Μιά καλή πρόταση εἶναι νά ἀντικαταστήσουμε τά “rapid test” μέ “test IQ”
Εἶναι βέβαιο ὅτι θά γλυτώναμε πολλές ταλαιπωρίες καί θά «ξεκαθάριζε» τό τοπίο στά «μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης»… Μπορεῖ νά ἀκουστεῖ ὀλίγον «σνόμπ», ἀλλά τόν τελευταῖο καιρό ὅλο καί θυμᾶμαι τά λόγια τοῦ Οὐμπέρτο Ἔκο: «Οἱ ἱστότοποι κοινωνικῆς δικτύωσης ἔδωσαν τό δικαίωμα τοῦ “ὁμιλεῖν” σέ λεγεῶνες ἠλιθίων πού ἄλλοτε δέν μίλαγαν παρά μόνο σέ μπάρ, ἀφοῦ εἶχαν πιεῖ κανένα ποτήρι κρασί, χωρίς νά βλάπτουν τήν κοινότητα. Τούς ἀναγκάζαμε ἀμέσως νά σωπάσουν, ἀλλά σήμερα ἔχουν τό ἴδιο δικαίωμα λόγου μέ ἕνα βραβεῖο Νόμπελ. Εἶναι ἡ εἰσβολή τῶν ἠλιθίων».
Σκληρό μέν, ἀλλά ἀληθινό. Ἀρκεῖ νά σᾶς πῶ ὅτι παλαιός μου φίλος (ὁ ὁποῖος ἀπέτυχε σέ ὅ,τι προσπάθησε μέχρι σήμερα νά κάνει στήν ζωή του) μοῦ ἔγραψε ὅτι «ὅλοι ὅσοι κάνατε τό ἐμβόλιο θά πεθάνετε!». Καί αὐτός ὁ ἄνθρωπος, πού οὐδείς τοῦ ἔδινε σημασία, ἔχει σήμερα «ἀκολούθους» στό διαδίκτυο καί γράφει ὅ,τι τοῦ κατέβει!
Ἄς ἀφήσουμε, ὅμως, αὐτό τόν συρφετό (ἐξαιροῦνται εκείνοι οι οποίοι πραγματικά φοβούνται να κάνουν το εμβόλιο), και όλους εκείνους που βρήκαν τον τρόπο να γίνουν “νοματαίοι” και ας μιλήσουμε για τον άνθρωπο που θα έπρεπε να μας έχει όλους ”ακολούθους” στο διαδίκτυο.
Ονομάζεται Δημήτριος Καρακώστας, είναι μόλις δεκαοκτώ ετών. Αρίστευσε στις “Πανελλαδικές” εξετάσεις, με 18.700 μόρια. Μόλις προ ολίγων μηνών, έχασε και τους δυο γονείς του από τον κορωνοϊό. ”Οι γονείς μου πέθαναν με περίπου 25 ημέρες διαφορά. Ήταν ένα μικρό διάστημα που άφησα το διάβασμα τελείως, αλλά σιγά – σιγά έβλεπα ότι δεν έχω άλλη επιλογή πλέον. Ήταν και οι δύο εκπαιδευτικοί και με βοηθούσαν στο διάβασμα. Αναγκαστικά, κατάλαβα ότι αν δε διαβάσω καθόλου, θα εξελιχθεί όλο πολύ χειρότερα”…
Ο πατέρας εκπαιδευτικός, αντιδήμαρχος στην πόλη του, η μητέρα εκπαιδευτικός επίσης. Τέσσερα παιδιά, ο Δημήτρης ο μικρότερος. Τα άλλα τρία αγόρια είναι ήδη φοιτητές. Πώς μπορεί να είναι δίκαιος ο όποιος Θεός στερεί τους γονείς από αυτά τα παιδιά και από τους γονείς την αμέτρητη ευτυχία να τα βλέπουν να προκόβουν;
Και είναι να μένει άφωνος κανείς, ακούγοντας τον νεαρό υποψήφιο ιατρό (την Ιατρική Σχολή επέλεξε) να λέει: “Όποια δυσκολία και απώλεια κι αν ζήσαμε το τελευταίο διάστημα πρέπει να προσπαθήσουμε να την ξεπεράσουμε και να συνεχίσουμε τη ζωή μας παρά τον πόνο και τη λύπη”…
Ο πρωθυπουργός του τηλεφώνησε για να τον συγχαρεί. Μέσα στην ιλύ που απειλεί να καλύψει τις αισθήσεις μας, μέσα στην αβεβαιότητα και τον φανατισμό, μέσα στην δίνη μιας αρρώστιας, που μας απειλεί τα τελευταία δυο χρόνια, έρχεται αυτός ο “δεκαοχτάρης” και λέει: ”Ως εδώ! Μπορούμε να σηκωθούμε, όσο άσχημα και αν πέσουμε!”. Να είσαι καλά, Δημήτρη Καρακώστα. Δεν σε θαυμάζουμε απλώς. Είσαι εκείνο που ζητούσαμε μέσα στα αποκαΐδια της ζωής μας, που καίγεται από χίλιες μεριές. Ευλογημένος να είσαι και να ευτυχήσεις! Σε θαυμάζουμε και σε αγαπούμε!
