποῖο πέραν τῶν ἀποκαλύψεών του «συστήνεται» ὁ συγκεκριμένος ἐπιχειρηματίας, τί συμπέρασμα ἐξάγει γιά τό πῶς λειτουργοῦν οἱ θεσμοί στήν πατρίδα μας; Δέ θά κάνω καμμία ἀξιολογική κρίση, πέραν τοῦ ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού ὀμολογεῖ ὅτι συνεννοεῖται σέ διακρατικό ἐπίπεδο κορυφῆς γιά τό κλείσιμο τῶν δικαστικῶν ὑποθέσεών του ἐπεχείρησε νά σπιλώσει ὡς «συμμορία» καί «ἐγκληματική ὀργάνωση» ἐκδότες καί δημοσιογράφους οἱ ὁποῖοι τάχα τόν ἐκβίαζαν. Γιά …350.000 εὐρώ, τά ρέστα του ἀπό τά πρόστιμα! Εἶμαι ὅμως ὑποχρεωμένος νά ρωτήσω μέ ἀφορμή τήν ἀνάγνωση τοῦ ἱστορικοῦ ντοκουμέντου στό ὁποῖο ἐμφανίζεται ἕνας ἐπιχειρηματίας νά παίζει κομπολόι πρωθυπουργούς, Ὑπουργούς, διοικητές μυστικῶν ὑπηρεσιῶν, πάσης φύσεως ἀξιωματούχους: Πόσο μέλλον νομίζουμε ἔχει ὑπό αὐτές τίς προϋποθέσεις αὐτό πού καλεῖται δημόσιος βίος στήν Ἑλλάδα; Ὅταν σύζυγοι εἰσαγγελέων κατηγοροῦνται γιά παράνομη συνταγογράφηση ἀξίας 1,7 ἑκατομμυρίων εὐρώ, συνεργάτες πρώην πρωθυπουργῶν κατηγοροῦνται γιά μίζες 2,7 ἑκατομμυρίων εὐρώ, Ὑπουργοί ἀφήνουν αἰχμές κατά Ὑπουργῶν ὅτι «βγάζουν λεφτά», ἔχει κανείς ἀμφιβολία ὅτι θά ἔρθει ἡ μέρα πού τά σκάγια θά πάρουν καί αὐτούς πού σήμερα ἐπωφελοῦνται ἀπό τίς ἀποκαλύψεις, καί δέν θά μείνει λίθος ἐπί λίθου, τίποτε ὄρθιο; Ὅταν οἱ δικαστές γίνονται κατηγορούμενοι καί οἱ κατηγορούμενοι δικαστές, ἔχουμε νομίζει κανείς μέλλον; Θεωρεῖ κανείς ὅτι τό ἡφαίστειο τῆς ἀπονομιμοποίησης τῆς πολιτικῆς, τῶν κομμάτων, τῶν ἡγεσιῶν καί τῶν θεσμῶν πού ἐξερράγη κατά τήν διάρκεια τῶν μνημονίων, ἔσβησε; Ὅτι εἶναι ἀνενεργό; Ἤ μήπως θά ἔρθει ξαφνικά μιά μέρα πού ἡ λάβα του θά κυλήσει καί πάλι ἀπό τόν «Βεζούζιο» καί θά τά κάψει ὅλα παίρνοντας παραμάζωμα καί ὅσους σήμερα χαμογελοῦν; Ἐάν ἡ πατρίδα δέν κινδύνευε μέ συρρίκνωση διακόσια χρόνια ἀπό τήν Ἀνεξαρτησία της, θά ἔλεγα «στάχτη καί μπούρμπερη». Νά καοῦν τά πάντα. Δέν μπορῶ νά τό πῶ ὅμως. Τό κῦρος τῶν θεσμῶν ἄν χαθεῖ, ἐπανακτᾶται. Τό ἔδαφος μιᾶς χώρας ὅμως, ὄχι. Ὅλα ὅσα συμβαίνουν στόν δημόσιο βίο αὐτές τίς μέρες σέ πολλά ἐπίπεδα –δέν ἀναφέρομαι στήν συγκεκριμένη ὑπόθεση– μοῦ θυμίζουν τήν σκωπτική ρήση ἑνός μεγάλου Γερμανοῦ στοχαστῆ πού μέ δηκτικότητα εἶπε κάποτε τό ἑξῆς: «Ἔβρεξε τόσο πολύ ὥστε πλύθηκαν τά γουρούνια καί λασπώσανε οἱ ἄνθρωποι»….
