Ἀντιγράφω ἀπό τό ρεπορτάζ:
«Τά πτώματα τοὐλάχιστον εἴκοσι ἀνθρώπων, πού ἔφεραν πολιτική περιβολή, ἐντοπίστηκαν σέ ἕναν δρόμο στήν κωμόπολη Μπούκα, βορειοδυτικά τοῦ Κιέβου, τήν ὁποία ἀνακατέλαβαν οἱ Οὐκρανοί στρατιῶτες» ἀνέφερε δημοσιογράφος τοῦ Γαλλικοῦ Πρακτορείου. «Ὁ ἕνας ἀπό τούς νεκρούς ἄνδρες εἶχε τά χέρια δεμένα στήν πλάτη. Τά πτώματα ἦταν διασκορπισμένα σέ ἀπόσταση ἀρκετῶν ἑκατοντάδων μέτρων. Τά δεκαέξι ἀπό τά πτώματα τά ὁποῖα βρέθηκαν σέ αὐτόν τόν δρόμο εὑρίσκοντο στά πεζοδρόμια, ἄλλα στήν μέση τοῦ δρόμου καί ἕνα στήν αὐλή ἑνός σπιτιοῦ. Ἕνα ἀνοιχτό οὐκρανικό διαβατήριο βρισκόταν στό ἔδαφος, δίπλα στόν ἄνδρα πού βρέθηκε μέ τά χέρια δεμένα στήν πλάτη μέ ἕνα κομμάτι ἄσπρο ὕφασμα. Ἐκτιμᾶται ὅτι τά πτώματα βρίσκονταν ἐκεῖ ἐπί ἀρκετές ἡμέρες». Ἀργότερα, σέ ἀνταπόκριση τῆς Εὐτυχίας Πενταράκη, στήν ΕΡΤ, μιά γυναίκα, κλαίγοντας, δήλωσε: «Οἱ Ρῶσσοι τούς ἔβαλαν νά γονατίσουν καί τούς ἐξετέλεσαν ἐν ψυχρῷ».
Ἡ γενιά μας δέν ἔζησε Πόλεμο. Οἱ γονεῖς μας, ὅμως, ἔζησαν καί τόν Πόλεμο καί τήν φρικτή γερμανο-ιταλική Κατοχή. Ὅσα εἶδα νά ἀφηγεῖται ἐκείνη ἡ γυναίκα, μοῦ τά ἔχει πεῖ ὁ πατέρας μου, ὁ ὁποῖος ἔζησε τήν φρίκη τοῦ «Μπλόκου» στήν Νίκαια, τόν Αὔγουστο τοῦ 1944. Κατά τόν ἴδιο τρόπο, οἱ Γερμανοί κατακτητές, ἐκτελοῦσαν ἐν ψυχρῷ τούς ἄνδρες τῆς πόλεως, τούς ὁποίους εἶχαν συγκεντρώσει ἀπό ἐνωρίς τό πρωί στήν περίφημη «Μάντρα». Ὁ πατέρας μου γλύτωσε, ἐπειδή ὁ κουκουλοφόρος καταδότης, πού ὑπεδείκνυε στούς ναζί τούς μελλοθανάτους, ὅταν ἔφθασαν μπροστά του, τούς εἶπε «ὁ γιατρός δέν εἶναι κομμουνιστής, εἶναι ἕνας καλός οἰκογενειάρχης.»
Ὁ γιατρός, λοιπόν, ἔφυγε τρέχοντας ἀπό τήν «Μάντρα», ἀλλά ἀνέβηκε σέ ἕνα καμιόνι καί παρακολούθησε τήν ἐν ψυχρῷ δολοφονία τῶν συμπολιτῶν του. «Ἕνας ὀγκώδης Γερμανός ἅρπαζε μέ τό δεξί χέρι τούς κρατουμένους ἀπό τόν λαιμό, ἀκουμποῦσε τό πιστόλι στόν κρόταφό τους, τούς δολοφονοῦσε ἐν ψυχρῷ καί πετοῦσε τά πτώματα σέ ἕναν σωρό νεκρῶν ἀνθρώπων, μπροστά του» μοῦ ἔχει διηγηθεῖ. Κι ὅταν τόν ρώτησα γιατί δέν ἔφυγε, ἀλλά θέλησε νά δεῖ τί γινόταν στήν μάντρα, μοῦ ἀπάντησε. «Καί βέβαια φοβόμουν. Ἀλλά ἔπρεπε νά δῶ, νά γνωρίζω, νά τά λέω στίς ἑπόμενες γενιές, γιά νά ἀντιληφθοῦν τό μέγεθος τῶν ἐγκλημάτων πού διέπραξαν οἱ Γερμανοί» μοῦ εἶπε, δακρύζοντας… Διαφωνῶ, λοιπόν, μέ ὅλους ἐκείνους πού δυσανασχετοῦν ἐπειδή «ἡ τηλεόραση δείχνει μόνο τήν μία πλευρά.» Εἴμαστε καλά; Θυμᾶστε καμμιά ταινία πού νά γυρίστηκε γιά νά ὑπερασπισθεῖ τούς Γερμανούς; Οἱ Γερμανοί εἶχαν εἰσβάλει στίς ἄλλες χῶρες! Κανείς δέν εἶχε ἐπιτεθεῖ στήν Γερμανία! Ἔτσι καί στήν Οὐκρανία, οἱ Ρῶσσοι εἶναι ἐκεῖνοι πού ἤρξαντο χειρῶν ἀδίκων. Εἰσβολεῖς εἶναι καί ὁ στρατός κατοχῆς, σέ ὅποιες πόλεις κατέλαβαν. Νά μέ συμπαθᾶνε οἱ «ρωσσόφιλοι», ἀλλά ἐδῶ εἶναι «ἕνα κι ἕνα κάνουν δύο». Οὐκρανία δείχνουν τά κανάλια. Χώρα πού δέχθηκε εἰσβολή! Τί νά δείξουν; Τό Νοβοσιμπίρσκ; Καί φυσικά τόν Ζελένσκυ θά ἀκούσουμε μεθαύριο πού θά μιλήσει στήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων. Συμπαθέστατος καί ἀγαπητός ὁ ρωσσικός λαός, λατρεύω τό ρωσσικό σινεμά καί τήν ρωσσική λογοτεχνία, ἀλλά ἡ Ρωσσία μιάν ἔφεση στίς εἰσβολές τήν ἔχει! Καί ἡ γενιά μας θυμᾶται καί τήν Οὑγγαρία τοῦ 1956 καί τήν Τσεχοσλοβακία τοῦ 1967. Καί τά ὀνόματα Νάγκυ καί Ντοῦμπσεκ, δέν τά ἔχουμε ξεχάσει!
