Θυμᾶμαι ἐκεῖνες τίς ἔνδοξες ἐποχές, πού ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου μοίραζε κατάρες στήν…
… «ΕΟΚ καί ΝΑΤΟ τό ἴδιο συνδικᾶτο», τότε πού ὁ προφήτης Χάρρυ Κλύνν τραγουδοῦσε «Φεύγουν οἱ βάσεις πού μένουν καί μένουν οἱ βάσεις πού φεύγουν», τότε πού «ὁ λαός δέν ξεχνᾶ τί σημαίνει δεξιά» καί πού εἴχαμε ἀποκτήσει …τριώροφα χωράφια, καθώς οἱ ἐπιδοτήσεις τίς ὁποῖες ἐνθυλάκωναν οἱ ἀγρότες μας ἦταν τρεῖς φορές περισσότερες ἀπό ἐκεῖνες πού ἐδικαιοῦντο, ἀναλόγως πρός τήν γῆ καί τήν καρποφορία πού διέθεταν. Θυμᾶμαι ἀκόμη ἐκείνη τήν ἔκρηξη τοῦ ἀρχηγοῦ, ὅταν, ἐπαγγελλόμενος τόν πολυπόθητο σοσιαλισμό, εἶχε πεῖ ἀπό ἄμβωνος καί μέ στόμφο: «Δέν θά γίνουμε τά γκαρσόνια τῆς Εὐρώπης!»…
Περπατοῦσα, λοιπόν, χθές στήν Σταδίου καί φθάνοντας πρός τό ἄγαλμα τοῦ Γέρου τοῦ Μωριᾶ, στήν Παλαιά Βουλή, ὁ φίλος μου ὁ Ἀλέκος μοῦ δείχνει τό κτίριο τοῦ ΟΤΕ. «Τά ἔμαθες; Ξενοδοχεῖο θά γίνει κι ἐτοῦτο!» μοῦ λέει.
Χαμός στό ἴσιωμα, ἀγαπητοί. Ὅποιο κτίριο ξεχωρίζει στήν Ἀθήνα, ἀγοράζεται καί γίνεται Ξενοδοχεῖο! «Καί ποιός τό ἀγόρασε;» τόν ἐρωτῶ. «Ἕνας Ἕλληνας ὁμογενής ἐπιχειρηματίας ἀπό τήν Βενεζουέλα, πού δέν θυμᾶμαι τό ὄνομά του, κάτι σέ “ογλου”, προφανῶς μικρασιατικῆς καταγωγῆς» μοῦ ἀπαντᾶ… Καθόμαστε νά πιοῦμε ἕνα καφεδάκι ντεκαφεϊνέ καί ἄνευ σακχάρεως (ἄς ὄψεται ὁ φίλος μας ὁ καρδιοχειρουργός, πού μᾶς λέει κάθε τόσο «ἄν θέλετε νά μέ ἔχετε μόνο φίλο καί ὄχι ἀπό πάνω σας μέ τό νυστέρι, κομμένα: ζάχαρη, ἁλάτι, μακαρόνια, ψωμιά, πατάτες, ρύζια, κίτρινα τυριά») καί νά διαβάσουμε τόν Τύπο.
«Καλά, ἀκόμη καί ὁ παλαιός ΟΤΕ ξενοδοχεῖο;» τόν ρωτῶ, καθώς ἔχει ἀσχοληθεῖ ἐπί μακρόν μέ τό λεγόμενον Ρήαλ Ἐσταίητ καί γνωρίζει τί λέει ἡ ἀγορά.
«Τί λές, καημένε! Ποῦ ζεῖς; Δέν ἔχεις πάρει εἴδηση ὅτι ἔχει γεμίσει ἡ Ἀθήνα ξενοδοχεῖα καί σύντομα θά ἀποκτήσει κι ἄλλα τόσα; Ἀγοράζουν συνεχῶς ὅλοι!». Ρουφῶ μιά γουλιά ἀπό τήν ἀνοστιά πού λέγεται καφές χωρίς καφεΐνη καί ξαναρωτῶ: «Καί ποιοί εἶναι ἐκεῖνοι πού ἀγοράζουν;»… «Ἀγοράζουν οἱ πάντες. Οἱ Ἕλληνες, συνήθως ὡς “μπροστινοί” ξένων. Οἱ ξένοι, καμμιά φορά καί ὡς “μπροστινοί” Ἑλλήνων. Ἀγοράζουν οἱ Κινέζοι, πού ἔχουν βαλθεῖ νά φτιάξουν ἀποικία στήν Ἑλλάδα. Ἀγοράζουν οἱ Ἰσραηλινοί, πού ἀγαποῦν τήν Ἑλλάδα, ὡς χώρα διακοπῶν. Ἀγοράζουν οἱ Ἄραβες, πού ἐπιθυμοῦν νά κάνουν τήν Ἀθηναϊκή Ριβιέρα ἀραβικό θέρετρο» μοῦ λέει. «Καλά, ἐσύ πού ἤσουν ΠΑΣΟΚ καί πού διετέλεσες στέλεχος προβληματικῶν ἀλλά καί ὑγιῶν κρατικῶν ἐπιχειρήσεων, τί λές; Θά γίνουμε τελικῶς “τά γκαρσόνια τῆς Εὐρώπης” παρά τά ὅσα ἔλεγε ὁ ἀρχηγός σου;» τοῦ πετῶ δηκτικά, γιά νά τόν ἀναγκάσω νά ἀνοίξει τά χαρτιά του.
«Τί λές; Μέ τέτοια ἀνεργία, μέ τέτοια οἰκονομική κρίση, μακάρι νά γίνουμε γκαρσόνια! Τοὐλάχιστον θά ἔχουμε ἕνα μισθό, θά ἔχουμε ἔνσημα. Ἐνῶ τώρα»…
Ἔμ’ βέβαια! Μέ τόν τουρισμό «μονοκαλλιέργεια» τί ἄλλο περιμένουμε; Νά γίνουμε ὅλοι ξενοδόχοι ἤ ταξιδιωτικοί πράκτορες; Πιό εὔκολα μᾶς βλέπω κράτος «γκαρσονιῶν». Ἀρκεῖ νά μάθουμε νά κάνουμε σωστά τήν ἐν λόγῳ δράση, γιατί ἄν τήν κάνουμε κι αὐτή «ἅρπα κόλλα», μπορεῖ νά χάσουμε μία ἀκόμη εὐκαιρία!
