Διαβάζουμε μέ εὐχαρίστηση τά «νούμερα» τῆς ΕΡΤ
Ἀνήκουμε πλέον σέ ἐκείνους πού παρακολουθοῦν «σειρές» στήν τηλεόραση. Δέν τό εἴχαμε κάνει ποτέ, μέχρι σήμερα. Κι ὅμως, εἴμαστε ἀπό αὐτούς πού κάθε Τετάρτη στήνονται στήν πολυθρόνα καί ἀπολαμβάνουν «Τό μουσικό κουτί» τοῦ Πορτοκάλογλου καί κάθε Πέμπτη «Τά καλύτερά μας χρόνια» καί «Τήν τούρτα τῆς μαμᾶς».
Ἡ καραντίνα, πού μᾶς ἔκλεισε μέσα ὑποχρεωτικῶς, ἄφησε αὐτή τήν καλή συνήθεια τῆς Τετάρτης, τῆς Πέμπτης, ἀλλά καί τῆς Παρασκευῆς, πού στίς δέκα ἔχει καί πάλι «Τά καλύτερά μας χρόνια». Ἀλλά κι ἄν τύχει κάτι καί χάσεις τήν προβολή, μπορεῖς νά προσφύγεις στό Netflix καί νά δεῖς ἐκεῖ τό ἐπεισόδιο πού δέν μπόρεσες νά παρακολουθήσεις…
Εἴδαμε χθές καί ἕνα «τρέιλερ» γιά τήν σειρά «κάρτ-ποστάλ», τήν ὁποία θά προβάλλει ἡ ΕΡΤ, σέ συνεργασία μέ τήν ἐξαιρετική συγγραφέα Βικτόρια Χίσλοπ, ἡ ὁποία ἀπέκτησε προσφάτως καί τήν ἑλληνική ὑπηκοότητα. Ἴσως εἶναι μία ἀκόμη εὐχάριστη ἔκπληξη ἀπό τήν, πολύπαθη, ΕΡΤ…
Θυμηθήκαμε ἐπίσης ὅτι κάτι τέτοιες μέρες, ἐπί κυβερνήσεως ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜ.ΑΡ, εἴχαμε ἐκείνη τήν ἐντελῶς ἄστοχη, ἀψυχολόγητη καί ἀδικαιολόγητη ἐπιλογή τοῦ τότε πρωθυπουργοῦ νά «ρίξει μαῦρο» στήν δημόσια τηλεόραση. Μέ ὅσα «στραβά» καί ἄν εἶχε ἡ ΕΡΤ, παρέμενε ἕνας ὀργανισμός ἀπαραίτητος γιά μιά δημοκρατική χώρα. Τό νά θυσιάσεις ἕναν ἀπό τούς ζωτικούς πνεύμονες τῆς ἐνημερώσεως χάριν τοῦ οἱουδήποτε μνημονίου ἦταν βέβαιο ὅτι θά ὁδηγοῦσε σέ ἀποτυχία. Ἀσφαλῶς, ὅλοι γνωρίζαμε –καί γνωρίζουμε– ὅτι πολλά ἦταν (καί κάποια εἶναι ἀκόμη) τά «στραβά» τῆς ΕΡΤ. Ἀλλά τό «πονάει κεφάλι-κόβεις κεφάλι» οὐδέποτε ἀπεδείχθη προσοδοφόρος τρόπος ἐπιλύσεως προβλημάτων. Οἱ συνέπειες φάνηκαν πολύ γρήγορα. Ἀποχώρηση τῆς ΔΗΜ.ΑΡ ἀπό τήν κυβέρνηση (καί ἐξάρθρωσή της σέ λίγο καιρό), πτώση τῆς κυβερνήσεως ΝΔ – ΠΑΣΟΚ καί ἄνοδος στήν ἐξουσία τοῦ σχήματος ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ, μέ τά γνωστά ἀποτελέσματα!
Εὐτυχῶς, ἡ ΕΡΤ ἐπανῆλθε (ἐπί κυβερνήσεως Τσίπρα) στήν καθημερινότητά μας (μέ κάποιες κραυγαλέες κομματικές «ἐκπομπές», ἀλλά ἦταν πλέον ἀναμενόμενο) καί σήμερα μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι γίνονται τά βήματα ἐκεῖνα πού μπορεῖ νά ὁδηγήσουν στήν παγίωση τῆς δημοσίας τηλοψίας στήν κοινή γνώμη ὡς φορέως ἐνημερώσεως καί ψυχαγωγίας μέ ποιότητα!
Χωρίς ἀμφιβολία, δέν μποροῦμε νά μιλήσουμε ἀκόμη γιά «ἀπογείωση», ὅπως διαβάζω σέ ὁρισμένες στῆλες, ἀλλά μποροῦμε νά ἐλπίζουμε σέ κάτι τέτοιο. Καί, ἐπιτρέψτε μας: Τά πάντα στήν Ἑλλάδα εἶναι θέμα προσώπων! Ἕνας πρόεδρος τῆς ΕΡΤ ὁ ὁποῖος ἔχει μεγαλώσει στό περιβάλλον τῆς «Καθημερινῆς» τῆς Ἑλένης Βλάχου, τοῦ Μίμη Παπαναγιώτου, τοῦ Στάμου Ζούλα, τοῦ Βαγγέλη Μπίστικα, τοῦ Κωνσταντίνου Καλλιγᾶ, δέν μπορεῖ παρά νά ἔχει ἀποκτήσει τήν εὐαισθησία καί τόν «ἠλεκτρισμό» πού ἀπαιτεῖται προκειμένου νά σταθεῖς σέ μιά καρέκλα ὅπως αὐτή τῆς ΕΡΤ.
Καί ἐπειδή ὁ σημερινός πρόεδρος τῆς δημοσίας τηλεοράσεως ἔχει αὐτές τίς προϋποθέσεις («μεγάλωσε» ἀνάμεσά μας, στήν «Καθημερινή» τῆς Βλάχου), ἐπιτρέψτε μας νά αἰσιοδοξοῦμε καί νά περιμένουμε «ἀκόμη καλύτερες ἡμέρες». Ἄς εὐχηθοῦμε, ἔπειτα ἀπό καιρό, οἱ τηλεθεατές ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, νά ἀναφέρονται στά σημερινά «καλύτερα χρόνια» τῆς ΕΡΤ. Μέ ὅλη μας τήν καρδιά!
