Τό μόνο πού δέν χρειάζεται αὐτήν τήν ὥρα ἡ Ἑλλάς, εἶναι ὁ κοινοβουλευτικός ἀκτιβισμός.
Καί καλό θά ἦταν ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως νά ξανασκεφθεῖ τό θέμα τῆς ἀπουσίας τοῦ κόμματός του ἀπό τίς ψηφοφορίες, μέχρι τίς ἐκλογές.
Δέν χρειάζεται νά εἶσαι διάνοια γιά νά ἀντιληφθεῖς ὅτι ἡ τακτική τήν ὁποία φαίνεται νά ἐπιλέγει ἡ ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση εἶναι τό πῶς θά «πελεκήσει» τόν χῶρο τοῦ κέντρου, μέρος τοῦ ὁποίου βρίσκεται σήμερα στόν πυρῆνα τοῦ ΠΑΣΟΚ. Ἐκεῖ στοχεύει ὁ κ. Τσίπρας, ὁ ὁποῖος φαίνεται νά θεωρεῖ δεδομένη καί τήν φθορά τοῦ κόμματος τοῦ πρώην δικοῦ του ὑπουργοῦ τῶν Οἰκονομικῶν, ἀπό τό ὁποῖο δύο γυναῖκες βουλευτές ἔχουν βρεῖ ἤδη καταφύγιο στίς ἀγκάλες τῆς «πρώτη φορά ἀριστερᾶς». Ἔτσι, λοιπόν, μέ τό βλέμμα στό ΠΑΣΟΚ ἀλλά καί μέ τήν ἐλπίδα, ὅτι τά «ἀντιδεξιά» ἀνακλαστικά κάποιων συνεπῶν ἀριστερῶν, οἱ ὁποῖοι ψηφίζουν τό ΚΚΕ, ἀλλά μπορεῖ, τελευταία στιγμή, νά στρέψουν τήν ψῆφο τους πρός τό κόμμα τῆς Κουμουνδούρου, ὁ πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀποφάσισε τήν «ἀποχή». Δηλαδή ποιά ἀποχή; Τοῦ νά ἀπέχουν οἱ βουλευτές του ἀπό τίς –ὅποιες– ψηφοφορίες, ἀλλά νά εἰσπράττουν κανονικά τόν μισθό τους, ἴσως καί τά «ἔξτρα» ἀπό τίς συμμετοχές τους σέ ἐπιτροπές, ἀπό τίς ὁποῖες μᾶλλον δέν πρόκειται νά ἀπουσιάσουν!
Ἄκουσα χθές, στό αὐτοκίνητο, προσεκτικά τήν πρώην ὑπουργό τοῦ ΠΑΣΟΚ Μιλένα Ἀποστολάκη σέ κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ἡ νηφαλιότητα καί ἡ καθαρή της σκέψη. Καί τό πόσο σωστά τοποθέτησε τό ΠΑΣΟΚ (ἔστω καί αὐτό πού ὑπάρχει σήμερα, ὅ,τι ἀπέμεινε δηλαδή ἔπειτα ἀπό τήν θύελλα στήν ὁποία τό ἔσπρωξε ὁ Γιῶργος Παπανδρέου) ἀπέναντι στήν Νέα Δημοκρατία καί τόν ΣΥΡΙΖΑ. Καιρό εἶχα νά ἀκούσω τόσο σωστή τοποθέτηση ἀπό βουλευτή τοῦ ΠΑΣΟΚ, τό ὁποῖο, ἐπί προεδρίας Ἀνδρουλάκη, μᾶς ἔχει τρελλάνει, μέ τά «ζίγκ-ζάγκ» καί τό «μιά στό καρφί καί μιά στό πέταλο.»
Χωρίς ἀμφιβολία, τό ΠΑΣΟΚ θά παίξει ρόλο στίς ἐπερχόμενες ἐκλογές. Ἄν κατορθώσει, δηλαδή, καί ἀντέξει στήν πίεση πού τοῦ ἀσκοῦν τά δύο «μεγάλα» κόμματα. Δυστυχῶς, ὅμως, καί στήν πολιτική ἰσχύουν ὅσα βλέπουμε καί στό ποδόσφαιρο! Ἀκόμη καί μεγάλες ὁμάδες τοῦ παρελθόντος, οἱ ὁποῖες κατέκτησαν τίτλους ἤ ἐντυπωσίασαν μέ τήν ἀπόδοση καί τίς νῖκες τους ἐπί τῶν «μεγάλων», ἔχουν ἀπό καιρό περάσει στήν ἀφάνεια.
Πάρτε παράδειγμα τόν Ἡρακλῆ Θεσσαλονίκης καί τόν Ἐθνικό Πειραιῶς. Ὁ πρῶτος συνεθλίβη μεταξύ ΠΑΟΚ καί Ἄρεως καί ὁ δεύτερος ἐξηφανίσθη ἀπό τόν μέχρι πρό ἐτῶν συγκάτοικό του στό «Στάδιο Καραϊσκάκη» Ὀλυμπιακό. Καί καμμία ἀπό τίς δύο ὁμάδες –ἐδῶ καί πολλά χρόνια– δέν μπορεῖ νά ἐπανέλθει «στά μεγάλα σαλόνια.»
Τό ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, βρίσκεται αὐτόν τόν καιρό σέ παρόμοια κατάσταση. Ἄν ἀντέξει στήν πίεση πού τοῦ ἀσκεῖ αὐτήν τήν στιγμή ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ἄν πείσει ὅτι παραμένει ἕνα μεγάλο κόμμα πού διέρχεται ἁπλῶς μιά –πολύ μεγάλη– κρίση, τότε ἔχει ἐλπίδες ἀνανήψεως.
Αὐτήν τήν ὥρα, ὁ ἀκτιβισμός τοῦ Σύριζα μπορεῖ τελικῶς νά ἔχει τό ἀντίθετο ἀποτέλεσμα ἀπό αὐτό πού ἐπιδιώκει ὁ ἀρχηγός του καί τό ΠΑΣΟΚ νά κερδίσει, παραμένοντας στήν Βουλή καί ἀσκῶντας –οὐσιαστικά– ἐκεῖνον τόν ρόλο τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως.
Καί κάτι τελευταῖο, πού ἄκουσα χθές ἀπό φίλο: «Ἄν ἤμουν ὁ Κυριάκος, θά προκήρυσσα τίς ἐκλογές τήν τελευταία ἡμέρα τῆς τετραετίας, ἔχοντας τόν ΣΥΡΙΖΑ γιά μῆνες σέ “ἀποχή” καί κάνοντας ἐκλογές μέσα στό καλοκαίρι, μέ τήν μισή “πελατεία” τοῦ Ἀλέξη νά εἶναι διακοπές στήν Γαῦδο καί στά Κουφονήσια!»…
