Ὤ, ἐπέσαμεν ἀπό τά σύννεφα μέ ὅσα συνέβησαν καί ἴσως θά συμβοῦν ἀκόμη στήν Ἀμέρικα!
Ποιοί; Ἐμεῖς, πού εἴμαστε πρῶτοι στά πραξικοπήματα στόν εὐρωπαϊκό χάρτη! Ἐμεῖς, πού μέχρι πρό ὀλίγων ἐτῶν, εἴχαμε τούς «ἀγανακτισμένους» καί τούς παρατρεχάμενους ἀκραίους πάσης φύσεως, πού ἔφθασαν μέχρι τήν πύλη εἰσόδου τῆς Βουλῆς! Καί ἄν δέν τούς σταματοῦσαν τά μέλη τοῦ ΚΚΕ, μέ ἐπί κεφαλῆς τούς βουλευτές καί μέ τόν Θανάση Παφίλη νά «τρώει ὅλο τό ξύλο», θά εἴχαμε φθάσει στό ἀπροχώρητο! Αὐτά, γιά τήν Ἱστορία καί γιά νά μήν «πέφτουμε ἀπό τά σύννεφα» καί ἐπειδή ὑπήρξαμε αὐτόπτες μάρτυρες τῶν τότε γεγονότων… Ποιοί, ἐμεῖς, πού μόλις δοῦμε τήν δημοκρατία νά παραπατάει ἐπικαλούμεθα «ἕναν λοχία» ἤ «ἕναν στρατηγό». Γιά καθίστε καλά! Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ὁ Ντόναλντ Τράμπ ὑπεδαύλισε τά προχθεσινά ἔκτροπα. Ἐπί τέσσερα χρόνια καλλιέργησε ἕναν ἄκρατο λαϊκισμό, χωρίς νά ὑπολογίσει –καί νά φαντασθεῖ– τίς συνέπειες. Κι ἐδῶ φάνηκε ἡ «ἀμορφωσιά» τοῦ ἀπερχομένου Προέδρου, τόν ὁποῖο ἀρχικῶς εἴχαμε, ἀρκετοί, ὑποδεχθεῖ μέ αἰσιοδοξία, ὅτι «ἐκφράζει κάτι διαφορετικό ἀπ’ ὅσα ξέραμε»… Δέν μπορεῖ νά μήν ἔχεις διαβάσει Ἱστορία, νά μήν ἔχεις μελετήσει τούς κλασσικούς Ἕλληνες καί Ρωμαίους, νά μήν ἔχεις ἀποκτήσει τό ἀπαιτούμενο εἰδικό βάρος καί ἐμπειρία καί νά θές νά κυβερνήσεις μιά ὑπερδύναμη! Δέν μπορεῖ νά ἀγνοεῖς ὅτι «ὅποιος σπέρνει ἀνέμους θερίζει θύελλες» ἤ τήν περίφημη ρήση τοῦ Τσῶρτσιλ: «Democracy is the worst form of Government, except all those other forms that have been tried from time to time». Ἔτσι, εἶναι κύριε Τράμπ. Ἡ Δημοκρατία εἶναι μέν τό χειρότερο πολίτευμα, ἀλλά μέ ἐξαίρεση ὅλα τά ἄλλα, πού δοκιμάσθηκαν κατά καιρούς! Καί σέ μιά Δημοκρατία ὅπως ἡ ἀμερικανική, ἡ ὁποία βασίσθηκε σέ ἀρχές καί κανόνες, δέν παίζεις. Ἀποδέχεσαι τό παιγνίδι ὅπως παίζεται καί δέν κάνεις ζαβολιές!
Ἄν ὑποψιάζεσαι ὅτι ὑπάρχει νοθεία, ἀπευθύνεσαι στά ἁρμόδια ὄργανα καί δέν καλεῖς τόν ὄχλο «νά πάρει θέση». Ἄν πιστεύεις ὅτι συμβαίνει κάτι πού τραυματίζει τό πολίτευμα, ὑπάρχουν οἱ θεσμοί, τούς ὁποίους ὀφείλεις νά σέβεσαι καί πρός τούς ὁποίους ἀπευθύνεσαι! Δέν κατεβάζεις τόν ὄρθιο βούβαλο μέ τά τατουάζ νά καταλάβει τό γραφεῖο τῆς Νάνσι Πελόζι, πού κι ἐμᾶς δέν μᾶς ἀρέσει τό στύλ της, ἀλλά ὅσο κατέχει θέση πού τῆς ἐμπιστεύεται ἡ Δημοκρατία, τῆς ὀφείλουμε σεβασμό.
Ἐπιτρέψτε μου νά κλείσω μέ μία ἐμπειρία προσωπική. Ὁ Μίκης Θεοδωράκης, ἄνθρωπος εὐγενής καί σοφός, ὅποτε συναντηθήκαμε στό πλαίσιο τοῦ Φεστιβάλ Ἀθηνῶν-Ἐπιδαύρου στά χρόνια πού εἶχα τήν εὐθύνη του, μέ ἀποκαλοῦσε «Κύριε πρόεδρε». Τόν παρακάλεσα πολλές φορές νά μέ ἀποκαλεῖ μέ τό ὄνομά μου. «Ὅσο εἶστε θεσμός, ἀγαπητέ, θά σᾶς μιλῶ στόν πληθυντικό καί θά σᾶς ἀποκαλῶ μέ τό ἀξίωμά σας» μοῦ ἀπάντησε καί εἶδα ὅτι δέν μποροῦσα νά κάνω ἀλλιῶς. Μεγάλη ὑπόθεση οἱ θεσμοί, πρός τούς ὁποίους ὀφείλουμε ὅλοι σεβασμό. Κι ἄν δέν μᾶς ἀρέσουν, μποροῦμε νά τούς ἀλλάξουμε. Γιά ὅλα, φθάνει κάποτε ἡ ὥρα καί ὅλα ὑπόκεινται στήν κρίση τοῦ λαοῦ καί στήν φθορά τοῦ χρόνου!
