Δέν εἶμαι ἡ Μαρία, εἶμαι ἡ Κάλλας!

Μεγάλωσα σέ ἕνα σπίτι, ὅπου ἡ μουσική εἶχε δεσπόζουσα θέση. Ἀπό μικρό παιδί ἄκουγα τόν πατέρα μου νά τραγουδᾶ ἀποσπάσματα ἀπό ὄπερες.

«Κεραυνός θά γινῶ καί θά πέσω», ἀπό τόν «Ριγκολέτο», τραγουδοῦσε καθώς ξυριζόταν, «Ὦ, πατρίδα ὡραία, χαμένη», ἀπό τόν «Ναμποῦκκο» ἔψαλλε μέ τούς φίλους του, ὅταν τό γλέντι ἔφθανε πρός τό τέλος του, «Φτερό στόν ἄνεμο, γυναίκας μοιάζει», τραγουδοῦσε γιά νά πειράξει τήν μητέρα μας.

Καί μέσα ἀπό τό γραμμόφωνο τῆς Columbia, πού ἀντικαταστάθηκε ἀπό ἕνα ραδιο-πικάπ Wega, ἔφθαναν σέ ἐμένα, ἀπό μικρό παιδί, οἱ θεῖες φωνές τοῦ Σαλιάπιν, τοῦ Μπεντζαμίνο Τζίλι, τοῦ Μάριο Λάντζα καί, ὅταν εἶχα λίγο μεγαλώσει, τῆς Μαρίας Κάλλας, τήν ὁποία λάτρεψα, ὅταν, μαθητής ἀκόμη, βρέθηκα μέ τόν πατέρα μου στήν Ἐπίδαυρο, ἄκουσα τήν θεία φωνή καί τήν εἶδα, ἔστω καί ἀπό ἀπόσταση, νά πάλλεται καί νά στέλνει μηνύματα στό ἄπειρο, μέ τόν δικό της, ἀλησμόνητο καί μοναδικό τρόπο.

Ἔκτοτε ὑπῆρξα καί ἐξακολουθῶ νά εἶμαι ἀκόλουθός της, καί σέ κάθε δύσκολη στιγμή τῆς ζωῆς μου προσφεύγω στήν ἀγαπημένη μου «Casta diva» ἀπό τήν Νόρμα τοῦ Μπελλίνι καί ξεφεύγω…

Μελέτησα προσφάτως τό βιβλίο τοῦ ἐκλεκτοῦ συναδέλφου Μιχάλη Δημητρίου «Δέν εἶμαι ἡ Μαρία, εἶμαι ἡ Κάλλας», μιά δύσκολη πορεία πρός τήν διερεύνηση τοῦ μυστηρίου πού κάλυψε τήν ζωή τῆς μεγάλης Ἑλληνίδας, μέ τήν ὑπερκόσμια φωνή. Ὡς θαυμαστής καί πιστός της, αἰσθάνομαι τήν ὑποχρέωση νά συγχαρῶ τόν συγγραφέα, πού, σέ μιά ἐποχή πού ὅλα ἔχουν χάσει τήν ἀξία τους, ἀναδεικνύει ἄγνωστες πτυχές τοῦ χαρακτῆρα ἑνός ἐκ τῶν ἰνδαλμάτων τῆς δικῆς μας νεότητας.

Τόλμησε νά καταπιαστεῖ μέ «τά ἅγια τῶν ἁγίων» καί τό κατόρθωσε χωρίς νά ἀναφωνήσει ἐκεῖνο τό ὀλίγον βάρβαρο «ἄρατε πύλας». Τίς ἄφησε μισάνοιχτες, ἀλλά μέσα ἀπό τό ἄνοιγμα αὐτό μᾶς ἔστειλε μηνύματα καί στιγμές ἀνθρώπινες τῆς μεγάλης αὐτῆς καλλιτέχνιδας. Τά πρόσωπα τά ὁποῖα ἀναφέρει, πρόσωπα οἰκεῖα της καί ἀξιόπιστα, σκιαγραφοῦν τήν Κάλλας καί μᾶς ἐπιτρέπουν νά ἀκολουθήσουμε τά ἴχνη της ἀπό τά δύσκολα παιδικά, τά πιό δύσκολα ἐφηβικά, ἀλλά καί τήν σύντομη –τελικῶς– ζωή της, νά διακρίνουμε τόν χαρακτῆρα καί τίς μεταπτώσεις του, νά βαθμολογήσουμε τούς ἀνθρώπους πού τήν πλαισίωσαν –καί δέν ἦταν πολλοί– στήν ἐπίμονη, δύσκολη καί γεμάτη ἐμπόδια προσπάθειά της νά «βγάλει ἀπό μέσα της τό θεῖο χάρισμα πού τῆς ἔδωσε ὁ Θεός καί πού οἱ ἄνθρωποι προσπάθησαν νά τῆς στερήσουν.

Θυμήθηκα, μικρός, πού διάβαζα ὅσα ἔγραφαν οἱ ἐφημερίδες γιά ἐκείνη καί, ἀργότερα, τό πόσο θύμωσα μέ τόν τρόπο πού τήν ἀντιμετώπισε ὁ μέγας (στόν τομέα του) Ὠνάσης. Θυμᾶμαι ἐπίσης τήν θλίψη μας, στό σπίτι, ὅταν πληροφορηθήκαμε τόν ἀδόκητο θάνατό της.

Καί μέσα σέ ὅλα αὐτά, εἶδα χθές τήν φωτογραφία τῆς Μόνικα Μπελλούτσι, ἡ ὁποία ὑποδύεται τήν Μαρία Κάλλας στήν ταινία πού γυρίσθηκε προσφάτως. Νομίζω ὅτι τό ὅλο ὕφος της ταιριάζει μέ τήν μεγάλη μας ντίβα. Κάπως «φευγᾶτο», κάπως σχεδόν μελαγχολικό. Δέν ξέρω, ἀλλά πιστεύω ὅτι ἡ εἰκόνα της θά μᾶς θυμίσει τήν μεγάλη μας ἀγάπη. Μαρία Κάλλας, γιά πάντα!

Απόψεις

Τό πρωτοσέλιδο τῆς «Ἑστίας» γιά τήν νέα γενιά στά χείλη τοῦ ράπερ Λέξ!

Εφημερίς Εστία
Ὁ εὐθύς Θεσσαλονικιός ἑρμήνευσε μπροστά σέ 120.000 νέες καί νέους, σέ δύο διαδοχικές συναυλίες στό ΟΑΚΑ, τήν «Χειρότερη Γενιά», οἱ στίχοι τῆς ὁποίας περιλαμβάνουν ἀναφορά στήν ἐφημερίδα μας Ἔκρηξις κοινωνικῆς ἀμφισβητήσεως ἀπό τήν νεολαία

Παιχνίδια παραγραφῆς μέ τό Γνωμοδοτικό Τριαντόπουλου

Μανώλης Κοττάκης
OTAN τέθηκε γιά πρώτη φορά τό ζήτημα τῆς συνθέσεως τοῦ Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου πού θά κληθεῖ νά ἀξιολογήσει ὡς «φυσικός δικαστής» τήν ὑπόθεση Τριαντόπουλου, ἡ Βουλή καί τό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης διχάστηκαν γιά τό ποιός εὐθύνεται, πού στήν λίστα τῶν πρός κλήρωση δικαστῶν περιλαμβάνονταν κάποιοι πού ἀπεῖχαν ἕναν μῆνα ἀπό τήν συνταξιοδότηση.

Ἀκρίβεια-φωτιά σέ ὑπηρεσίες καί τρόφιμα ἐξ αἰτίας νέας πληθωριστικῆς ἐκρήξεως

Εφημερίς Εστία
Ο ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ ὄχι μόνο δέν ὑποχωρεῖ, ἀλλά ἀντιθέτως ἀκολουθεῖ ἀνοδική πορεία τούς τελευταίους δύο μῆνες.

Ἕνα κι ἕνα δέν μπορεῖ νά κάνουν ἕνδεκα

Δημήτρης Καπράνος
Ἀρκεῖ μία καί μόνη ματιά στό σημερινό –ὁμιχλῶδες καί δυσδιάκριτο– πολιτικό μας σκηνικό, γιά νά περιπέσουμε σέ βαθειά μελαγχολία.

Παρασκευή, 2 Ἰουλίου 1965

Πρό 60 ἐτῶν
O ΚΟΣΜΟΣ ΓΕΝΙΚΟΝ ΣΠΑΣΙΜΟ