ΣΠΑΝΙΑ ὑπευθυνότητα γιά ἀρχηγό ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης ἐπέδειξε κατά τήν διάρκεια τῆς ἑβδομάδος μετά τήν κρίση τῶν πυρκαϊῶν ὁ Πρόεδρος τῆς ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης.
Σέ ἀντίθεση μέ ἄλλους πολιτικούς ἀρχηγούς οἱ ὁποῖοι στό παρελθόν «ὅρμησαν» μέ τίς πρῶτες φλόγες στήν κυβέρνηση τῆς χώρας –Γιῶργος Παπανδρέου, Ἠλεία 2007– ὁ Κυριάκος ἔβγαλε ἐντελῶς τόν ἑαυτό του ἀπό τό κάδρο τῆς ἀντιπαράθεσης ἐπί τῶν πτωμάτων καί αὐτό μέχρι στιγμῆς τοῦ πιστώνεται ἀπό τούς πολῖτες.
Δέν μπορῶ ὅμως νά πῶ τό ἴδιο καί γιά τό ὑπόλοιπο μέρος τοῦ συστήματος. Αὐτές τίς ἡμέρες διεξάγεται διαγωνισμός ἠλεκτρισμοῦ τῆς χώρας. Ποιός θά φορτίσει τήν πολιτική ἀτμόσφαιρα περισσότερο. Καί αὐτός ὁ διαγωνισμός γίνεται μέ τήν ἰδέα πώς ὁ πολίτης εἶναι ἀνόητος, δέν καταλαβαίνει τί τοῦ συνέβη, ἀγνοεῖ τά πραγματικά περιστατικά, δέν ἀντιλαμβάνεται ποιές εἶναι οἱ γιγάντιες εὐθύνες τῆς κυβέρνησης Τσίπρα, γι’ αὐτό καί ἔρχεται ἀρωγός ἕνα ὁλόκληρος μηχανισμός γιά νά τοῦ δείξει καί νά τοῦ πεῖ: «Ἄκου! Ἤξεραν γιά τούς νεκρούς καί ἔκαναν σώου. Κοίτα! Νέα ὀνόματα ἀγνοουμένων στήν λίστα. Ἔκρυβαν νεκρούς!».
Μέσα σέ αὐτή τήν ἀτμόσφαιρα ἀκόμη καί κρίσιμες λεπτομέρειες πού δείχνουν ὅτι ἡ ἐπέκταση τῆς φωτιᾶς ἦταν δυνατόν νά ἀνακοπεῖ ἄν (π.χ.) ἡ Ἐθνική Μετεωρολογική Ὑπηρεσία δέν ἔδινε λάθος πρόβλεψη γιά τήν φορά τῶν ἀνέμων καί δέν καθήλωνε τά πυροσβεστικά ἀεροσκάφη, περνοῦν ἀπαρατήρητες. Καί τοῦτο γιατί πρέπει νά προταχθεῖ τό αὐτονόητο: ἡ ἀνάδειξη τῶν τεράστιων εὐθυνῶν τῆς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Ἔχω τήν ἐντύπωση ὅτι κάποιοι ἐντός συστήματος ἐπαναλαμβάνουν τό λάθος τοῦ δημοψηφίσματος τοῦ 2015. Κανοναρχοῦν ἀπό τό πρωί ἕως τό βράδυ ἐπαναλαμβάνοντας καθ’ ὑπερβολή τά αὐτονόητα, ὥστε στό τέλος θά καταφέρουν νά μετατρέψουν τήν ὀργή γιά τόν ἐγκληματία σέ συμπάθεια (στόν ἰδεολογικό χῶρο του) γιά τό δῆθεν θῦμα. Ὅταν θά ἀπομακρυνθεῖ γιά λίγο τό νέφος τῆς ἀντιπαράθεσης καί καθίσει ἡ σκόνη, ἔχω τήν ἐντύπωση πώς θά βρεθοῦμε μπροστά σέ τρία νέα πολιτικά δεδομένα:
Πρῶτον, στήν αὔξηση τῆς ἀξιοπιστίας τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης Κυριάκου Μητσοτάκη. Οἱ πολῖτες τοῦ πιστώνουν. Ὅπου πάω, τό ἀκούω.
Δεύτερον, στήν αὔξηση τῆς ἀπογοήτευσης γιά τό εἶδος τῆς ἀντιπαράθεσης πού κάνουμε στήν Ἑλλάδα μετά ἀπό τήν δεκαετῆ περιπέτεια. Οὐδέν ἐδιδάχθημεν. Ἡ νέα λέξη πού ἀκούω αὐτή τήν ἐποχή μέσα στά ταξί εἶναι «ἀποχή». Ἐξυπηρετεῖ βεβαίως τήν ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση, βλάπτει ὅμως τό εὖρος τῆς ἀντιπροσωπευτικότητας τῆς λαϊκῆς ἐτυμηγορίας γιά τήν ἑπόμενη μέρα ἄν συμβεῖ.
Τρίτον, στήν αὔξηση τῆς συσπείρωσης τῶν Συριζαίων ψηφοφόρων. Τόσα χρόνια εἶχαν «λουφάξει», δέν μιλοῦσαν, ἔβλεπαν τήν βεβαία ἧττα νά ἔρχεται καί δέν «ψήνονταν» νά σηκωθοῦν ἀπό τόν καναπέ.
Ἡ καθολική ἐπίθεση πού δέχεται ὁ Τσίπρας αὐτή τήν ἐποχή μέ ἀφορμή τά τεράστια λάθη του στήν διαχείριση τῶν πυρκαϊῶν ἔχει ἐνεργοποιήσει τά ἀνακλαστικά τῶν δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του. Ἀκόμη καί αὐτοί πού εἶναι θυμωμένοι μαζί του δέν ἀντέχουν νά τόν βλέπουν νά «τρώει» τόσο ἐπικοινωνιακό ξύλο. Καί ἀντιδροῦν. Ἔχει σημασία αὐτό; Γιά τήν αὐτοδυναμία τῆς ΝΔ ἔχει. Ἄλλο χαμηλή συσπείρωση ΣΥΡΙΖΑ καί ἄλλο αὐξημένη. Τέλη Ἰουλίου 2018-ἀρχές Αὐγούστου οἱ ἐπισημάνσεις αὐτές ἐνδεχομένως νά ἔχουν καί σχετική σημασία. Ὡστόσο ἄποψη τοῦ γράφοντος εἶναι πώς τό καλοκαίρι διαμορφώνονται τά νέα ρεύματα. Τά ὁποῖα πρέπει κανείς πάντα νά μελετᾶ καί νά μήν ὑποτιμᾶ.
