Ἀκοῦστε τώρα μιά ὡραία ἱστορία, γιά νά ἀντιληφθεῖτε σέ ποιά χώρα ζοῦμε καί πῶς λειτουργεῖ αὐτή ἡ κρατική μηχανή.
Μοῦ τήν ἀφηγήθηκε δικηγόρος, τοῦ ὁποίου τά στοιχεῖα (ὅπως καί τοῦ πελάτη του) βρίσκονται στήν διάθεσή μας. «Ὁ πελάτης μου ἐνεπλάκη σέ μιά ὑπόθεση πολιτικῆς καθαρά φύσεως, ἀπό ἐκεῖνες τίς ὁποῖες οἱ πολιτικοί μετατρέπουν –μέ τήν συνέργεια μερίδος τοῦ Τύπου– σέ ποινικές. Κρίθηκε προσωρινῶς κρατούμενος (ἀδίκως κατά τήν ἄποψή μου καί καταχρηστικῶς, γιά λόγους καθαρῶς πολιτικούς) καί παρέμεινε –ἀδίκως– σέ κατάστημα κρατήσεως ἐπί 17 καί πλέον μῆνες.
Γιά νά μή σᾶς κουράζω μέ λεπτομέρειες, σᾶς λέω ὅτι ἡ ὑπόθεση ἐκδικάσθηκε 14 χρόνια μετά τήν –ὑποτιθέμενη– τέλεση τῶν ἀδικημάτων (τελικῶς ἐκρίθη ἔνοχος γιά ἕνα ἀπό τά τέσσερα ἀδικήματα) καί ἐπεβλήθη στόν πελάτη μου ποινή ἐξαγοράσιμη. Ὁ πελάτης μου, ὅμως, μέ βάση τήν ἰσχύουσα νομοθεσία καί μέ τούς 17 καί πλέον μῆνες προσωρινῆς κρατήσεως, ἔχει ἐκτίσει τήν ποινή ἡ ὁποία τοῦ ἐπεβλήθη.
Τό Δικαστήριο, ὅμως, δέν εἶναι –κατά Νόμον– ἁρμόδιο νά ἀποφασίσει καί νά ἀφεθεῖ ἐλεύθερος! Γιά νά γίνει αὐτό, θά πρέπει νά παραμείνει κρατούμενος μέχρι νά ἀποφασίσει τό ἁρμόδιο δικαστικό Συμβούλιο τοῦ τόπου κράτησης στό ὁποῖο θά προσφύγει ὅτι, πράγματι, ἔχει ἐκτίσει τήν ποινή του!
Δηλαδή, ὁ ἀτυχής πελάτης μου (ὁ ὁποῖος θά ἀσκήσει ὅλα τά ἔνδικα μέσα κατά τῆς ἀποφάσεως) θά πρέπει ἤ νά πληρώνει στό δημόσιο ἕνα ἀρκετά σεβαστό ποσό κάθε μῆνα ἐπί τρία χρόνια ἤ θά πρέπει νά ὑποστεῖ (δέν ἔχει σημασία γιά πόσο διάστημα, ἀκόμη καί μία ἡμέρα ἀδίκως ὑπό κράτηση πού εἶναι τραυματική ἐμπειρία καί κοινωνικός στιγματισμός γιά ὁποιονδήποτε πολίτη) καί πάλι τήν βάσανο, τόν διασυρμό καί τήν δοκιμασία τῆς στερήσεως τῆς ἐλευθερίας του.
Καί ὅλα αὐτά, τήν στιγμή πού μέχρι πρό τινος ὁ Νόμος ἐπέτρεπε στόν Εἰσαγγελέα ἐκτελέσεως ποινῶν νά προσμετρήσει τήν ἐκτιθεῖσα ποινή ὥστε νά ἀπαλλάσσεται τῆς περαιτέρω δοκιμασίας ὁ πολίτης καί νά μήν ὑφίστανται ἄδικο φόρτο ἐργασίας τά δικαστικά συμβούλια. Ἄδικη μεταχείριση καί περιττή ἡ διαδικασία! Νά ἔχεις ἐκτίσει τήν ποινή σου, ἀλλά νά πρέπει νά ὑποστεῖς τήν δοκιμασία τῆς κρατήσεως γιά νά ἀποφασίσει –τυπικά πλέον– κάποιο δικαστικό συμβούλιο ὅτι μπορεῖς νά ἀποφυλακισθεῖς!»… Ἐάν ἔχω καταλάβει καλά, ἕνας ἄνθρωπος, πού ἐνεπλάκη σέ μιά ἀπό τίς πολιτικές ὑποθέσεις πού στήν χώρα μας γίνονται «σήριαλ» (τοὐλάχιστον ἔτσι γινόταν μέχρι πρό τινος), ταλαιπωρήθηκε (καί ταλαιπωρεῖται ἀκόμη), ἔχασε τήν ἐργασία του, κατεστράφη οἰκονομικῶς, ἀλλά –βάσει τοῦ Νόμου– ἔχει ἐκτίσει (κατά τό διάστημα τῆς προσωρινῆς του κρατήσεως) τήν ποινή ἡ ὁποία τοῦ ἐπεβλήθη, πρέπει ἤ νά ξαναζήσει τό μαρτύριο πού ὑπέστη (ἄν εἶναι δυνατόν, ἀφοῦ ἔχει ἐκτίσει τήν ποινή!) ἤ νά καταβάλλει κάθε μῆνα, ἐπί τριετία, τό ἕνα τρίτο ἀπό τήν σύνταξή του! Τί πιό ἁπλό ἀπό τό νά ἔχει δικαίωμα τό Δικαστήριο πού ἐπιβάλλει τήν –ὅποια– ποινή ἤ ὁ κατά τόπους εἰσαγγελεύς ἐκτελέσεως ποινῶν νά ἀποφασίζει ὅτι «ὁ κύριος τάδε ἔχει ἐκτίσει τήν ἐπιβληθεῖσα ποινή» καί νά τόν ἀφήνει ἐλεύθερο; «Καί ὁ πελάτης σας τί ἔκανε;» ρώτησα τόν δικηγόρο. «Φυσικά, πληρώνει τά χρήματα! Ἐάν δέν τό εἶχε κάνει, θά εἶχε παραφρονήσει. Θά εἶχε “πέσει” στήν “καραντίνα” καί θά εἶχε ἐκτίσει ἐπί πλέον ποινή καθώς δέν λειτουργοῦσαν μέχρι τόν Ἰούλιο τά δικαστήρια!»… Τό θέμα εἶναι σοβαρό, νομίζουμε. Τόν λόγο ἔχει ὁ ἰατρός ὑπουργός Δικαιοσύνης. Εἶναι ζήτημα …ὑγείας τοῦ συστήματος ἀπονομῆς Δικαίου καί ἁπλοποιήσεως τῶν διαδικασιῶν.
