«Σήμερα νά δεῖς πού θά ἔχουμε κάποια φωτιά στήν Ἀττική»…
… εἶπα στήν γυναῖκα μου τό πρωί τοῦ Σαββάτου. «Δάγκωσε τή γλῶσσά σου, χριστιανέ μου!» ἦταν ἡ ἀπάντηση. Ὁμολογῶ ὅτι δέν τήν ἐδάγκωσα…
Πρίν ἀπό κάποια χρόνια, πίναμε καφέ μέ τόν Ντέμη Ροῦσσο (φίλο γιά πολλά χρόνια) στό σπίτι του, στό Πανόραμα. Μιλούσαμε γιά τά παλιά καί θυμήθηκα τήν περιπέτεια πού εἶχε μέ μία ἀπό τίς πρώην συζύγους του, ἡ ὁποία -μετά τό διαζύγιο- τοῦ πῆρε στά χαρτιά ἕνα ὡραιότατο σπίτι στίς ΗΠΑ.
«Ἄ, τώρα ἔχω βάλει μυαλό. Ὅλα γίνονται πιά μέ συμβόλαια!» μοῦ εἶπε καί συμπλήρωσε. «Πάντως, ἐδῶ πού τά λέμε, ἀπό πολλά μπορεῖς νά φυλαχτεῖς, ἀλλά ἄν πιάσει μιά φωτιά ἐδῶ ἐπάνω, τί θά γίνει;» μοῦ εἶπε καί …ἀνατρίχιασα! «Καί γιατί ἀγόρασες αὐτό τό σπίτι;» τόν ρώτησα. «Γιά νά βλέπω ἀπό ψηλά τή θάλασσα» ἀπάντησε…
Κάθε πρωί, πού πίνω τόν καφέ στό μπαλκόνι, βλέπω ἀπέναντι (ἀπό τόν λόφο τῆς Καστέλας) τό οἰκιστικό ἔγκλημα πού ἔχει γίνει στόν Ὑμηττό. Καί καθώς λαμπυρίζουν οἱ ἡλιακοί καί ἡ ζέστη δημιουργεῖ μιά περίεργη ἀχλύ, θυμᾶμαι κάποιες στιγμές ἀπό τό 1982, ὅταν εἶχε πιάσει ἡ μεγάλη φωτιά στήν περιοχή καί εἶχα τρέξει γιά τό ρεπορτάζ. «Μά, πῶς εἶναι δυνατόν νά ἔχουν χτιστεῖ σπίτια μέσα στά πεῦκα!» ἔγραφα τότε. Φυσικά, μέ τά χρόνια, χτίσθηκαν κι ἄλλα σπίτια μέσα στά πεῦκα, ὥσπου ἔγινε καί τό προχθεσινό κακό. Θλίψη προκαλοῦν οἱ ἀλαλάζοντες στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης, πού ἐξέφραζαν ὁλημερίς χθές καί προχθές τήν …ἱκανοποίησή τους γιά τό κακό, καθώς πιστεύουν ὅτι οἱ φωτιές ἐφέτος θά ρίξουν τήν κυβέρνηση. Καί πολύ δύσκολα θά δεχθῶ ὅτι εὐθύνεται πάντα κάποιος ὑποσταθμός τῆς ΔΕΗ ἤ κάποιος μετασχηματιστής. Θά ἐπιμείνω στό ὅτι στήν Ἑλλάδα ἔχει δημιουργηθεῖ πλέον ἕνα τόσο τοξικό κλῖμα, πού ἀνά πᾶσα στιγμή πρέπει νά περιμένεις κάποια προβοκάτσια. Θέλεις ἔξωθεν, θέλεις ἔσωθεν, θέλεις ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀναγάγει σέ ἐπάγγελμα τήν καλλιέργεια τοῦ διχαστικοῦ, ἐμφυλιοπολεμικοῦ κλίματος (ἀνάμεσά τους καί συνάδελφοί μου, δυστυχῶς) τό βέβαιον εἶναι ὅτι ἄν διαβάσετε ὅσα γράφονταν χθές στό διαδίκτυο ἀπό πολλούς, θά διαπιστώσετε τήν χαρά (!), τήν ἀγαλλίαση (!) καί τήν ἀνυπόκριτη ἱκανοποίησή τους γιά τήν ἀποτυχία τῆς Πυροσβεστικῆς καί γενικῶς τῶν ἀρχῶν νά σβήσουν μιά φωτιά μέσα στήν Ἀθήνα.
Χωρίς νά γνωρίζουν, οἱ ἄθλιοι, ὅτι αὐτές οἱ φωτιές μέσα στήν Ἀθήνα εἶναι ὅ,τι τό πιό δύσκολο γιά τίς πυροσβεστικές δυνάμεις. Καί πιάστηκαν ἀπό τήν φωτογραφία ἑνός πυροσβέστη ὁ ὁποῖος εἶχε πιάσει ἕνα ἄδειο πλαστικό ποτιστήρι γιά νά τό πετάξει, γιά νά ἀμαυρώνουν τήν προσπάθεια τῶν πυροσβεστῶν, δημοσιεύοντας θριαμβευτικά τό στιγμιότυπο μέ τήν λεζάντα «ἰδού ἡ Πυροσβεστική Ὑπηρεσία»! Ντροπή μας, ἀσφαλῶς. Ντροπή μας, κατ’ ἀρχάς, πού ἐπιτρέψαμε νά φυτρώσουν πολυτελεῖς βίλες στά δάση. Ντροπή μας πού καταστρέψαμε τά βουνά τῆς Ἀττικῆς. Ντροπή μας, πού ἔχουμε διχαστεῖ σέ ἀπό ἐδῶ καί ἀπό ἐκεῖ. Ντροπή μας πού πανηγυρίζουμε γιά τίς συμφορές, τίς ὁποῖες χρησιμοποιοῦμε κατά τῶν ἑκάστοτε κυβερνώντων. Ντροπή μας, πού ἔχουμε τήν πιό ὄμορφη χώρα καί ἀπολαμβάνουμε, ὡς νέοι Νέρωνες, τήν καταστροφή της. Ντροπή!
