Τόν Νοέμβριο τοῦ 2021, σέ ἕναν Νόμο ὁ ὁποῖος…
… συνετάγη μέ βασικό ἀντικείμενο τήν λειτουργία τῶν Λαϊκῶν καί ἄλλων ὑπαιθρίων Ἀγορῶν, κάποιος εἶχε τήν «φαεινή» νά χώσει μέσα στά καφάσια, τά μαρουλόφυλλα καί τά καθ’ ὅλα συμπαθῆ ζαρζαβατικά καί φροῦτα, τήν παράγραφο 2 στό ἄρθρο 70 τοῦ Νόμου 4849/21.
Τί ἀναφέρει ἡ ἐν λόγῳ παράγραφος; «Τά θέατρα καί οἱ κινηματογράφοι πού λειτουργοῦν σέ ὑπαίθριους χώρους, μποροῦν νά λειτουργοῦν ἀπό τίς 08.00΄ π.μ. ἕως καί τήν 1:15΄ π.μ., στό μέτρο πού δέν διαταράσσεται ἡ κοινή ἡσυχία τῶν περιοίκων»…
Δηλαδή ἄν εἶστε ἰδιοκτήτης θερινοῦ σινεμά, μπορεῖτε νά τό λειτουργεῖτε ἄνετα ἀπό τίς ὀκτώ τό πρωί μέχρι τίς ὀκτώ τό βράδυ, δηλαδή «μέ τόν ἥλιο τά μπάζω, μέ τόν ἥλιο τά βγάζω, τί ἔχουν τά ἔρμα καί ψοφᾶνε», πού ἔχει πεῖ ὁ σοφός μας λαός! Ἄν δέν καταλάβατε, ἡ φιλοσοφία τοῦ Νόμου εἶναι: «Ἄν θές νά παίζεις ταινίες τό καλοκαίρι, μπορεῖς μόνο ἀπό τίς ὀκτώ τό βράδυ μέχρι τή μία καί τέταρτο μετά τά μεσάνυχτα». Φυσικά, νά ἀρχίσει ταινία καλοκαίρι πρίν ἀπό τίς ἐννιά, εἶναι δύσκολο. Ἄρα, σοῦ ἐπιτρέπει νά παίζεις -μέ τό ζόρι- δύο παραστάσεις καί τίποτε ἄλλο! Θά πεῖτε «ὁ Νόμος ψηφίσθηκε μεσούσης τῆς πανδημίας, ὁπότε ποιός νοιαζόταν γιά τόν κινηματογράφο!»…
Νοιαζόμασταν, ὅμως, ἐμεῖς, οἱ ἀποκαλούμενοι «σινεφίλ». Ἐμεῖς, πού ἀγοράζαμε τά «Cahiers du cinema», πού ἔβγαζε στά ἑλληνικά ὁ Ἀντώνης Καρκαγιάννης, ἐμεῖς πού τρέχαμε σέ μεταμεσονύκτιες προβολές, σέ ὅποια κατσάβραχα μᾶς κατηύθυναν ὁ Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, ὁ Ζήσης Τσιριγκούλης, ὁ Βασίλης Ραφαηλίδης, ὁ Νίνος Μικελίδης κι ἀργότερα ὁ φίλος Δημήτρης Δανίκας.
Ἐμεῖς ἀλλά καί πολλοί νέοι, πού δέν πᾶμε στά μπουζούκια καί πού δέν θέλουμε πλέον τά μπαράκια, ἀλλά ἐπιθυμοῦμε τό Σαββατόβραδό μας νά τό περάσουμε παρέα μέ μία κάλτ ταινία, σέ μία μεταμεσονύκτια προβολή, μέ τόν ἦχο πολύ χαμηλά, μέ τήν μπύρα μας στό τραπεζάκι καί μέ ἕνα ἄφιλτρο τσιγάρο, πού καπνίζουμε μόνο κάθε Σάββατο, στό σινεμά, ἀφοῦ τό ἔχουμε κόψει. Ἐμεῖς, πού βρήκαμε ἀποκούμπι γιά τήν «σινε-τρέλα μας» στίς μεταμεσονύκτιες προβολές τῆς «Ριβιέρας», αὐτοῦ τοῦ μαγικοῦ κήπου τῆς ἀθηναϊκῆς καρδιᾶς, τόν ὁποῖο διευθύνει μία ἀμετανόητη ἀρχαιολόγος καί ὄψιμη ἐπιχειρηματίας, καί στο «Midnight Express», καί στό κόνσεπτ, πού παίζονται τά Σαββατόβραδα στήν «Ριβιέρα» (πάντα σέ σότο βότσε καί μετά τά μεσάνυχτα) παλιές, ἀγαπημένες ταινίες. Ἐκεῖ εἴδαμε πέρυσι, παρέα μέ καμιά διακοσαριά νέα παιδιά (ἐμεῖς εἴχαμε πάει μέ τίς συμβίες μας) τούς «Διαρρῆκτες» τοῦ Ἀνρύ Βερνέιγ, σέ μουσική Ἔννιο Μορρικόνε, μέ Μπελμοντό καί Σαρίφ νά σαραβαλιάζουν αὐτοκίνητα στοῦ Προφήτη Ἠλία τά σοκάκια! Κανείς δέν εἶχε προβάλει τήν ταινία στά πενῆντα χρόνια πού πέρασαν ἀπό τήν πρώτη προβολή της. Καί τήν εἴδαμε στήν «Ριβιέρα»!
Μαθαίνουμε ὅτι κάποιοι ἐπιθυμοῦν νά ἐφαρμοσθεῖ ὁ Νόμος καί νά κλείνουν τά θερινά σινεμά στή μία καί τέταρτο. Τότε, δηλαδή, πού ἀρχίζουν οἱ μεταμεσονύκτιες προβολές γιά τούς φανατικούς τοῦ σινεμά. Ἄς τό προσέξουν οἱ ἁρμόδιοι. Μή μᾶς στέλνετε ὅλους στίς πλατφόρμες, στά μπουζούκια καί στίς Φουρέϊρες! Ἀφῆστε τό Σινεμά νά ζήσει. «Ἐπιτρέπεται μία μεταμεσονύκτια προβολή, μέ τόν ἦχο χαμηλά, ὥστε νά μήν ἐνοχλοῦνται οἱ περίοικοι» θά μποροῦσε νά λέει μία καινούργια διάταξη…
