Κι εκεί που είχαμε αρχίσει να λέμε «Δόξα τω Θεώ», επιστρέφουμε στο «Βόηθα Παναγιά»!
Δέκα κρούσματα ακούσαμε προχθές και φάνηκε στο χειλάκι μας ένα αχνό χαμόγελο. Να, όμως, που προσετέθησαν αίφνης άλλα εκατόν πενήντα σε ένα ξενοδοχείο, στο Πόρτο Χέλι, όπου φιλοξενούνται καμμιά πεντακοσαριά «Πρόσφυγες και μετανάστες»! Χρόνια τώρα «έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας» να μιλούμε για «υγειονομικές βόμβες», οι οποίες επωάζονται στις διάφορες «Δομές», όπου φιλοξενούμε (εκόντες- άκοντες) τους απρόσκλητους επισκέπτες της χώρας μας. Από τη μια η πρόστυχη συμπεριφορά των λοιπών «Ευρωπαίων», από την άλλη η απαράδεκτη συμφωνία των προκατόχων της εξουσίας με την κυρία Μέρκελ, μας φόρτωσαν με αυτό το επικίνδυνο -από πολλές πλευρές- φορτίο. Κι έτσι, έχουμε αυτή την στιγμή στοιβαγμένους χιλιάδες ανθρώπους σε χώρους ακατάλληλους και επικίνδυνους (από την άποψη των όρων υγιεινής), ανθρώπους οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν έχουν και την καλύτερη σχέση με τους κανόνες υγιεινής συμπεριφοράς, οι οποίοι σήμερα είναι πιο απαραίτητοι από κάθε άλλη φορά! Ακούσαμε χθες ότι αυτές τις ημέρες περίπου δυόμισι χιλιάδες «φιλοξενούμενοι» σε νησιά του Αιγαίου, θα μεταφερθούν στην ενδοχώρα. Σωστό το μέτρο, για να αποσυμφορηθούν, επί τέλους, τα νησιά, τα οποία έχουν δεχθεί καίριο πλήγμα από το λεγόμενο «Μεταναστευτικό»… Είναι, όμως, αυτή η λύση; Δεν θα πρέπει-κάποια στιγμή- η κυβέρνηση να πιέσει τα άλλα μέλη της ΕΕ και να αρχίσει να ελαφρύνει το δυσανάλογο φορτίο το οποίο μας έχει «καταλογισθεί», καθώς οι γειτονικές μας χώρες έχουν κλείσει τα σύνορά τους; Αλλά μήπως έχει εκλείψει ο εξ ανατολών κίνδυνος; Ποιός εγγυάται ότι ο υπερφίαλος (αν και στραπατσαρισμένος) «ντεμέκ» σουλτάνος δεν θα επιδιώξει να ωθήσει προς την Ελλάδα κάποιες «καραβιές» μεταναστών, οι οποίοι θα έχουν βρεθεί θετικοί στον επικίνδυνο ιό; Τί να τους κάνεις τους S400 και τα F16 όταν έχεις ζώντες εκρηκτικούς μηχανισμούς, τους οποίους μπορείς να στείλεις με πλαστικές βάρκες ή να τους βοηθήσεις να περάσουν τα σύνορα στον Έβρο;
Αντιλαμβάνεστε, αγαπητοί, πόσο δύσκολη είναι αυτή την στιγμή η θέση μας. Μπορεί να πέτυχε η κυβέρνηση, με τους σωστούς χειρισμούς (κλειδαμπαρώνοντας τον κόσμο στο σπίτι) να κρατήσει τον πληθυσμό μακρυά από τον ιό και να αποφύγει την κατάρρευση του προβληματικού συστήματος υγείας, αλλά ο κίνδυνος παραμένει. Ούτε ο Ερντογάν θα ησυχάσει ούτε ο «Κορωνοϊός» έχει ακόμη τεθεί εκτός μάχης. Γι αυτό και είναι απαραίτητο να βρίσκεται η κρατική μηχανή σε εγρήγορση. Και το κυριώτερο εξάρτημα αυτής της μηχανής, είμαστε εμείς, οι πολίτες, που πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο κίνδυνος δεν έχει ακόμη εξαλειφθεί και η «κανονικότητα» δεν θα επανέλθει παρά μόνο όταν υπάρξει το εμβόλιο. Έχουμε δρόμο ακόμη. Και στον δρόμο αυτό, καραδοκεί και ο σχεδόν απελπισμένος γείτονας, ο οποίος, με το ΔΝΤ να του γνέφει και τον λαό του να έχει αρχίσει να δυσανασχετεί, είναι ικανός να μας δημιουργήσει πρόσθετα προβλήματα. Γι αυτό και χρειάζεται προσοχή. Στο κάτω-κάτω πότε είχαμε «κανονικότητα» από το 2010 και εντεύθεν; Υπομονή, λοιπόν και εγρήγορση. Ο δρόμος είναι μακρύς…
