Δικαίωμα ἱερό ἡ ἀπεργία, ὅπως ἱερό καί τό δικαίωμα πρός ἐργασία
Ἀποφάσισαν νά ἀπεργήσουν οἱ ἐργαζόμενοι (δηλαδή οἱ διοικήσεις τῶν πρωτοβαθμίων ἑνώσεών τους). Νομίμως, χωρίς ἀμφιβολία. Ἔλα, ὅμως, πού σήμερα –ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἡ χώρα ἀναμένεται νά «νεκρώσει» κατά πως λένε οἱ ἐνδείξεις– κάμποσες χιλιάδες παιδιά δίνουν Πανελλήνιες Ἐξετάσεις…
Κατ’ ἀρχάς νά ξεκαθαρίσουμε ὅτι δέν ἔχουμε παιδιά ἤ ἐγγόνια πού νά δίνουν ἐξετάσεις αὐτόν τόν καιρό. Ἔχουν, ὅμως, πολλές χιλιάδες συμπατριωτῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν δεῖ τά παιδιά τους, ὅλη τήν χρονιά πού πέρασε, νά ἀντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα, πότε μέ τό κλείσμο τῶν Φροντιστηρίων τους καί πότε μέ τήν «τηλεκπαίδευση», ἡ ὁποία καί πολλά προβλήματα ἀντιμετώπισε καί –πῶς νά τό κάνουμε– δέν εἶναι κάτι πού «χωνεύεται» εὔκολα. Φυσικά, ὅλα τά παιδιά πού δίνουν ἐξετάσεις εἶναι παιδιά ἐργαζομένων, ἀκόμη καί ἀνέργων, παιδιά συμπολιτῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἀντιμετωπίζουν τίς μύριες ὅσες δυσχέρειες, οἱ ὁποῖοι πέρασαν ἀπό τό σφαγεῖο τῶν μνημονίων, ἀλλά ἐξακολούθησαν νά ἐπενδύουν στήν μόρφωση τῶν παιδιῶν τους, γιά ἕνα καλύτερο μέλλον, γιά μία καλύτερη –δική τους– ζωή… Τί θά ἔπρεπε, λοιπόν, νά πράξουν οἱ ΑΔΕΔΥ, ἡ ΓΣΕΕ, ἡ ΟΛΜΕ καί οἱ ἄλλες συνδικαλιστικές ὀργανώσεις; Κατ’ ἀρχάς, ἔπρεπε νά ἔχουν ἀπευθύνει ἔκκληση πρός τήν κυβέρνηση νά ἀλλάξει ἡ ἡμερομηνία τῆς ψηφίσεως τοῦ σχετικοῦ μέ τά ἐργασιακά μας Νόμου. Μποροῦσαν, ἄς ποῦμε, νά προτείνουν νά μετατεθεῖ ἡ ἡμέρα τῆς ψηφίσεως γιά τήν προσεχῆ Κυριακή ἤ Δευτέρα, πού εἶναι ἀργίες γιά τό Δημόσιο καί γιά τά Σχολεῖα. Ἀλλά μήπως ἔτσι θά ἐτίθετο ἐν ἀμφιβόλῳ ἡ ἐπιτυχία τῆς μεγάλης συγκεντρώσεως στό Σύνταγμα, τήν Κλαυθμῶνος ἤ ἀλλοῦ; Ἀλλά, ποιό σοβαρό συνδικαλιστικό σωματεῖο θά ζητοῦσε ἀπό τά μέλη του νά συγκεντρωθοῦν ὅταν ἀκολουθεῖ «βαρβάτο» τριήμερο (καί περισσότερο, ἴσως) ἀργίας λόγω τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Κι ὅμως, θά ἦταν ἕνα πολύ δυνατό καί ἀποφασιστικό πείραμα. Νά ἔλεγε, δηλαδή, ἡ ΑΔΕΔΥ: «Δεδομένου ὅτι τήν Τετάρτη, ἡμέρα κατά τήν ὁποία διεξάγονται οἱ Πανελλήνιες Ἐξετάσεις, δέν θά κινηθοῦν τά Μέσα Μαζικῆς Μεταφορᾶς καί θά ἀπεργήσουν ὅλοι οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι, ζητοῦμε ἀπό τήν κυβέρνηση νά μεταθέσει γιά τήν Κυριακή τήν ψήφιση τοῦ Νομοσχεδίου γιά τά ἐργασιακά καί καλοῦμε γιά τήν ἴδια ἡμέρα τούς ἐργαζόμενους ὅλης τῆς χώρας σέ συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.» Πᾶμε στοίχημα ὅτι –ἄν ἡ κυβέρνηση δεχόταν, πρᾶγμα πού εἶναι μᾶλλον ἤ βέβαιο– ἡ κινητοποίηση θά εἶχε μεγαλύτερη ἐπιτυχία ἀπό ἐκείνη πού (πολύ δύσκολα) θά ἔχει σήμερα;
Πρίν ἀπ’ ὅλα, θά ἔδιναν τό «παρών» οἱ περισσότεροι γονεῖς καί κηδεμόνες τῶν μαθητῶν, τούς ὁποίους θά εἶχε σεβασθεῖ ἡ ΑΔΕΔΥ. Καί θά ἦταν πολύ περισσότεροι ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι συνήθως δέν γεμίζουν τήν πλατεῖα Κλαυθμῶνος! Βεβαίως, ὅλα αὐτά πού σκεπτόμαστε ἐμεῖς, μπορεῖ νά συμβαίνουν, ἀλλά, δυστυχῶς, συμβαίνουν σέ ἄλλες χῶρες. Ἐκεῖ, ὅπου ὁ συνδικαλισμός δέν «ξυπνάει» μόνο κανά-δυό φορές τόν χρόνο γιά νά ὀργανώσει πορεῖες (μέ τά ἴδια καί τά ἴδια πρόσωπα ἐδῶ καί χρόνια.) Ἐκεῖ, ὅπου οἱ κυβερνήσεις καί ὁ συνδικαλισμός συζητοῦν, προτείνουν καί βρίσκουν λύσεις… Εὐτυχῶς, ἔβαλε ὁ Θεός τό χέρι του, καί ἡ ΑΔΕΔΥ ἔκανε ἐκεῖνο πού ἔπρεπε.
