Καθόμουν κι ἔβλεπα τόν Ἀλέξη Τσίπρα νά δίνει συνέντευξη στήν Θεσσαλονίκη
Πόσο ἄχαρη κατάσταση! Νά ἔχεις χάσει τίς ἐκλογές πρίν δύο μῆνες καί ἀπό πανίσχυρος καί «ἄχαστος» νά περιορίζεσαι στόν ρόλο τῆς «ἐποικοδομητικῆς ἀντιπολίτευσης». Δέν τό πολυπιστεύω αὐτό (τό περί τῆς «ἐποικοδομητικῆς»), ἀλλά καί ἔτσι νά εἶναι, δέν μπορεῖ νά φύγει ἀπό τό μυαλό μου τό ὅτι ὁ μέχρι πρό τινος πρωθυπουργός θά προτιμοῦσε νά βρισκόταν σέ μιά μακρινή παραλία μέ τήν οἰκογένειά του ἤ στό σπίτι του, νά διαβάζει μέ τά παιδιά του τά μαθήματα τῆς ἑπομένης ἡμέρας.
Νομίζω ὅτι μόνο ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου παρέμεινε πρόεδρος τοῦ κόμματός του ὅταν ἔχασε τίς ἐκλογές ὡς πρωθυπουργός, τό 1989.
Ὁ Γ. Ράλλης παραιτήθηκε ἡττημένος, τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1981, ἀπό τό ΠΑΣΟΚ. Ὁ Εὐ. Ἀβέρωφ παραιτήθηκε ὅταν ἔχασε… εὐρωεκλογές!
Ὁ Κων. Μητσοτάκης παραιτήθηκε ὅταν ἔχασε ἀπό τόν ἐπανακάμψαντα Ἀνδρέα τό 1993. Ὁ Κ. Σημίτης πρόλαβε καί ἔδωσε τό «δαχτυλίδι» στόν Γιῶργο, πρίν ἀνέβει στήν Θεσσαλονίκη ὡς ἡττημένος!
Ὁ Κώστας Καραμανλῆς παραιτήθηκε ἀμέσως ἔπειτα ἀπό τήν ἧττα του τό 2009.
Ὁ Γ. Παπανδρέου δέν πῆγε ὡς ἡττημένος στήν Θεσσαλονίκη, γιατί φρόντισε νά παραιτηθεῖ πρίν χάσει καί ἐκλογές.
Ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς παραιτήθηκε ἀμέσως ἔπειτα ἀπό τήν ἧττα του ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπῶς, μόνον ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου καί ὁ Ἀλέξης Τσίπρας ἐμφανίσθηκαν στήν ΔΕΘ ὡς ἡττημένοι τέως πρωθυπουργοί.
Καί γιά νά προλάβω τούς φίλους μου τούς πασόκους, οἱ ὁποῖοι θά μέ καθυβρίσουν «ἐπειδή τολμῶ νά κάνω τέτοιες ἱερόσυλες συγκρίσεις», ἁπλῶς παραθέτω γεγονότα καί δέν ἐπιχειρῶ σύγκριση. Θά ἦταν τελείως ἄστοχο κάτι τέτοιο.
Εἶναι, λοιπόν, ἄχαρο –θά τό διαπιστώσατε καί ἐσεῖς ἄν εἴδατε τήν συνέντευξη τοῦ προέδρου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ– νά ἐμφανίζεσαι στήν ΔΕΘ σέ τόσο μικρό χρονικό διάστημα, ἡττημένος καί ὡς ἀντιπολίτευση.
Ἔχει φύγει ἡ στίλβη, ἔχει φύγει τό ὕφος, ἔχει φύγει ἡ αἴσθηση τῆς ὑπεροχῆς, ἔχει φύγει –ἐν ὀλίγοις– ἡ πρωτοκαθεδρία!
Τώρα εἶναι ἄλλος ὁ πρωθυπουργός, τώρα ὁ κόσμος, πού σέ εἶχε συνηθίσει νά ὁμιλεῖς ἀπό καθέδρας καί νά ἐπιτίθεσαι ἀκάθεκτος στόν ἀντίπαλο καί σημερινό κλειδοκράτορα στίς «μονομαχίες» τῆς Βουλῆς, δύσκολα μπορεῖ νά σέ δεῖ «μέ τά ἴδια μάτια»…
Θά μοῦ πεῖτε «καί γιατί νά παραιτηθεῖ; Μήπως ἔθεσε κανείς ἀπό τό κόμμα του θέμα ἡγεσίας;». Ὄχι, ἀσφαλῶς καί εἶναι, ἐξ ἄλλου, πολύ νέος ἀκόμη γιά νά ἐγκαταλείψει τήν πολιτική. Καί τό γεγονός ὅτι παρέμεινε στήν θέση του καί μάλιστα τονίζοντας ὅτι «δέν ἔχει ἀνάγκη νά ἐκλεγεῖ ἀρχηγός ἀπό τήν λαϊκή ψῆφο», δεδομένου ὅτι ἔχει κερδίσει ἀρκετές μάχες, δείχνει ὅτι δέν σκοπεύει νά ἰδιωτεύσει ἤ νά ἀποσυρθεῖ στά ὀρεινά τῆς Βουλῆς…
Ἀρέσει-δέν ἀρέσει στούς ἐπιδόξους ἐπιγόνους, ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, ἐμφανιζόμενος στήν ΔΕΘ ὡς ἀντιπολίτευση, τούς εἶπε: «Ἐδῶ εἶμαι καί θά εἶμαι γιά πολύ ἀκόμη».
Τό θέμα εἶναι ἄν ὁ ἴδιος θά ἀντέξει τό βάρος τῆς ἀντιπολιτεύσεως καί ἄν θά μπορέσει νά συνηθίσει στά παλιά, στενά παπούτσια πού πρέπει ἀναγκαστικά νά ξαναφορέσει. Τέσσερα χρόνια μέ στενά παπούτσια δέν περνᾶνε εὔκολα, νομίζω…
