Ἀκούω καί διαβάζω τίς τελευταῖες μέρες πολλά γύρω ἀπό τήν περίφημη «Διάσκεψη τοῦ Βερολίνου»…
… τήν ὁποία συγκαλεῖ ἡ καγκελλάριος Μέρκελ μέ θέμα τήν κατάσταση στήν Λιβύη. Καί ἡ ἐπωδός εἶναι ἡ ἴδια σέ ὅλες τίς περιπτώσεις. «Γιατί καλοῦν τήν Τουρκία καί δέν καλοῦν ἐμᾶς;». Μά τί δουλειά ἔχουμε ἐμεῖς σέ μιά διάσκεψη κατσαπλιάδων, οἱ ὁποῖοι μοναδικό στόχο ἔχουν νά λεηλατήσουν ὅτι ἔχει ἀπομείνει ἀπό μιά σπαρασσόμενη χώρα; Πότε ἄλλοτε μετεῖχε ἡ Ἑλλάδα σέ τέτοιες «μοιρασιές»; Δικαίως μετέχουν οἱ Τοῦρκοι, τῶν ὁποίων ἡ Ἱστορία εἶναι μιά ἀτελείωτη σειρά ἀπό σφαγές, λεηλασίες καί πλιάτσικο!
Καί δέν θά μποροῦσαν νά λείψουν οἱ αἱμοσταγεῖς γείτονες ἀπό ἕνα ἀκόμη «πάρτυ» πού διοργανώνει ἡ παραδοσιακή τους φίλη Γερμανία, ἡ ὁποία ἀπέτυχε παλαιότερα, μέ τόν Ρόμελ, νά βάλει χέρι στόν ὀρυκτό πλοῦτο τῆς Βορείου Ἀφρικῆς.
Θά καλούσατε ἐσεῖς ποτέ σέ ἕνα πάρτι, ἕνα φαγοπότι μέ μενού τίς πλουτοπαραγωγικές πηγές τῶν φυλάρχων τῆς Λιβύης κάποιον πού δέν σᾶς εἶπε «περάστε» ἤ δέν ἀκολούθησε «οὐδέτερη
στάση» στόν μεγάλο πόλεμο; Ὄχι, ἀσφαλῶς.
Γιατί, λοιπόν, ἐκπλησσόμεθα πού τιθέμεθα «ἐκτός νυμφῶνος» στήν συγκεκριμένη περίπτωση; Τί δουλειά ἔχουμε ἐμεῖς στόν διαμοιρασμό τῶν ἱματίων τοῦ ἀτυχοῦς Καντάφι; Καί πῶς ἔχουμε τήν ἀφέλεια νά πιστεύουμε ὅτι οἱ Γερμανοί ἔχουν ξεχάσει τήν στάση μας ἀλλά καί τίς δίκαιες ἀπαιτήσεις μας γιά ὅσα ὑπέστη ἡ πατρίδα μας ἀπό τόν θηριώδη Ναζισμό;
Ἐνῶ οἱ Τοῦρκοι, πού πάντοτε φρόντιζαν νά προσλαμβάνουν Γερμανούς στρατιωτικούς γιά νά τούς «ἐκπαιδεύουν» καί κράτησαν τήν δῆθεν «οὐδέτερη» στάση στόν Δεύτερο Πόλεμο, δικαίως καλοῦνται. Γιά νά μήν σᾶς πῶ ὅτι εἶναι πολύ πιθανόν καί ἡ περίφημη «συμφωνία-πατσαβούρα» τοῦ Ἐρντογάν μέ τόν περιφερόμενο θιασάρχη Σάρατζ, «μυρίζει» Γερμανία…
Καλό θά εἶναι νά ἀντιληφθοῦμε –καί πρίν ἀπό ὅλους ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ἀκόμη ὅτι «οἱ Γερμανοί εἶναι φίλοι μας», ὅτι μᾶς ἔχουν γραμμένους στά ἔσχατα τῶν καταστίχων τους. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι γι’ αὐτούς μία «ἐνοχλητική» χώρα, ἡ ὁποία κανονικά θά ἔπρεπε νά «παραλείπεται», ὅπως ἀκριβῶς «παραλείπει» ὁ κατά φαντασίαν σουλτάνος τήν Κρήτη ἀπό τόν χάρτη-ἐξάμβλωμα, τόν ὁποῖο παρουσιάζει ἐδῶ κι ἐκεῖ.
Στό Βερολῖνο, λοιπόν, ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται, θά παραστοῦν οἱ ΗΠΑ, Ρωσσία, Βρεταννία, Γαλλία, Κίνα, Ἡνωμένα Ἀραβικά Ἐμιράτα, Τουρκία, Δημοκρατία τοῦ Κονγκό, Ἰταλία, Αἴγυπτος, Ἀλγερία, καθώς ἐπίσης τά Ἡνωμένα Ἔθνη, ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἡ Ἀφρικανική Ἕνωση καί ὁ Ἀραβικός Σύνδεσμος.
Ἐμεῖς, ὡς «τί» θά πηγαίναμε; Οἱ Ἀμερικανοί, οἱ Ρῶσσοι, οἱ Κινέζοι μετέχουν ὡς «ὑπερδυνάμεις» μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται. Ἡ Βρεταννία ὡς ἡ πρώην αὐτοκρατορία, πού λεηλάτησε τόν ἀραβικό κόσμο. Ἡ Γαλλία, ὡς ἡ χώρα πού «καθάρισε» τόν Καντάφι καί διέλυσε τήν Λιβύη. Τά Ἐμιράτα, ὡς «παρατρεχάμενοι» τῶν ὑπερδυνάμεων, ἡ Ἰταλία ὡς «ἀπέναντι» καί μέ «πόδι» στήν Λιβύη, Αἴγυπτος καί Ἀλγερία ὡς ὅμορες χῶρες. Καί ἡ Τουρκία ὡς ὁ πάντα πρόθυμος «ἑταῖρος» γιάνά σφάξει ὅποιον τοῦ ποῦν, προκειμένου νά «πάρει κάτι» καί νά δικαιώσει τήν ἱστορική του προέλευση. Ἐμεῖς, τί δουλειά θά εἴχαμε σ’ αὐτό τό ἀπεχθές συνονθύλευμα;’Εκτός καί ἄν μᾶς καλοῦσε ὁ Χάφταρ.
