Παρασκευή βράδυ, ὁ καύσων ἔχει ἐλαφρῶς ἀποσυρθεῖ, καθόμαστε στήν βεράντα τοῦ «Μιραμάρε»…
… στήν Πειραϊκή καί βλέπουμε τήν θέα πού ἀπειλεῖ νά μᾶς κόψει ὁ ὑπό κατασκευή προβλήτας τῆς Κόσκο.
Κι ἐκεῖ πού συζητᾶμε, χτυπάει τό κινητό. Εἶναι φίλος, δικηγόρος. «Τί θέλει τέτοια ὥρα;» σκέπτομαι καί ἀπαντῶ. «’Ἔχω εἴδηση» μοῦ λέει. «Εἶμαι αὐτή τήν ὥρα στό Ἄστρος Κυνουρίας, γιά μιά δουλειά καί εἶναι ἐδῶ ἡ Γιάννα Ἀγγελοπούλου, κι ἕνα σωρό ἐπίσημοι καί εἶχαν σειρά ἐκδηλώσεων γιά τό 1821, γιά τήν Ἐθνοσυνέλευση καί τά τοιαῦτα» μοῦ λέει. «Ὡραῖα, τό σημειώνω. Πές στήν κυρία Ἀγγελοπούλου τούς χαιρετισμούς μας καί τήν ἀγάπη μας» ἀπαντῶ. «Μπά, ἔχουν πάει κάπου ὅλοι μαζί κι ἐγώ φεύγω» λέει καί καληνυχτίζει.
Γυρίζω σπίτι, περασμένα μεσάνυχτα καί βλέπω ἕνα μήνυμα στόν ὑπολογιστή. «Αὔριο νωρίς τό ἀπόγευμα, θά ἔχουμε ἐδῶ τήν Γιάννα Ἀγγελοπούλου, θά παραστεῖ σέ ἐκδηλώσεις γιά τά 200 χρόνια πού ὀργανώνει ὁ “Ἀθήνα 2021” καί θά ἔχει ἐπαφές μέ τήν δημοτική ἀρχή» μοῦ γράφει φίλος, μέλος τοῦ δημοτικοῦ συμβουλίου τῆς Σαλαμίνας… Κι ἀρχίζω νά σκέφτομαι: «Γιά στάσου. Παρασκευή, περασμένα μεσάνυχτα, ἡ Γιάννα εἶναι στό Ἄστρος.
Πρίν λίγες μέρες, μέ πῆρε ὁ Ἀνδρέας Ποταμιᾶνος ἀπό τήν Σκιάθο καί μοῦ λέει «ἔρχεται αὔριο ἡ Γιάννα», τήν ἑπομένη, μιλοῦσα μέ φίλο, γιατρό στό Πήλιο καί μοῦ λέει «εἴχαμε χθές ἐδῶ τήν φίλη σου τήν Ἀγγελοπούλου! Τό ἀπομεσήμερο, πάει στή Σαλαμῖνα»… Νά μέ συμπαθᾶτε, ἀγαπητοί, ἀλλά «ἐδῶ κάτι συμβαίνει», ὅπως ἔλεγε κι ὁ Σταμάτης Σπανουδάκης. Καί ἐπικοινωνῶ μέ παλιό συμφοιτητή, γνώστη τοῦ ἐγχειρήματος «Ἑλλάδα 2021» καί ζητῶ νά μάθω. «Εἶναι μιά προσπάθεια ἡ ὁποία δέν ἔχει βρεῖ ἀκόμη τήν θέση πού τῆς ἀξίζει ἀνάμεσα σέ ἐσᾶς, τούς δημοσιογράφους. Προσπάθεια μεγάλη, χωρίς δεκάρα δημοσίου χρήματος» μοῦ λέει. Θεωρῶ ἑαυτόν θιγόμενο, δεδομένης τῆς ἐκτιμήσεως καί τῆς ἰδίας γνώμης πού ἔχω γιά τήν Γιάννα, τήν ὁποία γνωρίζω ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων.
«Μή μοῦ τά λές αὐτά καί πές μου γιά τίς δράσεις τοῦ “Ἑλλάδα 2021”» τοῦ λέω, ἀφοῦ τονίσω ὅτι διαφωνῶ κάθετα μέ τόν ὁμιλητή τόν ὁποῖο ἔχει ἐπιλέξει ἡ Ἐπιτροπή γιά τήν ὁμιλία στό «Εὐριπίδειο» θέατρο τῆς Σαλαμίνας. Κι ἐκεῖνος, ἀντί ἀπαντήσεως, μοῦ στέλνει τούς κωδικούς γιά νά μπῶ στήν ἱστοσελίδα τοῦ «Ἀθήνα 2021» καί νά «ρίξω μιά ματιά» στίς ἐκδηλώσεις. Κι ἔφαγα ὅλο σχεδόν τό Σαββατοκύριακό μου νά διαβάζω γιά μιά ἀτέλειωτη σειρά δράσεων, σχεδόν καθημερινῶν. Γιά συνεχῆ ταξίδια τῆς ἐπί κεφαλῆς ἀλλά καί στελεχῶν τῆς Ἐπιτροπῆς σέ πόλεις καί νησιά τῆς πατρίδας μας, γιά ἐπαφές πού πάντα «ἀφήνουν» σημαντική κληρονομιά στούς Δήμους καί τούς φορεῖς μέ τούς ὁποίους γίνονται οἱ συνεργασίες. Καί ἐκείνη τήν ὥρα μοῦ τηλεφωνεῖ φίλη, ἀριστερότατων πεποιθήσεων καί ἀκτιβίστρια. «Θά σέ πάρω ἀργότερα γιατί μελετάω τήν δράση τῆς Ἀγγελοπούλου» τῆς λέω. «Καλά, εἶναι ἐξαιρετικά τά ντυσίματα πού κάνει μέ τίς ἐθνικές μας φορεσιές. Ἔχω παραγγείλει κι ἐγώ ἕνα πιρπιρί» μοῦ λέει καί κλείνει. Καί μέ βάζει καί ψάχνω κι ἄλλα κατάστιχα γιά νά μελετήσω τί εἶναι τό «πιρπιρί», καί σᾶς βεβαιῶ ὅτι ἐφ’ ἑξῆς θά παρακολουθῶ τίς δράσεις τοῦ «Ἑλλάδα 2021». Διότι ἐξ ὅσων, ἀντελήφθην, πράγματι «Ἐδῶ κάτι συμβαίνει»!
