Έλαβα αρκετά μηνύματα σχετικά με την θρυλούμενη «καταδίκη» των «άνω των 65» σε «εκούσιο εγκλεισμό» επ’ αόριστον ή «μέχρι να δούμε τί γίνεται»
Κατ’ αρχάς επιτρέψτε μου να πω ότι δεν υπάρχει επίσημη ανακοίνωση σχετικά με την «προστασία» των κάπως μεγαλύτερων (ο όροι «υπερήλιξ» είναι αδόκιμος και μάλιστα όταν πρόκειται για ηλικίες ανθρώπων οι οποίοι παραμένουν δραστήριοι, απασχολούνται, διευθύνουν επιχειρήσεις, είναι επίτιμοι καθηγητές, σύμβουλοι επιχειρήσεων και πολλά άλλα), «προστασία», η οποία εάν εφαρμοσθεί (κάτι που θα πρέπει να εξετασθεί και εάν είναι ενέργεια σύμφωνη προς το Σύνταγμα) θα θυμίζει εκείνο το ανέκδοτο, όπου ο λαγός ερωτά τον βόα «μα, γιατί με σφίγγεις τόσο δυνατά;» και εκείνος, του απαντά «μα, επειδή σε αγαπώ!»… Κάποιοι, μάλιστα, από εκείνους οι οποίοι επικοινώνησαν μαζί μου, μου θύμισαν (και αυτό ακούσθηκε σαν προειδοποίηση) ότι «όπως προκύπτει, οι άνω των 65 ετών συμπατριώτες μας αποτελούντο 22% του ελληνικού πληθυσμού της χώρας. Κάποιοι άλλοι, πάλι, μεταξύ σοβαρού και αστείου (με πολιτική δηλαδή χροιά) μου έκαναν νύξη για την ίδρυση …κόμματος συνταξιούχων! Ένας, μάλιστα, μου έστειλε και τον …τίτλο του κόμματος: «Εξήντα πέντε να’ ναι οι ώρες σας!» ενώ ένας άλλος, πρότεινε τίτλο «Μέρα 70»!
Δεν ξέρω αν το σκέπτονται σοβαρά, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι ο Άρειος Πάγος θα εγκρίνει ένα τέτοιο αίτημα, ιδίως όταν οι προσεχείς εκλογές θα έχουν ως σύστημα την «απλή αναλογική»…
Για να σοβαρευτούμε, όμως, δεν νομίζω ότι η κυβέρνηση σκέπτεται «ρατσιστικά» για τους γονείς και παππούδες των περισσοτέρων μελών της ούτε πιστεύω ότι αίφνης γίναμε… η Δανία του Νότου, όπως έλεγε κι εκείνος ο περίεργος κύριος με τα μαύρα κολάν!
«Εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε», όπως είπε ο μέγας Εγγονόπουλος και, επί πλέον, εκτός από Μπαλκάνια είναι και Ελλάδα! Δηλαδή μια κοινωνία η οποία-ευτυχώς- παραμένει ακόμη στο μεταίχμιο (από πλευράς ηθών και κοινωνικής συμπεριφοράς) ανατολής και δύσεως.
Εδώ οι συνταξιούχοι δεν είναι «βάρος» και δεν εναποτίθενται, ακόμη, ως αναθήματα στα διάφορα γηροκομεία τα οποία εισπράττουν τις συντάξεις τους, προκειμένου να τους εξασφαλίσουν ένα καλοδιατηρημένο διαβατήριο προς την Αχερουσία.
Εδώ πολλοί συνταξιούχοι βοηθούν τα παιδιά τους «στο μαγαζί» αλλά οι περισσότεροι στηρίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους με εκείνα που τους απέμειναν (έπειτα από την επέλαση των μνημονίων) ως συμβολικό πλέον αντίκρυσμα των ετών κατά τα οποία διέθεσαν τις δυνάμεις τους προκειμένου να κινείται η παραγωγική μηχανή.
Επειδή, όμως, ουδεμία επίσημη ανακοίνωση υπάρχει, σχετικά με «επιμήκυνση καραντίνας», με «υποχρεωτικό …οικειοθελή εγκλεισμό» ή (ακόμη χειρότερα) με «καλά μελετημένο σχέδιο για το «ξεπάστρεμα» εκείνων οι οποίοι επιβαρύνουν τγο ασφαλιστικό», όπως μου έγραψαν αρκετοί αναγνώστες, αλλά και επειδή δεν νομίζω ότι η συντηρητική παράταξη, η οποία -ευτυχώς- κυβερνά την χώρα σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη στιγμή, θα μπορούσε να φερθεί με κυνικό τρόπο σε οποιοδήποτε τμήμα του πληθυσμού της χώρας, νομίζω ότι θα πρέπει να περιμένουμε τις ανακοινώσεις. Και τότε, θα το συζητήσουμε…
