ΕΤΟΣ ΑΡΧΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ 1876
Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2023

Ἡ ἐποχή τῆς εἰκόνας, οἱ «ἰνφλουένσερς» καί ἄλλα…

Παρακολουθῶ τά ΜΜΕ καθημερινά

Θά πεῖτε «αὐτή εἶναι ἡ δουλειά σου», ἀλλά δέν εἶναι μόνον αὐτό. Προσπαθῶ νά εἶμαι μέσα στίς καταστάσεις οἱ ὁποῖες διαμορφώνονται.

Βεβαίως, μοῦ εἶναι λίγο δύσκολο νά παρακολουθήσω τούς ἰνφλουένσερς, δηλαδή (ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ ἡ ἐλεύθερη μετάφραση) τούς «ἐπηρεαστές» ἤ τούς, τέλος πάντων, «ἀσκοῦντες ἐπιρροή» στήν κοινή γνώμη. Κάτι ἀπίθανους τύπους καί τύπισσες, τούς ὁποίους προωθεῖ ἡ ἐλαφρά σκηνή τῶν ΜΜΕ, μέ στόχο, φυσικά, κάποια στιγμή νά τούς ἀποδομήσει. Δύσκολο ἐπίσης μοῦ εἶναι νά ἀσχοληθῶ μέ τούς κάθε εἴδους κινδυνολόγους, οἱ ὁποῖοι εὐδοκιμοῦν πλέον στά ΜΜΕ ἀλλά καί στά σόσιαλ, ἐπηρεάζοντας, δυστυχῶς, καί αὐτοί πολύ κόσμο τόν ὁποῖο –ὅπως, γιά παράδειγμα, στήν πανδημία– μπορεῖ νά πάρουν στό λαιμό τους, πού λέει καί ὁ σοφός (ἐκτός ἀπό τήν ἡμέρα τῶν ἐκλογῶν) λαός…

Ἐκεῖνο, ὅμως, πού διαπιστώνω καί πού μέ κάνει νά θλίβομαι καί νά ἀνησυχῶ, εἶναι τό κλῖμα μίσους τό ὁποῖο διαμορφώνεται (σέ κοινωνικό καί πολιτικό ἐπίπεδο) στά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως, ἤτοι στό φέις-μπούκ ἀλλά (ὅπως μοῦ λένε) καί σέ ἄλλους, συγγενικούς μέ αὐτό ἱστοτόπους.

Διαβάζω ἀναρτήσεις (ἐπώνυμες, δυστυχῶς, οἱ περισσότερες καί ἀπό ὀνόματα γνωστά, μεταξύ τους καί κάποιων παλαιῶν καί ἐμπείρων συναδέλφων), τά ὁποῖα ἐκφράζονται γιά πρόσωπα τῆς πολιτικῆς ζωῆς κατά τρόπο χυδαῖο, ἀνεπίτρεπτο, μέ κουβέντες χαμαιτυπείων.

Ὑπό τήν –αὐθαίρετη– δῆθεν στέγη τῆς «κριτικῆς» καί πολλές φορές ἐπικαλούμενοι ἀπό τήν δημοκρατία μέχρι τόν Ἀριστοφάνη (τόν ὁποῖο ἀνάθεμα κι ἄν ἔχουν διαβάσει ποτέ τους) στολίζουν τόν πρωθυπουργό οἱ μέν καί τούς ἄλλους πολιτικούς ἀρχηγούς οἱ δέ πότε μέ ἠλίθια χυδαῖα στιχάκια καί πότε μέ ἀπαξιωτικές ἐκφράσεις.

Διαβάζω ἀναρτήσεις νέων ἀνθρώπων, πού ἀναφέρονται (μέ μῖσος) οἱ μέν στόν δημοκρατικό στρατό (τό δημοκρατικός, ὅπως λέμε «Εὔξεινος Πόντος» ἤ «Ἐλπίδα» τήν σφοδρή κακοκαιρία) καί στό «ἀντάρτικο» οἱ δέ στόν Μελιγαλᾶ καί σέ ἄλλες παρόμοιες ἑστίες ἀγριοτήτων. Καί συλλογίζομαι ἄν μπορεῖ ποτέ μιά χώρα νά πάει μπροστά ὅταν οἱ νέοι ἄνθρωποι κολλᾶνε στό παρελθόν καί μάλιστα τό ἐπικαλοῦνται γιά νά προβάλουν ἀπόψεις σημερινές! Ἄν εἶναι δυνατόν!

Ἀπό τήν ἄλλη μεριά, ὅμως, ἔχουμε καί τό φαινόμενο τῶν ἰνφουλένσερς , οἱ ὁποῖοι –ὡς ἔμαθα– εἰσπράττουν, ἀναλόγως πρός τά «λάικ» τους, μεγάλα ποσά ἀπό σπόνσορες (ἔτσι ἀποκαλοῦνται οἱ χορηγοί. Εἶναι, νομίζω, τριτόκλιτον, ὁ σπόνσωρ, τοῦ σπόνσορος, ὅπως ὁ κόνδωρ, τοῦ κόνδορος.)

Συνεπῶς, πῶς νά μήν εἶναι ἰνφλουένσερ μιά καλλίπυγος δεσποινίς ἡ ὁποία προβάλλει τόν δικό της λόγο, ἀφοῦ ἀντί γιά ἐκείνην ἀφήνει νά ὁμιλοῦν οἱ γλουτοί, τά στήθη καί ἡ κορμοστασιά της, μέ ὅσο τό δυνατόν ἐλλιπέστερη (ἕως ἀνύπαρκτη) ἔνδυση!

Πῶς νά μήν στείλει ἕνα λάικ ἐκεῖνος πού θαυμάζει τό κορίτσι γιά τόν πλοῦτο καί τά προσόντα του;

Δηλαδή ἦταν καλύτερη ἡ Φρανσουάζ Σαγκάν πού ἔγινε διάσημη χωρίς νά τήν ἔχει δεῖ κανείς, ἐπειδή ἔγραψε ἕνα βιβλίο καί μάλιστα χωρίς εἰκονογράφηση;

«Καί ποιός εἶναι, βρέ παιδιά, αὐτός ὁ Καψάλης πού ’χει τόσο μεγάλη δημοτικότητα;» ρώτησα, προχθές σέ μιά παρέα.

«Καλά, δέν ξέρεις τόν Ἀλέξανδρο Κοψιάλη;» μέ ρώτησε ἔκπληκτη νεαρά συνάδελφος.

«Ὄχι, δέν τόν γνωρίζω. Ἐσύ γνωρίζεις τόν Θανάση Πετσάλη-Διομήδη;» τῆς λέω.

«Νά τόν κάνω τάγκ νά τόν δῶ;» μοῦ λέει…

Απόψεις

Σύμφωνο ἐγκαταλείψεως ἐθνικῶν θέσεων!

Μανώλης Κοττάκης
Καί ἐπισήμως ἡ μειονότης τῆς Θράκης στήν ἀτζέντα τοῦ ἑλληνοτουρκικοῦ διαλόγου! – Μαδρίτη 2: «Μονομερής ἐνέργεια» τά 12 μίλια καί ἡ στρατιωτικοποίησις τῶν νησιῶν – «Κίνδυνος» τά ὁπλισμένα μαχητικά ἀεροσκάφη μας – Κάθε «νέα διαφορά» ἐπιλύεται «μέ διάλογο, διαιτησία ἤ δικαστικό διακανονισμό»!

Μικρά ἀναστήματα καί νεοραγιαδισμός

Εφημερίς Εστία
ΣΕ μιά συνάντηση σάν τήν χθεσινή, δέν ἀρκεῖ νά διαβάσει κανείς προσεκτικά τά ἐπίσημα κείμενα.

Τί περιλαμβάνει ἡ «Διακήρυξις τῶν Ἀθηνῶν»

Εφημερίς Εστία
ΝΑ ΑΠΕΧΟΥΝ ἀπό κάθε δήλωση καί ἐνέργεια πού θέτει σέ κίνδυνο τήν εἰρήνη καί σταθερότητα στήν περιοχή καί νά προσπαθήσουν τίς ὅποιες διαφορές νά τίς λύσουν μέσῳ ἀπ’ εὐθείας διαβουλεύσεων ἤ μέ ἄλλα μέσα ἀμοιβαίας ἐπιλογῆς συνεφώνησαν Ἑλλάς καί Τουρκία.

«Καζάν-καζάν», ἀλλά δῶστε καί σῶστε…

Δημήτρης Καπράνος
Στά ἑλληνικά, ἐδῶ καί πέντε χιλιάδες χρόνια, νησιά τοῦ Αἰγαίου, τήν Λέσβο, τήν Χίο, τήν Σάμο, τήν Κῶ, τήν Ρόδο, τά καλοκαίρια οἱ περισσότεροι ξένοι τουρίστες προέρχονται ἀπό τήν Τουρκία.

Σάββατον, 7 Δεκεμβρίου 1963

Πρό 60 ἐτῶν
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΥΤΟ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ;