Η ΕΛΛΑΣ καυχᾶται ὅτι ἀποτελεῖ πνεύμονα σταθερότητος καί δημοκρατίας στήν Βαλκανική καί τήν Ἀνατολική Μεσόγειο.
Τό ἐρώτημα εἶναι κατά τί ἀκριβῶς ὠφελεῖται ἀπό αὐτό! Διότι κάποτε ἦταν καί παράγων σταθερότητος στήν εὐρύτερη περιοχή. Σήμερα δέν εἶναι! Καί νά τό ἐξειδικεύσουμε. Κατά τήν δεκαετία τοῦ ’90 πρωτοστάτησε στίς ἀποστολές τῆς Εὐρώπης καί τοῦ ΝΑΤΟ στήν σπαρασσομένη Γιουγκοσλαβία, ὅπου ὁ πρωταγωνιστικός ρόλος της ἐβασίζετο ἐν πολλοῖς στό γεγονός, ὅτι οἱ ἐξωτερικές σχέσεις της ἦσαν ἰσορροπημένες.
- Τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Ἡ Ἀθήνα μάλιστα ἦταν τότε προνομιακός συνομιλητής τοῦ Βελιγραδίου, τό ὁποῖο οἱ ὑπόλοιπες δυτικές χῶρες εἶχαν σέ ἀπομόνωση. Ἡ Ἑλλάς ὅμως συνομιλοῦσε καί μέ τήν Κροατία καί μέ τήν Βοσνία Ἐρζεγοβίνη, παρέχοντας πολύτιμες ὑπηρεσίες στίς προσπάθειες εἰρηνεύσεως, σταθεροποιήσεως καί ἀποκαταστάσεως διαδρόμων ἀνθρωπιστικῆς βοηθείας. Ἡ ἀναγνώρισις καί ἡ ἀναβάθμισις τοῦ διεθνοῦς κύρους τῆς χώρας δέν εἶχε προηγούμενο.
Λίγα χρόνια ἀργότερα συνέβαλλε στήν ἀποκατάσταση τῆς σταθερότητος στήν Ἀλβανία, πού εἶχε κλονισθεῖ μετά τήν κρίση τῶν «πυραμίδων».
Ἦλθε μάλιστα ἡ στιγμή, πού ἡ Ἑλλάς διατηροῦσε στρατιωτικές δυνάμεις, στήν Βοσνία, στήν Ἀλβανία, στό Κοσσυφοπέδιο καί στά Σκόπια. Στό Κοσσυφοπέδιο μάλιστα οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες ἐθεωροῦντο ἐγγυητές τῆς ἀσφαλείας τῶν σερβικῶν πληθυσμῶν τοῦ βορρᾶ.
Καθ’ ὅλην αὐτήν τήν περίοδο ἀναπτυσσόταν ἕνας ἄξων κυριαρχίας στήν ἀνατολική Μεσόγειο, βασισμένος στό δόγμα τοῦ Ἑνιαίου Ἀμυντικοῦ Χώρου Ἑλλάδος-Κύπρου. Ἑλληνικά πολεμικά πλοῖα καί ἀεροπλάνα ἐκινοῦντο τακτικά μεταξύ Κρήτης καί Κύπρου, ἐνῷ ἡ τακτική διεξαγωγή κοινῶν ἀσκήσεων μέ τήν Ἐθνική Φρουρά εἶχε ἀνατρέψει τά δεδομένα καί εἶχε δημιουργήσει ἀμφισβητήσεις τῆς τουρκικῆς παντοδυναμίας. Ἐλάχιστοι κατάλαβαν (μεταξύ αὐτῶν καί ὁ τότε Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης) ὅτι αὐτή ἡ στρατιωτική ἰσχυροποίησις Ἑλλάδος καί Κύπρου ὁδήγησε τούς Τούρκους νά ἀρχίσουν νά διαπραγματεύονται λύση τοῦ Κυπριακοῦ. Ὅταν βεβαίως ὑπαναχωρήσαμε καί ἀρχίσαμε νά συζητοῦμε τό σχέδιο Ἀννάν σταματῶντας τήν ἰσχυροποίηση τῶν δυνάμεών μας, καί οἱ Τοῦρκοι ἐπανῆλθαν στήν ἀδιάλλακτη τακτική τήν ὁποία ἀκολουθοῦν μέχρι σήμερα.
Τότε ἀναρωτηθήκαμε ἄν θά μποροῦσαν τά πράγματα νά γίνουν χειρότερα. Ἤδη ἀπό τήν Βαλκανική εἴχαμε ἀναδιπλωθεῖ, ἀφήνοντας τούς Τούρκους νά «ἁλωνίζουν». Ἡ ἀποχώρησις τῶν στρατιωτικῶν μας δυνάμεων καί ἡ ἐπάνοδος τῆς χώρας στήν λογική τῆς μίζερης «Ψωροκώσταινας» ἐσήμανε καταρράκωση τοῦ κύρους μας μέ ἄμεσες ἐπιπτώσεις στίς προσπάθειες τῶν ἑλληνικῶν ἐπιχειρήσεων γιά οἰκονομικές διεισδύσεις. Ἡ χώρα μας ἔπαυσε νά εἶναι σεβαστή, ἀντιστοίχως δέ καί οἱ ἑλληνικές ἑταιρεῖες. Τό κενό τό κάλυψε καί μέ τό παραπάνω ἡ Τουρκία. Καί δέν εἴχαμε φθάσει ἀκόμη στό κατώτατο σημεῖο ὑποβαθμίσεως, στό ὁποῖο φαίνεται ὅτι τώρα εὑρισκόμεθα μέ ὑπαιτιότητα ἀποκλειστικῶς δική μας.
Ὁ ΙΜΟ ὑπῆρξε τό κομβικό σημεῖο, κατά τό ὁποῖο ἀπεκαλύφθη ἡ σοβαρή διάστασις μεταξύ Ἀθηνῶν καί Λευκωσίας. Εἶναι ἀνεξήγητο τό γιατί ἡ Κυβέρνησις ἀπεφάσισε νά στηρίξει τόν Τοῦρκο ὑποψήφιο γιά τήν θέση τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Διεθνοῦς Ναυτιλιακοῦ Ὀργανισμοῦ. Εἶναι ὅμως γεγονός ὅτι ἡ ἀρχή δεκαετιῶν, ὅτι «ἡ Λευκωσία ἀποφασίζει καί ἡ Ἀθήνα συμπαρίσταται», ἔχει ἀνατραπεῖ. Ἡ ἀπογοήτευσις τῶν Κυπρίων πού προσβλέπουν στήν Ἑλλάδα ὡς ἐθνικό κέντρο εἶναι ἔκδηλη.
Τώρα διασπᾶται καί ἡ ἀγαθή σχέσις πού εἶχε διατηρηθεῖ μέ τό Βελιγράδι. Κάποιοι θά προσφύγουν στήν εὔκολη δικαιολογία, ὅτι τά αἰτία πρέπει νά ἀναζητηθοῦν στήν ἀποδοχή ἀπό τήν σερβική κυβέρνηση τῆς τουρκικῆς ἐμπορικῆς διεισδύσεως καί τῆς ἀποφάσεως τοῦ Βελιγραδίου γιά ἀγορές μή ἐπανδρωμένων ἀεροχημάτων. Δηλαδή παραδέχονται ὅτι ἡ Τουρκία «καθοδηγεῖ» ἐν προκειμένῳ τήν πολιτική τῆς Ἑλλάδος; Ἤ μήπως ἡ τουρκική διείσδυσις στό μουσουλμανικό Κοσσυφοπέδιο εἶναι μικρότερη ἀπό ὅτι εἶναι στήν ὀρθόδοξη χριστιανική Σερβία; Ἤ μήπως, ἀκόμη χειρότερα, μπορούσαμε ἐμεῖς νά πουλήσουμε στήν Σερβία μή ἐπανδρωμένα, ὥστε νά μήν καταφύγει στούς Τούρκους. Ἀπό ποιά; Ἀπό αὐτά πού δέν παράγουμε;
Ἐν κατακλεῖδι, ἡ Ἑλλάς μέ τέτοιες ἐνέργειες ὑπονομεύει ἡ ἴδια τήν διεθνῆ θέση της. Καί ἄν κάποιοι πιστεύουν ὅτι εὐθυγραμμιζόμενοι ἀκρίτως μέ τήν βούληση μεγάλων δυνάμεων θά ἐξασφαλίσουμε τήν εὔνοιά τους, ἀπατῶνται. Ἄς ἀναλογισθοῦν πῶς οἱ ἴδιοι συμπεριφέρονται στούς ψηφοφόρους, τούς ὁποίους θεωροῦν «δεδομένους»…
