Ἡ Κυριακή πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα…

Οὔτε πού τό κατάλαβα ὅτι χθές ἦταν ἡ τελευταία Κυριακή πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα!

Τέτοιες μέρες ἤμασταν ὅλοι «σέ ἀναμμένα κάρβουνα». Νά τρέξουμε ἀπό ’δῶ κι ἀπό ’κεῖ, νά κανονίσουμε τίς δουλειές μας ὥστε νά ἔχουμε καιρό νά βγοῦμε «στά μαγαζιά». Ὄχι τόσο γιά τά ψώνια, ἀλλά γιά τήν ἱεροτελεστία.

Νά πάρουμε τήν κυρά καί τόν μικρό καί νά ἀνέβουμε στήν Ἀθήνα, νά δοῦμε τίς βιτρίνες, νά βροῦμε κανά σωστό Ἅγιο-Βασίλη καί νά φωτογραφηθεῖ τό παιδί, νά πᾶμε στόν «Δραγώνα» καί στό «Μινιόν», νά ψωνίσει κάτι ἡ κυρία καί ὁ μικρός, νά πάω κι ἐγώ (νέος πατέρας καί μοδέρνος) στοῦ «Ναούμ» νά πάρω κανένα ἀμερικάνικο πανταλόνι καί «κανά πουκάμισο χαβανέζικο!».

Ἦταν ἕνα πανηγύρι τά ψώνια. Χωρίς «φίρμες» καθώς εἴχαμε τά δικά μας, καλά προϊόντα. Τά πλεκτά ἦταν ἑλληνικά, τά παπούτσια ἑλληνικότατα, τά κασμήρια «Τρία Ἄλφα» καί «Τρία Δέλτα», ὑπῆρχε καί ὁ «Κάπα Μαρούσης» πού εἶχε τό «μισοέτοιμο» κοστούμι. Καί γιά παιγνίδια, ἑλληνικά, ἑλληνικότατα. Ἡ «Ἐλ Γκρέκο» ἀλλά καί ἄλλα, μικρά ἀλλά καλά στεκούμενα ἐργοστάσια κατασκευῆς παιγνιδιῶν. Καί χωρίς «κάρτες». Σέ ἐλάχιστα μαγαζιά ὑπῆρχε τό σῆμα τῆς «Ντάινερς», κι ἐγώ, ὅταν ἤμουν παιδί καί μάθαινα ἐγγλέζικα, νόμιζα ὅτι ἦταν κανένα κλειστό κλάμπ γιά γεύματα (ἐκ τοῦ dinner). Καί στόν Πειραιᾶ εἴχαμε καλά μαγαζιά καί γέμιζαν οἱ δρόμοι κόσμο. Πιένες ἔκανε ἕνα κατάστημα ἐνδυμάτων, ὁ «Σάκης», ὁ ὁποῖος εἶχε βρεῖ ἕνα σπουδαῖο κόλπο. Πλήρωνε ἕναν πλανόδιο λαχειοπώλη, ὁ ὁποῖος μποροῦσε νά κάνει τόν «ζωντανό κοῦκλο» στήν βιτρίνα. Ἔτσι, ὁ κόσμος χάζευε στήν βιτρίνα τοῦ «Σάκη» κι ἔβλεπε ἕναν ἄνδρα, ντυμένο μέ μαῦρο κοστούμι καί παπιγιόν, νά κουνάει τά χέρια καί τά πόδια του ἔτσι πού νά μοιάζει μέ κουρδισμένη κούκλα, Δέν ξέρω τί τοῦ ἔδινε ὁ «Σάκης», ἀλλά ὁ λαχειοπώλης εἶχε ἀποδειχθεῖ «λαχεῖο» γιά τόν καταστηματάρχη… Λίγο πιό παλιά, ὁ Πειραιᾶς ἦταν ἐκεῖνος πού συγκέντρωνε τό ἐνδιαφέρον τῶν Ἀθηναίων. Ὁ δήμαρχος Ἀριστείδης Σκυλίτσης στόλιζε τήν πόλη φαντασμαγορικά, τήν διατηροῦσε πεντακάθαρη καί μάλιστα ἔστηνε στό Πασαλιμάνι μία ἐξαιρετικά ὄμορφη «Φάτνη», ἡ ὁποία εἶχε πάντα κρατημένη τήν πρώτη σελίδα τῶν ἐφημερίδων, ἀλλά καί τά ρεπορτάζ τῆς ἀσπρόμαυρης τηλοψίας, τά ὁποῖα κρατοῦσαν πάντα χρόνο γιά νά ἐπαινέσουν τήν εὑρηματικότητα καί τό γοῦστο τοῦ διαφημιστῆ δημάρχου (δική του ἦταν ἡ μεγάλη διαφημιστική ἑταιρεία [«Γκρέκα»]. Ἀργότερα, ὅταν «ἄλλαξαν τά πράγματα», οἱ ἴδιες φωνές, τά ἴδια πρόσωπα, στήν ἴδια τηλοψία, ἦταν ἐκεῖνα πού ἀποδομοῦσαν «τόν χουντικό δήμαρχο μέ τίς “κίτς” ἰδέες!»…

Χθές, λοιπόν, εἴχαμε κλείσει ραντεβού μέ τόν υἱό, νά πᾶμε γιά κούρεμα! Ὁ κουρέας εἶχε «πελάτη» καί περιμέναμε ἀπ’ ἔξω, στόν δρόμο, ἀφοῦ δέν ἐπιτρέπεται στό κουρεῖο νά ὑπάρχει ἄλλος πλήν τοῦ κουρέα καί τοῦ πελάτη! «Τό φανταζόσουν ὅτι θά περιμέναμε στόν δρόμο γιά νά κόψουμε τά μαλλιά μας;» τόν ρώτησα. Ἡ ἀπάντηση ἦταν ὅτι «καλό εἶναι. Ἀφοῦ κάνουμε τόν προαυλισμό μας νά διαρκέσει περισσότερο»! Πόσο δίκιο εἶχε! Μπῆκε ἐκεῖνος πρῶτος γιά κούρεμα καί καθώς τόν παρακολουθοῦσα καθισμένος σέ μιά καρέκλα, στό πεζοδρόμιο, σκέφτηκα πόσα Χριστούγεννα πέρασαν ἀπό τότε πού τόν πήγαινα μέ τήν μαμά του στόν κουρέα…

Απόψεις

Τό πρωτοσέλιδο τῆς «Ἑστίας» γιά τήν νέα γενιά στά χείλη τοῦ ράπερ Λέξ!

Εφημερίς Εστία
Ὁ εὐθύς Θεσσαλονικιός ἑρμήνευσε μπροστά σέ 120.000 νέες καί νέους, σέ δύο διαδοχικές συναυλίες στό ΟΑΚΑ, τήν «Χειρότερη Γενιά», οἱ στίχοι τῆς ὁποίας περιλαμβάνουν ἀναφορά στήν ἐφημερίδα μας Ἔκρηξις κοινωνικῆς ἀμφισβητήσεως ἀπό τήν νεολαία

Παιχνίδια παραγραφῆς μέ τό Γνωμοδοτικό Τριαντόπουλου

Μανώλης Κοττάκης
OTAN τέθηκε γιά πρώτη φορά τό ζήτημα τῆς συνθέσεως τοῦ Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου πού θά κληθεῖ νά ἀξιολογήσει ὡς «φυσικός δικαστής» τήν ὑπόθεση Τριαντόπουλου, ἡ Βουλή καί τό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης διχάστηκαν γιά τό ποιός εὐθύνεται, πού στήν λίστα τῶν πρός κλήρωση δικαστῶν περιλαμβάνονταν κάποιοι πού ἀπεῖχαν ἕναν μῆνα ἀπό τήν συνταξιοδότηση.

Ἀκρίβεια-φωτιά σέ ὑπηρεσίες καί τρόφιμα ἐξ αἰτίας νέας πληθωριστικῆς ἐκρήξεως

Εφημερίς Εστία
Ο ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ ὄχι μόνο δέν ὑποχωρεῖ, ἀλλά ἀντιθέτως ἀκολουθεῖ ἀνοδική πορεία τούς τελευταίους δύο μῆνες.

Ἕνα κι ἕνα δέν μπορεῖ νά κάνουν ἕνδεκα

Δημήτρης Καπράνος
Ἀρκεῖ μία καί μόνη ματιά στό σημερινό –ὁμιχλῶδες καί δυσδιάκριτο– πολιτικό μας σκηνικό, γιά νά περιπέσουμε σέ βαθειά μελαγχολία.

Παρασκευή, 2 Ἰουλίου 1965

Πρό 60 ἐτῶν
O ΚΟΣΜΟΣ ΓΕΝΙΚΟΝ ΣΠΑΣΙΜΟ