Εἴχαμε πολλά χρόνια νά θρηνήσουμε Ἕλληνα ναυτικό, θανόντα ἐν ὑπηρεσία
Χθές, ὁ β΄ μηχανικός τοῦ ἑλληνικῶν συμφερόντων πλοίου «Φανερωμένη», ἔχασε τήν ζωή του στό μηχανοστάσιο. Πλήρωμα: Δεκατρεῖς ἀλλοδαποί, πέντε Ἕλληνες. Μόνο! Ἀνάφλεξη, πυρκαγιά, ποιός ξέρει; Ἕνας νεκρός καί ἕνας –ἐλαφρά– τραυματίας ὁ τρίτος μηχανικός, μόλις εἴκοσι ἕξι ἐτῶν.
Κι ἔτσι, ἔπειτα ἀπό χρόνια, ὁ Ἕλληνας ναυτικός «ἀκούστηκε» στά δελτία εἰδήσεων καί σήμερα βρίσκεται στά πρωτοσέλιδα τῶν ἐφημερίδων! Λόγω τοῦ τραγικοῦ συμβάντος, λόγω τῆς ἀπώλειας ἑνός –ἀκόμη– Ἕλληνα ναυτίλου!
Ἔτρεμα, μόλις ἔμπαινε ὁ χειμώνας! Ὅλοι, στό ρεπορτάζ, γνωρίζαμε ὅτι ἀπό τόν Νοέμβριο ὥς τόν Μάρτιο, κάποια στιγμή, θά μᾶς ξυπνοῦσε ὁ ἀξιωματικός ὑπηρεσίας ἀπό τόν «Θάλαμο Ἐπιχειρήσεων» τοῦ ὑπουργείου Ναυτιλίας.
Καί θά σηκωνόμασταν νυχτιάτικα, γιά νά τρέξουμε στόν τρίτο ὄροφο τοῦ ὑπουργείου στό Πασαλιμάνι, ὅπου βρισκόταν τό «Γραφεῖο Τύπου». Ἐκεῖ, ὁλονυχτίς, ὁ Γιῶργος Κόμης (Νέα), ὁ Γιάννης Φύτρας (Ἐλευθεροτυπία), ὁ Νῖκος Πηγαδᾶς (Πρωινή καί ἔπειτα Ἔθνος), ὁ Μιχάλης Παπαδόπουλος (Βῆμα), ὁ Κώστας Δούκας (Ἀκρόπολις), ὁ Νῖκος Ζώλης (Ἀπογευματινή), ὁ Σωτήρης Ἀράπης (Ναυτεμπορική), ὁ Ἠλίας Καλαποθαράκος (ΕΡΤ – Μεσημβρινή), ὁ Στέλιος Τραϊφόρος (Ριζοσπάστης) καί ἡ ἀφεντιά μου, ὁ «Βενιαμίν» τοῦ ρεπορτάζ (Βραδυνή-Καθημερινή) κρεμασμένοι ἀπό τά τηλέφωνα τοῦ ὑπουργείου (δέν ὑπῆρχαν τότε τά κινητά), δίναμε στόν «νυχτερινό συντάκτη» τίς λεπτομέρειες.
Καί τό πρωί χωρίς νά ἔχουμε κοιμηθεῖ λεπτό, ἀναμαλλιασμένοι, πίναμε ἕναν καφέ στό «Ἀκροπόλ» τοῦ Χαραγκιώνη (τό πατάρι του ἦταν τό «στρατηγεῖο»), χωριζόμασταν σέ ὁμάδες καί λόγω ἡλικίας «μοῦ ἔπεφτε ὁ κλῆρος» γιά τήν ἀπεχθέστερη πλευρά τοῦ ρεπορτάζ.
Ὁ Φύτρας εἶχε προμηθευθεῖ τίς διευθύνσεις τῶν ναυτικῶν ἀπό τήν γραμματεία τῆς Πανελληνίου Ναυτικῆς Ὁμοσπονδίας καί ὁριζόταν ἡ «ὁμάδα κρούσεως». Ἡ ὁμάδα πότε ἔμπαινε στήν κόκκινη «Τογιότα» τοῦ Κόμη, πότε στό λευκό «Πόλσκι» τοῦ Φύτρα.
Προτιμοῦσα νά πηγαίνω μέ τόν Φύτρα, ὁ ὁποῖος εἶχε ταλέντο ἠθοποιοῦ! Χτυπούσαμε τό κουδούνι καί ὁ Γιάννης ἄρχιζε τήν ἱστορία. «Καλημέρα σας, εἴμαστε ἀπό τήν ΠΝΟ. Κάνουμε ἐπαλήθευση τῶν στοιχείων τῶν ναυτικῶν. Μπορεῖτε νά μᾶς πεῖτε μερικές λεπτομέρειες;». Ἡ δύσμοιρη γυναίκα τοῦ ναυτικοῦ, πού τόν εἶχε καταπιεῖ ὁ ὠκεανός, μᾶς ἔμπαζε μέσα. «Νά σᾶς κάνω ἕναν καφέ». Καθώς ὁ Φύτρας μάθαινε πληροφορίες γιά τόν ἄτυχο θαλασσόλυκο, ἐγώ ρωτοῦσα «ποῦ εἶναι ἡ τουαλέτα» καί κατέβαζα ἀπό τούς τοίχους ἤ τό κομοδῖνο ὅποια φωτογραφία εὕρισκα, συνήθως τήν «γαμπριάτικη» τοῦ ζεύγους, καί μέ τήν «Λούμπιτερ» πού μοῦ εἶχε δώσει ὁ μάστορας τοῦ φωτορεπορτάζ Μῆτσος Πουλακίδας τραβοῦσα «ἀντιγραφές», γύριζα γρήγορα τό «ρολό» τοῦ φίλμ καί εἶχα ἕτοιμο τό ὑλικό γιά ἐμφάνιση!
Ἔτσι, τήν ἑπομένη εἴχαμε –ὅλοι– τό «θέμα» πρώτη σελίδα μέ τίς φωτογραφίες τῶν τραγικῶν θυμάτων!
Ἀπό τότε πέρασαν χρόνια, τά πλοῖα ἔγιναν ἀσφαλῆ, τά μπάρκα μίκρυναν, οἱ Ἕλληνες ναυτικοί λιγόστεψαν ἐπικίνδυνα στά –ἑλληνικά– βαπόρια, ἀλλά ἀκόμα χάνουν τή ζωή τους ἐπάνω σέ αὐτά! Ἀγαπῆστε τούς Ἕλληνες ναυτικούς! Νοιαστεῖτε γι’ αὐτούς! Σταθεῖτε πλάι τους! Ξανακάνετε τά βαπόρια ἑλληνόφωνα! Ἐκεῖνοι ἔχτισαν τήν δύναμή σας! Ἐκεῖνοι ἔχουν τήν Ἑλλάδα πρώτη! Φροντίστε τους!
