«Θά μάθουμε νά ζοῦμε μέ τόν ἰό.»
Πόσο εὔκολα λέγεται, ἀλλά πόσο δυσάρεστα ἀκούγεται αὐτή ἡ φράση, τήν ὁποία τόσο συχνά καί μέ τόση εὐκολία χρησιμοποιοῦν οἱ «εἰδικοί». Δέν μᾶς εἶπαν, ὅμως, ὅτι παράλληλα μέ τήν ἐκμάθηση τῆς διαβιώσεως ἀγκαλιά μέ τόν ἰό, θά πρέπει νά μάθουμε νά ζοῦμε καί μέ τόν ἰό τῶν ἀνατιμήσεων! Βλέπετε, ὁ ἰός δέν εἶναι οἰκονομολόγος καί δέν κάνει λογαριασμούς «τρεῖς τό λάδι-τρεῖς τό ξύδι» γιά νά τά φέρει βόλτα.
Ὁ ἰός παίρνει φόρα καί ἁλωνίζει. Καί καρφάκι δέν τοῦ καίγεται ἐάν καεῖ ἡ γούνα τῶν καταναλωτῶν, καθώς οἱ ἀνατιμήσεις τῶν προϊόντων ἐξελίσσονται ἤδη σέ μία νέα πανδημία! Ποῦ νά τό φανταζόταν ὁ ἀτυχής καταναλωτής, πού ἔσπευδε νά ἐμβολιασθεῖ κατά τοῦ κορωνοϊοῦ, ὅτι ἡ ἄλλη «πανδημία» πού θά ἀκολουθοῦσε δέν θεραπεύεται ἀπό κανένα ἐμβόλιο! Ποῦ νά φανταζόταν ὅτι ἡ περιορισμένη προσφορά φυσικοῦ ἀερίου, ὅσο κρατοῦσαν τά «λοκντάουν» καί καθώς ὅλα τά μέσα μεταφορᾶς –πλήν τῶν πλοίων– εἶχαν καθηλωθεῖ καί ἡ παραγωγή ὅλων τῶν προϊόντων εἶχε μειωθεῖ, θά προκαλοῦσε τώρα ὀξύτατο ἀνταγωνισμό μεταξύ Εὐρώπης καί Ἀσίας στόν τομέα τῶν εἰσαγωγῶν φυσικοῦ ἀερίου!
Ποῦ νά φανταζόταν ὅτι ἡ «ἐπιστροφή στήν ὁμαλότητα» τῆς ἀγορᾶς θά ἔφερνε μαζί της καί μία «καραμπινάτη» αὔξηση τῆς τιμῆς τῶν καυσίμων, ἡ ὁποία εἶχε μειωθεῖ σέ πολύ μεγάλο βαθμό! Πῶς μποροῦσε ὁ ἀτυχής καταναλωτής, πού ὅσο τόν εἶχαν κλεισμένο στό σπίτι ἡ βόλτα καί οἱ ἀγορές στό «σουπερμάρκετ» καί στά καταστήματα –μέ τό σύστημα «κλίκ-ίν σόπ» καί μέ ἀποστολή sms– ἦταν ἡ μόνη του ἔξοδος καί διασκέδαση, θά μεταβαλλόταν σέ «ἀποστολή κινδύνου», σέ «ναρκοπέδιο»; Ποῦ νά φαντασθεῖ ὅτι οἱ αὐξημένες τιμές τῶν ἀνθράκων θά εἶχαν προκαλέσει τεράστιο ζήτημα στήν Κίνα!
Ποιός τοῦ εἶχε πεῖ ὅτι ἡ πανδημία καί οἱ μετά ἀπό αὐτήν ἐπιπτώσεις θά προκαλοῦσαν σημαντική μείωση παραγωγῆς στά κινεζικά μεταλλουργεῖα ἀλουμινίου, τά ἐργοστάσια ἐπεξεργασίας τροφίμων καί τά ἐργοστάσια τεχνολογίας ἀνταλλακτικῶν καί ὅτι ὅλα αὐτά θά σήμαιναν αὐξήσεις καί ἐπιβαρύνσεις στήν δική του τσέπη; Μποροῦσε ὁ Ἕλληνας καταναλωτής νά μάθει ὅτι ἐκτός ἀπό τήν ἐκτίναξη τῶν τιμῶν στήν Κίνα (καί κατ’ ἐπέκταση σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο –ἀφοῦ ἡ Κίνα ἐφοδιάζει σχεδόν τούς πάντες) θά πληρώναμε καί τήν ἐμπορική ἀπαγόρευση τῶν εἰσαγωγῶν ἀπό τήν Αὐστραλία, τόν δεύτερο μεγαλύτερο ἐξαγωγέα ἀνθράκων στόν κόσμο; Ὅση εὐρύτητα φαντασίας καί ἄν εἶχε ὁ μέσος καταναλωτής, ποτέ δέν θά μποροῦσε νά προβλέψει ὅτι, μετά τήν πανδημία καί μέ τήν ραγδαία αὔξηση τῆς ζητήσεως προϊόντων, θά μπορούσαμε νά ὁδηγηθοῦμε σέ μείωση τοῦ ἐμπορίου ἀλλά καί σέ μεγάλες ἀλλαγές στίς ἐμπορικές ὁδούς γιά ὁρισμένα ἐμπορεύματα, κάτι πού μπορεῖ νά ὁδηγήσει σέ αὔξηση τῶν ἐξόδων (περισσότερα μίλια-περισσότερα καύσιμα) τῶν πλοίων μεταφορᾶς ἐμπορευματοκιβωτίων ἤ χύδην φορτίων καί φυσικά σέ αὔξηση τῶν καταναλωτικῶν ἀγαθῶν!
Ὅλα αὐτά, φυσικά, δέν μᾶς τά εἶπε οὔτε ἡ κυρία Παγώνη οὔτε ὁ κύριος Ἑξαδάκτυλος οὔτε ὁ κύριος Κούβελας. Κανείς δέν μᾶς προετοίμασε γιά κάτι τέτοιο. Καί τώρα, ὅσο κι ἄν ποῦμε «τρεχᾶτε ποδαράκια μου», δέν θά προλαβαίνουμε τά ἔξοδα. Ἄς ἔχουν ὑπ’ ὄψιν οἱ κρατοῦντες ὅτι μία παλιά κινεζική παροιμία λέει «ὅταν πονάει ἡ τσέπη μου, τρέμει στήν κάλπη τό χέρι μου»…
