Ἐπειδή πολλά γράφηκαν περί τοῦ Πολυτεχνείου…
… καλό εἶναι νά ἀναφερθοῦμε στόν ἄνθρωπο τόν ὁποῖο ὅλοι λησμονοῦν καί οὐδείς μνημονεύει αὐτές τίς ἡμέρες. Ἀναφερόμεθα στόν «Πρύτανι τοῦ Πολυτεχνείου», τόν Κωνσταντῖνο Κονοφάγο. Καί ἀνατρέχουμε σέ ὅσα ἀφηγεῖται ὁ Κωσταντίνος Τριανταφυλλάκης.
«Τόν ξέρεις τόν Κονοφάγο;» μέ ρώτησε ὁ Τάκης Λαμπρίας, ὅταν τελείωσε τό τηλεφώνημά του μέ τόν ὑπουργό Βιομηχανίας. Σηκώνω τούς ὤμους μου, καί εἶδα τόν Λαμπρία νά ἐκνευρίζεται. «Δέν ξέρεις τόν Κονοφάγο; Τί στό διάβολο παρακολουθεῖς τήν πολιτική τότε;». Ἡ συζήτηση ἔμεινε στή μέση, γιατί τόν φώναξε ὁ Καραμανλῆς. Ντράπηκα γιά τήν ἀσχετοσύνη μου καί ἄρχισα νά ρωτάω ποιός εἶναι ὁ Κονοφάγος. «Βουλευτής Πρεβέζης», μοῦ εἶπε ὁ ἕνας. «Πρύτανης τοῦ Πολυτεχνείου κατά τή διάρκεια τῆς ἐξέγερσης πού φυλακίστηκε ἀπό τή χούντα» συμπλήρωσε κάποιος ἄλλος. «Σπουδαῖος Καθηγητής τοῦ ΕΜΠ, Χημικός Μηχανικός καί Μεταλλουργός» μοῦ εἶπε ἕνας φίλος μου πού σπούδαζε Μηχανικός.
Κάνοντας χρήση τοῦ ὀνόματος τοῦ Τάκη Λαμπρία, τηλεφώνησα στό γραφεῖο του καί ζήτησα νά τόν δῶ ὡς …εκπρόσωπος τῆς ΔΑΠ Παντείου. Γιά τόσο θράσος μιλᾶμε! Ἡ γραμματέας του μοῦ εἶπε νά καλέσω ἀργότερα.
Νόμισα ὅτι ἤθελε νά μέ ξεφορτωθεῖ καί τηλεφώνησα τήν… ἄλλη μέρα!
Μιά ἀγχωμένη κυρία εἶπε ὅτι μ’ …ἔψαχναν γιατί ὁ ὑπουργός ἤθελε νά μέ δεῖ ἀμέσως.
Ρεζίλι τῶν σκυλιῶν, πῆγα ὅπως ἤμουνα πρόχειρα ντυμένος, μ’ ἕνα ξεβαμμένο τζίν καί ἕνα φτηνό πουκάμισο καί τήν ἀλαζονεία τῆς νιότης. Ἀπό ἐκείνη τή μέρα θυμᾶμαι δύο πράγματα. Συνάντησα ἕναν φωτεινό ἄνθρωπο, σοφό, εὐαίσθητο, ὁραματιστή, καλοσυνᾶτο καί σεμνό. Πολύ σεμνό! Δέν ἤθελε νά μιλήσει γιά τά γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου. Ἀρκέστηκε νά πεῖ πώς ἁπλῶς ἔπραξε τό καθῆκον του. Γιά πάντα θά ἠχοῦν, σάν καμπάνες στ’ αὐτιά μου, τά λόγια του ὅτι «ἡ Ἑλλάδα πρέπει ν’ ἀξιοποιήσει τούς φυσικούς της πόρους μέ σεβασμό στή φύση γιά τό καλό τῶν ἐπερχομένων! Φεύγοντας, μοῦ ἔδωσε ὡς δῶρο δύο βιβλία του. Ἕνα γιά τά μεταλλεῖα τοῦ Λαυρίου καί μιά Ποιητική Συλλογή! Ὁ Κωνσταντῖνος Κονοφάγος, κατά τή διάρκεια τῆς Κατοχῆς, νεαρός μόλις μεταλλειολόγος στά μεταλλεῖα τοῦ Λαυρίου, μέ μιά δική του πρωτοποριακή μέθοδο κατάφερε νά παράγει καθαρό ἀσήμι! Κάτω ἀπό τή μύτη τῶν κατακτητῶν, διακινδυνεύοντας τή ζωή του! Τό ἀσήμι τό μετέφερε στήν Ἑλβετική Πρεσβεία, ὅπου εἶχε τήν ἕδρα του ὁ Ἑλληνικός Ἐρυθρός Σταυρός, ἀπ’ ὅπου καί πήγαινε καί τό ἀγόραζε ἕνας μαυραγορίτης κοσμηματοπώλης! Ὅμως, ὁ νεαρός μεταλλειολόγος ἐξασφάλισε τήν ἑξῆς συμφωνία: Μέ τά χρήματα πού ἔβγαζε ὁ Ἑλληνικός Ἐρυθρός Σταυρός, ἀγόραζε τρόφιμα τά ὁποῖα ἔστελνε στούς κατοίκους τοῦ Λαυρίου. Μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ Κονοφάγος ἔσωσε ἀπό τήν πεῖνα περισσότερες ἀπό 5.000 ψυχές! Καί ἦταν μόνον 28 ἐτῶν!
Ὁ Κωνσταντῖνος Κονοφάγος ἔφυγε ἀπό τόν μάταιο τοῦτο κόσμο τό 1989 καί κατά τήν ἐπιθυμία του ἐτάφη στό κοιμητήριο τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στόν Θορικό τοῦ Λαυρίου, ἐκεῖ ὅπου, ἐπίσης, ἐτάφη τό 1942 ὁ πρῶτος ἐργάτης πού πέθανε ἀπό πεῖνα στίς ἐγκαταστάσεις τῶν Μεταλλείων! Ὁ τάφος του (μνημεῖο φιλοτεχνημένο ἀπό τόν καθηγητή τοῦ ΕΜΠ Γ. Καλακαλλᾶ) κατασκευάσθηκε ἀπό σωρούς χονδρῆς σκουριᾶς τοῦ ἐργοστασίου Λαυρίου. Τέτοιους ἄνδρες ἐπέλεγε γιά συνεργάτες ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς!
