Γιά μία ἀκόμη Τετάρτη, ἡ ἐκπομπή τοῦ Νίκου Πορτοκάλογλου μᾶς ἔκανε νά αἰσθανθοῦμε ὄμορφα…
… νά πιστέψουμε ὅτι μπορεῖς νά περάσεις καλά καί στόν καιρό τοῦ (ἐν πολλοῖς ἑκουσίου) ἐγκλεισμοῦ. Ἐπιτρέψτε μου νά σᾶς ἐξομολογηθῶ ὅτι ἡ παρουσία τοῦ ἐξαιρετικοῦ τροβαδούρου Βαγγέλη Γερμανοῦ, μέ τόν ὁποῖο μᾶς συνδέουν ὁ Πειραιᾶς, ἡ Ἰωνίδειος ἀλλά καί ἡ μετέπειτα πορεία, μέ συγκίνησε ἰδιαίτερα.
Καί ἀφοῦ εὐχαριστήσουμε τήν ΕΡΤ γιά τήν εὐαισθησία, τήν ποιότητα καί τήν γαλήνη πού μᾶς προσφέρει μέ –τίς περισσότερες ἀπό– τίς ἐπιλογές της, νά θυμίσω μία μικρή, σχεδόν πολιτική, ἱστορία στήν ὁποία πρωταγωνίστησε καί ὁ Βαγγέλης. Κάποια στιγμή, Νοέμβριο τοῦ 2001, δέχθηκα μία σειρά τηλεφωνημάτων, ἀπό τά «πολύ ψηλά» τοῦ πολιτικοῦ χώρου τῆς τότε ἀντιπολιτεύσεως. Δέν ἔχει σημασία νά ἀναφερθῶ σέ ὀνόματα, ἀλλά ἡ κατεύθυνση ἦταν σαφής: Νά γίνει κάτι «δυνατό» στό πλαίσιο τῆς σχεδιαζόμενης ἐπιστροφῆς τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ στήν Νέα Δημοκρατία. Ἐξέφρασα τήν ἀπορία «καί ποῦ νά ξέρω ἐγώ;», ἀλλά ἡ ἀπάντηση ἦταν κοφτή: «Ἐσύ ξέρεις, καί ἄσε τα αὐτά!»… Τό μεσημέρι εἶπα στήν σύζυγο τά καθ’ ἕκαστα καί τῆς ζήτησα «νά σκεφτεῖ κι ἐκείνη κάτι». Καί ἐνῶ πελαγοδρομοῦσα ἀνάμεσα σέ διάφορες σκέψεις, τό γυναικεῖο μυαλό μέ ἄφησε ἄφωνο. «Ἐσύ δέν μοῦ ἔχεις πεῖ ὅτι ὁ Σαμαρᾶς ἦταν ντράμερ σέ συγκρότημα;» μοῦ λέει. «Ναί, ἦταν» ἀπαντῶ. «Ἐσύ δέν παίζεις κάθε τόσο κιθάρες καί κάνετε “τζάμ” μέ τόν Ἀλογοσκούφη;». «Ναί, κάνουμε» λέω καί ἀπορῶ. «Ἔ, βρές κι ἄλλον ἕναν πολιτικό πού νά παίζει μουσική καί κάντε μιά συναυλία!» μοῦ λέει… Μοῦ βάζει τήν φυτιλιά, Δεκέμβριος ἐρχόταν, πλησίαζε ἡ ἐπέτειος τῆς δολοφονίας τοῦ Τζών Λένον, τρέχει τό μυαλό καί φτιάχνω τήν ἀκόλουθη ἱστορία. Βρίσκω μιά γκαλερί σέ ἕναν πεζόδρομο τοῦ Πειραιᾶ, μοῦ τήν παραχωρεῖ ὁ ἐπιμελητής τῶν ἐκθέσεων γιά ἕνα βράδυ, ὁ τότε πρόεδρος τοῦ ΟΛΠ Σωτήρης Θεοφάνης γίνεται χορηγός καί ἰδού τό «Κόνσεπτ».
«Τζών Λένον: Τό μέλλον τοῦ παρελθόντος». Ὁ κιθαρίστας Γιῶργος Ἀλογοσκούφης (τότε ὑπεύθυνος οἰκονομικῶν τῆς ΝΔ) καί οἱ ντράμερ Ἀντώνης Σαμαρᾶς (τότε ἰδιωτεύων) καί Πέτρος Εὐθυμίου (τότε ὑπουργός Παιδείας τοῦ ΠΑΣΟΚ) μιλοῦν γιά τόν Τζών Λένον. Τραγούδια τῶν Beatles θά ἑρμηνεύσει ὁ Βαγγέλης Γερμανός. Χορηγός ἐπικοινωνίας «Πειραιᾶς, Κανάλι Ἕνα». Μπίνγκο! Προβάλλεται ἀπό ὅλα τά τότε μέσα ἡ ἐκδήλωση, κλείνω καί τήν μπάντα τῆς Ἑλληνογαλλικῆς Σχολῆς Πειραιῶς St. Paul καί γίνεται μιά βραδυά ὀνειρική! Γεμίζει μέ κόσμο ὁ πεζόδρομος, τό ἀδιαχώρητο στήν γκαλερί, ρίχνει χιονόνερο, ἡ μπάντα παίζει “Yellow Submarine”, οἱ ὁμιλητές ἀναφέρονται στόν Λένον, μέ συντονιστή τόν ὑπογράφοντα καί οἰκοδεσπότη τόν δήμαρχο Πειραιῶς Χρῆστο Ἀγραπίδη (ὁ Εὐθυμίου σέ βίντεο, γιατί ἀπουσίαζε στό ἐξωτερικό) καί ὁ Γερμανός τραγουδάει “Imagine” καί “Norwegian Wood”! Ὀνειρικό!
Μιά βραδιά μοναδικῆς ὀμορφιᾶς καί τήν ἑπομένη ὅλος ὁ Τύπος ἀλλά καί τά κανάλια μιλοῦσαν γιά τήν «Ἐπιστροφή Σαμαρᾶ στήν ΝΔ ἐν χορδαῖς καί ὀργάνοις»! Νομίζω ὅτι ἡ πολιτική μας σκηνή δέν μᾶς ἔχει συνηθίσει σέ τέτοιες ἐκδηλώσεις. Ἦταν κάτι πού θά μποροῦσε νά γίνει σέ μιά ἄλλη εὐρωπαϊκή χώρα, ἀλλά ἔγινε –καί ἦταν πανέμορφα στόν Πειραιᾶ, στίς ἀρχές Δεκεμβρίου τοῦ 2001! Καί ὁ Βαγγέλης Γερμανός σφράγισε μιά μουσικο-πολιτική βραδιά, ἡ ὁποία «γέννησε» καί ἕναν πρωθυπουργό! Δέν εἶναι ἀπίθανο;
