Πρό ὀλίγων ἡμερῶν, ἕνα κοριτσάκι τριῶν ἐτῶν…
… μέλος μιᾶς οἰκογένειας «Ρομά» ἀπό τήν Βουλγαρία, βρῆκε τραγικό θάνατο στόν Πειραιᾶ. Τό παιδάκι ἀπανθρακώθηκε «σέ ἕνα ἀκατοίκητο κτίριο στήν διασταύρωση τῶν ὁδῶν Δεληγιώργη καί Ὁμηρίδου Σκυλίτζη», ὅπως μετέδωσαν τά ἐκτενῆ ρεπορτάζ. Γιά τούς Πειραιῶτες, ὅμως, γιά τούς ὀλίγους πλέον «αὐτόχθονες», οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν τήν ἱστορία τῆς πόλεώς τους (οἱ περισσότεροι ἀπό τούς παλαιότερους κατοίκους ἔχουν ἐγκαταλείψει τήν πόλη γιά τά νότια ἤ τά βόρεια προάστια), τό «ἀκατοίκητο κτίριο» εἶναι ἕνα ἀπό τά ἱστορικά σημεῖα ἀναφορᾶς τοῦ «ἀναγεννωμένου Πειραιῶς», τῶν ἀρχῶν τοῦ 19ου αἰῶνος.
Πρόκειται γιά ἕνα βιομηχανικό κομψοτέχνημα, γιά τό πρώην ἐργοστάσιο τοῦ οἴκου Φουστάνου, τό πρῶτο κτίριο τό ὁποῖο ἔκτισαν στόν Πειραιᾶ ἐπιχειρηματίες ἀπό τήν Ἑρμούπολη! Ἦταν τό κτίριο τό ὁποῖο σηματοδότησε τήν μεταφορά τοῦ διαμετακομιστικοῦ-ἐμπορικοῦ καί βιομηχανικοῦ κέντρου ἀπό τήν Σῦρο στόν Πειραιᾶ! Τότε, στόν Πειραιᾶ μετέφεραν τίς ἐγκαταστάσεις τους ἡ Βιομηχανία Βάμβακος Α.Ε. Σύρου, πρώην Ε. Λαδόπουλου καί Υἱοί, τό Κλωστήριον καί Ὑφαντήριον Σύρου Π. καί Γ. Φουστᾶνος Α.Ε., τά Κλωστοϋφαντήρια Βελισαρόπουλου-Καρέλα (ΒΕΛ-ΚΑ) καθώς καί οἱ βιομηχανίες Ἀλ. Μανούσου, Ἠλ. Τσαούση, Γαβριήλ-Σφαέλου-Παπαδόπουλου καί Ι. Δημητρόπουλου. Ἦταν ἡ ἐποχή πού ὁ Πειραιᾶς, ἔπειτα ἀπό τήν διάνοιξη τῆς διώρυγος τῆς Κορίνθου καί τήν σιδηροδρομική σύνδεση μέ τήν Εὐρώπη, κέρδιζε εὔκολα τόν τίτλο τοῦ «μεγάλου ἐμπορικοῦ κέντρου».
Καί τό κτίριο τοῦ οἴκου Φουστάνου, ἕνα ἐξαιρετικό κτίσμα τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεσοπολέμου, μέ χρήση ὁπλισμένου σκυροδέματος καί μέ ἐμφανεῖς τίς ἐπιρροές ἀπό τήν ἰταλική ἀρχιτεκτονική, μέ «σπασμένα τόξα» καί ἀνοίγματα στόν ἄνω ὄροφο, ἦταν ὁ προπομπός ἄλλων, πολλῶν ἐργοστασίων, τά ὁποῖα ἔφεραν στήν πόλη τοῦ Θεμιστοκλέους (ἡ ὁποία ἔχει ἀνακηρυχθεῖ Δῆμος ἀπό τό 517 π.Χ., καί ὄχι ἀπό τό 1835 ὅπως «σκαρφίστηκαν» οἱ δημοτικοί ἄρχοντες τῆς Μεταπολιτεύσεως οἱ ὁποῖοι μάλιστα τοποθέτησαν καί «πλάκα» ἐμπρός ἀπό τό ἀκατάλληλο καί «προσωρινό» δημαρχιακό μέγαρο μέ ἡμερομηνία «1835», διαγράφοντας ἱστορία 2.500 ἐτῶν), μιά σειρά μεγάλων ἐπενδύσεων. Τό κτίριο Φουστάνου, λοιπόν, τό ὁποῖο ἔχει χαρακτηρισθεῖ «ἔργο τέχνης-διατηρητέο κτίριο» μέ ἀπόφαση τοῦ ὑπουργείου Πολιτισμοῦ ἀπό τό 1983 ἔχει ἀφεθεῖ στήν τύχη του. Τότε, τό 1983 ἐμφανιζόταν ὡς ἰδιοκτήτρια μιά ἑταιρεία μέ τήν ἐπωνυμία «Master Hellas». Τό 2008, ὁπότε συζητήθηκε καί ἐπετράπη ἡ ἀλλαγή τῶν ὅρων δομήσεως τοῦ κτιρίου ὥστε νά ἀποκατασταθεῖ, ἰδιοκτήτρια φερόταν μιά ἑταιρεία μέ τήν ἐπωνυμία «Terra Norma».Δυστυχῶς, τό κτίριο ἐγκαταλείφθηκε καί μέ τόν σεισμό τοῦ περασμένου θέρους ἔπεσαν κάποια κομμάτια ἀπό τήν τοιχοποιία του. Τοποθετήθηκαν κάποιες «λαμαρίνες» περιμετρικά, μέ ἀποτέλεσμα νά παρουσιάζεται καθημερινά σοβαρότατη κυκλοφοριακή συμφόρηση στήν κεντρική ὁδό Ὁμ. Σκυλίτζη! Κάποια στιγμή, οἱ λαμαρίνες ἔφυγαν καί ἦλθαν οἱ «Ρομά», πού ἔκαναν καί ἐκεῖνοι μιά «εἰρηνική κατάληψη», μέχρι πού ἔβαλαν φωτιά γιά νά ζεσταθοῦν καί εἴχαμε τήν φονική πυρκαϊά!
Κι ἔτσι, κατά τά φαινόμενα, «ὁ Πειραιᾶς τῶν ἐφοπλιστῶν, τῆς Ναυτιλίας, τό πρῶτο λιμάνι τῆς Μεσογείου», χάνει ἕνα ἀπό τά ἐλάχιστα σημεῖα ἀναφορᾶς του. Κρῖμα. Κι ἄδικο!
