Ἴσως πολλοί ἀπό ἐμᾶς δέν ἀντιλαμβανόμεθα τήν «τουριστική» ἀξία τῶν ναῶν στίς ἑλληνικές πόλεις
Θά ἀρκοῦσε μιά μέρα νά ἐπισκεφθεῖτε, πρωινές ὧρες, τήν Μητρόπολη τῶν Ἀθηνῶν, τόν Ἅγιο Διονύσιο τόν Ἀρεοπαγίτη, τήν Ἁγία Εἰρήνη, ἴσως καί ἄλλους ναούς, γιά νά δεῖτε τίς οὐρές τῶν τουριστῶν πού περιμένουν νά ξεναγηθοῦν.
Στόν Πειραιᾶ, καθημερινά, ὅταν κατεβαίνω στό λιμάνι, βλέπω γκρούπ τουριστῶν νά ἐπισκέπτονται τόν Ἅγιο Νικόλαο, τόν Ἅγιο Σπυρίδωνα, τήν Ἁγία Τριάδα. Καί δέν μοῦ φαίνεται καθόλου παράξενο, καθώς καί σέ ἐμᾶς, ὅποτε βρεθοῦμε σέ μιά πόλη τοῦ ἐξωτερικοῦ, προκαλεῖ ἐντύπωση ὁ καθεδρικός ἤ ἕνας ἄλλος ναός, τόν ὁποῖο καί ἐπισκεπτόμαστε.
Πολλοί ἀπό ἐμᾶς ἔχουμε περιμείνει στήν «οὐρά» γιά νά ξεναγηθοῦμε στό «Ντουόμο» τοῦ Μιλάνου ἤ τῆς Φλωρεντίας, στόν Ἅγιο Πέτρο τοῦ Βατικανοῦ καί οὐδόλως ἀποροῦμε ὅταν βλέπουμε τήν πλατεῖα τῆς Μητροπόλεως Ἀθηνῶν γεμάτη τουρίστες, πίσω ἀπό τήν χαρακτηριστική πινακίδα τοῦ ξεναγοῦ τους, νά περιμένουν ὑπομονετικά τήν σειρά τους καί νά φωτογραφίζονται ἔξω ἀπό τόν καθεδρικό μας ναό.
Κι ἐκεῖ πού κοιτάζω μιά ὁμάδα τουριστῶν νά φωτογραφίζεται ἐμπρός ἀπό τόν ἀνδριάντα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Δαμασκηνοῦ, βλέπω καί τό ντεκόρ. Ἕναν ἄνθρωπο ἡμίγυμνο, μέ ἕνα κοντοπαντέλονο ὡς μόνο ἔνδυμα, νά ἔχει ἁπλώσει τό «νοικοκυριό» του ἐμπρός ἀπό τόν ἀτυχῆ ἀκίνητο ἱερωμένο. Δέν γνωρίζω ἐάν ὁ ἐν λόγω εἶναι ἄστεγος ἤ ὁτιδήποτε ἄλλο. Γνωρίζω, ὅμως, ὅτι ὁ Δῆμος τῶν Ἀθηναίων, πού ἐσχάτως δείχνει ὅτι ἐνδιαφέρεται γιά τήν πόλη καί τήν αἰσθητική της, ὀφείλει νά δράσει πάραυτα, νά φροντίσει γιά τήν στέγαση ἤ τήν περίθαλψη (ἄν αὐτή εἶναι ἀπαραίτητη) τοῦ ἡμίγυμνου «σουλατσαδόρου», ζωντανοῦ ντεκόρ τῆς πλατείας Μητροπόλεως.
Μπορεῖ ἡ «πρόοδος» ἡ ὁποία μᾶς ἔχει καταλάβει ἐσχάτως καί μᾶς ὁδηγεῖ πρός τήν «πνευματική ἐλευθερία» νά θεωρεῖ τήν Πίστη καί τά σχήματά της «ὀπισθοδρόμηση», μπορεῖ πλέον τό Εὐαγγέλιο καί ἡ εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου νά ἀποτελοῦν ἁπλό ντεκόρ στίς αἴθουσες τῶν Δικαστηρίων (ἀλήθεια, δέν εἶναι παράδοξο νά ἔχεις ἐμπρός σου τό Ἱερό Εὐαγγέλιο καί νά σοῦ ἀπαγορεύεται νά ὁρκισθεῖς στόν Θεό πού πιστεύεις;), ἀλλά φαίνεται ὅτι τά πράγματα εἶναι διαφορετικά. Δέν μένουν τυχαῖα ἐκστατικοί οἱ ἐπισκέπτες τῆς Μητροπόλεως! Δέν ἀνάβουν κερί τυχαῖα, δέν παρατηροῦν ἄνευ λόγου προσεκτικά τίς ἁγιογραφίες. Ἐμεῖς, ὅπως συμβαίνει συνήθως, ἀνακαλύπτουμε μέ καθυστέρηση ὅσα οἱ ἄλλες χῶρες ἔχουν «ἀνακαλύψει» ἐδῶ καί χρόνια. Τώρα, πού οἱ ἀλλαχοῦ «προοδευτικοί» ἀντιλαμβάνονται τήν δύναμη τοῦ Χριστιανισμοῦ καί βλέπουν τά δεινά πού ἐπέφερε ἡ «πολυ-πολιτισμικότητα» καί ὁ ἀναίμακτος ἐποικισμός τῆς Εὐρώπης, ἐμεῖς καταργοῦμε τά Σύμβολα τῆς πίστεώς μας.
Ἤμουν προχθές στό Δικαστήριο καί ἔβλεπα τούς μάρτυρες, ὅλοι τους σοβαροί ἄνθρωποι καί μέ ἀξία, νά ἀκουμποῦν τό χέρι τους στό Εὐαγγέλιο πού βρισκόταν ἐμπρός τους, καί ὁ δικαστής νά τούς λέει «δέν χρειάζεται»! Μέ δυό λόγια, κάπου ἔχουμε ξεφύγει, ἀγαπητοί. Οἱ χιλιάδες ἐπισκέπτες τῆς Μητροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν δέν εἶναι χωρίς σημασία. Ἄς διαφυλάξουμε, λοιπόν, τήν εἰκόνα τοῦ καθεδρικοῦ Ναοῦ καί ἄς στηρίξουμε ἐκεῖνες τίς ἀρχές, τίς ὁποῖες –χωρίς σκέψη– ἀφήνουμε πίσω μας.
