Δέν ἀποστρέφονται οἱ νέοι τήν πολιτική

«Οἱ νέοι ἀποστρέφονται τήν πολιτική» γράφει ὁ ἕνας

«Οἱ νέοι δέν ἀσχολοῦνται μέ τήν πολιτική» λέει ὁ ἄλλος. «Πλήρης ἀδιαφορία τῆς νέας γενιᾶς γιά τά ΜΜΕ καί τήν πολιτική» γράφει ὁ τρίτος. Λάθος μέγα! Οἱ σημερινοί νέοι ἀσχολοῦνται μέ τήν πολιτική πολύ περισσότερο ἀπό ὅ,τι οἱ νέοι τῶν προηγουμένων γενεῶν! Κι ἄν θέλετε τήν ἄποψή μας, ἡ στάση τῶν νέων σήμερα ἀπέναντι σέ αὐτό πού κάποιοι ἐπιμένουν νά ὀνομάζουν πολιτική, εἶναι μία γενναία καί ὁλοφάνερα πολιτική στάση!

Καί γιά νά λέμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους, οἱ νέοι δέν ἀποστρέφονται τήν πολιτική, ἀλλά τούς πολιτικούς!

Οἱ σημερινοί νέοι εἶναι πολύ πιό εὐαίσθητοι ἀπό ὅ,τι οἱ πατεράδες καί οἱ παπποῦδες τους ἀπέναντι στά ζῶα. Πολιτική πράξη, χωρίς ἀμφιβολία.

Οἱ σημερινοί νέοι εἶναι εὐαίσθητοι ἀπέναντι στό περιβάλλον, τό ὁποῖο ἀγνοοῦσαν ἴσως καί ὡς ἔννοια οἱ πατεράδες καί οἱ μανάδες, οἱ παπποῦδες καί οἱ γιαγιάδες τους.

Οἱ σημερινοί νέοι εἶναι πολύ εὐαίσθητοι σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τόν ρατσισμό. Στάση ἑκατό τοῖς ἑκατό πολιτική, ἄν σκεφθεῖ κανείς πώς μιλοῦσαν γιά τό συγκεκριμένο ζήτημα οἱ γονεῖς καί οἱ παπποῦδες τους.

Ἀσφαλῶς, δέν ὑπάρχει σοβαρός νέος σήμερα, ὁ ὁποῖος θά ἐκστασιασθεῖ καί θά χορέψει μέ τόν «ἀράπη» τοῦ Ζαμπέτα, ὅσο καί ἄν ἐμεῖς ἐρχόμασταν στό τσακίρι κέφι στά νιάτα μας ἀκούγοντάς τον. Στάση καί αὐτή κατ’ ἐξοχήν πολιτική.

Τήν πολιτική, λοιπόν, δέν τήν περιφρονοῦν οἱ σημερινοί νέοι. Ἁπλῶς, δέν ἐμπιστεύονται ἤ φοβοῦνται ἐκείνους οἱ ὁποῖοι (νομίζουμε ὅτι) τήν ἐκφράζουν.

Μεταξύ μας τώρα, ἀγαπητοί, βρεῖτέ μου ἕναν σοβαρό σημερινό νέο, ἕναν νέο ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν πρόσβαση στούς θησαυρούς τῆς Πληροφορικῆς, στόν κόσμο τῆς μουσικῆς, στόν κόσμο τῶν Τεχνῶν καί τῶν Γραμμάτων (κι ἄς τούς λέμε ἐμεῖς, οἱ παλαιότεροι, «ἀγράμματους»), τόν ὁποῖο θά μποροῦσε ποτέ νά θέλξει καί νά ἀποτελέσει πρότυπό του, ἕνας πολιτικός, ὁ ὁποῖος, ἀπευθυνόμενος σέ μιά γυναίκα, μέσα στό Κοινοβούλιο, θά τῆς ἔλεγε «θά σέ πάω αἷμα;»!. Πῶς θά μποροῦσε ἕνας σοβαρός ἄνθρωπος, νέος, νά ἀνεχθεῖ τέτοια συμπεριφορά ἐντός τοῦ «Ναοῦ τῆς Δημοκρατίας» ἀπέναντι σέ μιά γυναίκα;

Καί πῶς νά πάρει στά σοβαρά τήν πολιτική ὁ νέος ἄνθρωπος, ὅταν αἰσθάνεται καί μετρᾶ τήν βουβαμάρα τῶν περιλάλητων γυναικείων ὀργανώσεων, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ περισσότερες πρόσκεινται στόν προοδευτικό χῶρο;

Γιατί, ἄραγε, δέν ἀκούσαμε οὔτε μιά καταδίκη γιά τήν ἀήθη αὐτή λεκτική ἐπίθεση ἑνός ἁψίκορου βουλευτοῦ κατά μιᾶς συναδέλφου του; Ποῦ εἶναι οἱ ὀδυρμοί καί οἱ κλαυθμοί πού ἔφθασαν στούς οὐρανούς σέ ἄλλες περιπτώσεις; Πῶς νά μήν ἀπογοητευθεῖ ἕνας νέος, σοβαρός, ὅταν βλέπει ὅτι τά πάντα, ἀκόμη καί ἡ εὐαισθησία, περνοῦν ἀπό τό κρεβάτι τοῦ κομματικοῦ Προκρούστη

Δέν ἀποστρέφονται τήν πολιτική οἱ νέοι. Τούς πολιτικούς καί τήν κομματοκρατία ἀποστρέφονται. Τίς ἔχουν καί δέν τίς κρύβουν τίς εὐαισθησίες τους. Καί ὅπως ἔλεγε προχθές, γυιός ἑνός φίλου, φοιτητής: «Μά, ὑπάρχει πιό πολιτική πράξη σήμερα ἀπό τοῦ νά γυρίζεις τήν πλάτη στήν πολιτική καί τούς ἐκφραστές της;». Σκληρά, ἀλλά συμβαίνει! Ἄς τό ἀκούσουν οἱ ἔχοντες «τά γένια καί τά χτένια»…