Οἱ νέοι μας χρησιμοποιοῦν ὁρισμένες ἐκφράσεις καί λέξεις
οἱ ὁποῖες ἀποδίδουν ἐπακριβῶς κάποιες καταστάσεις. Μία ἀπό τίς λέξεις αὐτές, εἶναι ἡ «μίρλα».
Εἶναι μία λέξη τουρκικῆς προελεύσεως (miril) καί σημαίνει «γκρίνια, μεμψιμοιρία, μουρμούρα». Τήν λέξη θά τήν βροῦμε καί ὡς «μιρμιρία» στόν Τριανταφυλλίδη, ἄρα καθόλου παράξενο νά τήν ἔχουν πάρει οἱ τουρκόφωνοι ἀπό τά ἑλληνικά. Τέλος πάντων, σημασία ἔχει ὅτι ἡ «μίρλα» καί ἠχητικά δίνει ἀνάγλυφα τήν εἰκόνα τῆς γκρίνιας , τοῦ «τρώγομαι μέ τά νύχια μου», τῆς «κακομοιριᾶς»… Ἔ, ὅλη τήν περασμένη ἑβδομάδα, μέχρι καί χθές, εἴχαμε μιά πρωτοφανῆ ἀριστερόστροφη (ἀλλά καί ἀπό ἄλλες κατευθύνσεις) «μίρλα», νά διαποτίζει τίς μέρες μας. Στόχος, ἡ ἐπέτειος τῶν 200 χρόνων καί δή ἡ ἐπερχομένη Ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου. Φυσικά, δέν γίνεται λόγος γιά τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου! Αὐτόν τόν ἔχουμε σχεδόν «ἐξωπετάξει», κορωνοϊοῦ βοηθοῦντος. Ἄς μείνουμε, λοιπόν, στήν ἐπέτειο.
Ἡ ἀρχή ἔγινε μέ τήν πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ 2021. Τί πιό φυσικό, στίς τελετές τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 200 χρόνων, νά ὑπάρχει ἔντονο τό ἐθνικό –καί παραδοσιακό– χρῶμα! Ἔπεσαν νά τήν «φᾶνε», ἐπειδή φόρεσε κάτι «σέ παραδοσιακό» στήν Ἀρεόπολη! Καί ἀμέσως μετά, ἐπειδή φόρεσε τό χαρακτηριστικό πιρπιρί τῆς γιαννιώτικης παραδοσιακῆς φορεσιᾶς. Ἀκόμη καί γιά τόν ὑπέροχο «ντουλαμᾶ» πού φόρεσε στήν Δοξολογία καί στήν παρέλαση! Ἄν εἶναι δυνατόν! Ἀντί νά ἐπαινεθεῖ αὐτή της ἡ πρωτοβουλία, συνέβη τό ἀντίθετο! Ἐπιτρέψτε μας νά ἀναφέρουμε ὅτι στίς περισσότερες πρεσβευτικές κατοικίες, στήν δεξίωση γιά τήν ἐθνική ἑορτή τῆς χώρας τους, οἱ σύζυγοι τῶν πρέσβεων (κάποιες φορές καί οἱ πρέσβεις) φοροῦν τίς ἐθνικές τους ἐνδυμασίες!
Προηγήθηκε, ὅμως, ἡ «μίρλα» γιά τόν καιρό. Εἶχε ἀρχίσει τό «γνωστό βιολί περί τοῦ “γκαντέμη” πρωθυπουργοῦ», τό ὁποῖο κορυφώθηκε μέ τά δελτία καιροῦ, βάσει τῶν ὁποίων προμηνυόταν βροχή καί χιονόπτωση. Πανηγύρια πού «θά βρέξει, θά χιονίσει, θά κρυώσει ἡ Καμίλα, θά πουντιάσει ὁ Κάρολος πού θά φοράει “κίλτ”, θά ξεπαγιάσει ἡ Γιάννα μέ τά σιγκούνια, θά ἔρθει μέ κάπα ἡ Μαρέβα καί θά γίνουμε διεθνῶς ρεζίλι!».
Τόση «μίρλα»! Εἴπαμε, νά ἐπενδύεις στήν φθορά τοῦ ἄλλου, ἀλλά ὄχι νά εὔχεσαι τήν καταστροφή προκειμένου νά καταποντιστεῖ! Θά πεῖτε «μά, καλά, μπορεῖ κανείς νά σκέπτεται τήν φθορά τοῦ ἀντιπάλου ὅταν τό θέμα ὑπερβαίνει τά στενά κομματικά πλαίσια;»… Καί ποιός σᾶς εἶπε ὅτι ὑπάρχει ὁτιδήποτε πλέον στήν Ἑλλάδα πού νά ὑπερβαίνει τά πλαίσια αὐτά;
Ἐδῶ καίγεται ὁ κόσμος ἀπό τήν πανδημία, ἐδῶ ἡ πανίσχυση καί σιδηρᾶ Μέρκελ ἄγεται καί φέρεται ἀπό τά καπρίτσια τοῦ ἰοῦ (καί τῶν ὑγειονομικῶν συμβούλων, μήν τό ξεχνᾶμε), κι ἐμᾶς μᾶς φταίει ὁ «γκαντέμης» ἤ εὐχόμαστε νά ἀποτύχει ὅσο γίνεται περισσότερο ἡ παροῦσα κυβέρνηση, ἀσχέτως τοῦ ἄν ἡ ἀποτυχία της σημαίνει περισσότεροι νεκροί, περισσότεροι προσβεβλημένοι, μεγαλύτερη δοκιμασία γιά τήν χώρα! Τσιμέντο νά γίνει! Τήν ἐξουσία θέλουμε καί τό τίμημα ἄς εἶναι ὅποιο θέλει! Ἀρκεῖ νά καθίσουμε ἤ νά ξανακαθίσουμε στήν καρέκλα! Καί πότε ὅλα αὐτά; Στήν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων ἐλευθερίας, τήν ὁποία παρ’ ὀλίγον νά χάσουμε, ἐπειδή ἡ διχόνοια εἶχε κερδίσει ἔδαφος! Ἔλεος, συμπατριῶτες! Ἔλεος!
