Ξεκαθαρίζουμε ὅτι ἀνήκουμε σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι καταδικάζουν τήν εἰσβολή τῆς Ρωσσίας στήν Οὐκρανία
Αὐτά τά περί ναζισμοῦ τά ἀκοῦμε βερεσέ, διότι ἀποτελοῦν προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις.
Δηλαδή ὅταν εἴχαμε κι ἐδῶ τέτοια περιστατικά, ὅταν εἴχαμε ἐπιθέσεις κατά βουλευτῶν ἀπό τήν ἀκροδεξιά καί πυρσούς μέ ναζιστικούς χαιρετισμούς, ἔπρεπε νά μπουκάρει ὁ Ἐρντογάν στό Καστελλόριζο γιά νά μᾶς ἀποναζιστικοποιήσει;
Φυσικά, ἡ οὐκρανική ἡγεσία δέν εἶναι μωρά παρθένος. Ἀλλά τό ἔδαφος κάθε ἀνεξάρτητης χώρας εἶναι ἱερό!
Ξεκαθαρίζουμε ἐπίσης ὅτι ἀνήκουμε σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι καταδίκασαν (καί ἀρθρογράφησαν μέ ἐπιμονή) τήν ἐπίθεση τοῦ ΝΑΤΟ στήν Γιουγκοσλαβία, ἤμασταν δέ παρόντες στό μέτωπο ἐκείνου τοῦ πολέμου.
Τό ΝΑΤΟ ἔχει κι αὐτό τίς δικές του –πολλές καί χτυπητές– ἀστοχίες. Ὅπως τώρα, πού κωφεύει σέ ὅσα ἐγκληματικά πράττει ἡ Τουρκία κατά τῆς χώρας μας (μέλη τοῦ ΝΑΤΟ καί οἱ δύο) καί χειροκροτεῖ ὡς εἰρηνοποιό ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος κατέχει μέ τά ὅπλα στήν μισή Κύπρο (μέλος τῆς ΕΕ) ἀλλά καί ἐδάφη τῆς Συρίας καί (ἐμμέσως πλήν σαφῶς) τῆς Λιβύης! Φυσικά, δέν ἀνήκουμε σέ ἐκείνους πού χειροκροτοῦν τήν ἐξυπνάδα τῶν Τούρκων. Ἀπό πότε ἡ μπαμπεσιά, τό κλείσιμο τοῦ ματιοῦ καί στόν ἀστυφύλαξ καί στόν χωροφύλαξ εἶναι ἐξυπνάδα; Οὐδείς μπορεῖ νά παραβλέψει τό ὅτι ὁ αἱμοσταγής Ἐρντογάν, πού στέλνει ἀπό τήν μία ντρόουν στήν Οὐκρανία καί ἀπό τήν ἄλλη ἀδιαφορεῖ γιά τίς κυρώσεις εἰς βάρος τῆς Ρωσσίας καί τραπεζώνει τόν Ἀμπράμοβιτς, παρέχοντας συνάμα λιμάνι καταφυγῆς στά πανάκριβα κότερα πού ἀγοράσθηκαν μέ χρήματα τοῦ καταπιεσμένου ἐπί δεκαετίες λαοῦ τῆς πρώην ΕΣΣΔ, μπορεῖ στό τέλος νά δρέψει δάφνες ὡς ὑπερασπιστής τῆς εἰρήνης!
Σ’ αὐτόν τόν κόσμο τῆς παράνοιας καί τῶν σπιθαμιαίων ἡγετῶν, τίποτε δέν μπορεῖ πλέον νά μᾶς ἐκπλήξει. Ἀλλά σέ καμμία περίπτωση δέν μπορεῖς νά κλείσεις τά μάτια σέ μιά εἰσβολή σέ μιά ἀνεξάρτητη χώρα. Ἔβλεπα χθές τό ρεπορτάζ τῆς καλῆς μου φίλης Εὐτυχίας Πενταράκη (ἕνα κορίτσι τολμηρό καί ἀτρόμητο, πού τήν ἔχω ζήσει σέ ἀποστολές) νά περιγράφει ὅσα ἔχει δεῖ ἐκεῖ, στήν πρώτη γραμμή τῶν συγκρούσεων καί συλλογιζόμουν τό πῶς μπορεῖ ἡ Εὐρώπη τῶν 70 καί πλέον ἐτῶν εἰρήνης, νά παρακολουθεῖ τήν σφαγή στήν Οὐκρανία ἀπό τόν καναπέ λές καί βλέπει πολεμική σειρά στό Νέτφλιξ. Κι ἀπό τήν ἄλλη ἔφερνα στό μυαλό τίς μορφές τοῦ Τσῶρτσιλλ, τοῦ Ντέ Γκώλλ, τοῦ Ροῦσβελτ καί προσπαθοῦσα νά τίς συγκρίνω μέ τόν Τζό Μπάιντεν, τόν Ἐμμανυέλ Μακρόν καί τόν Μπόρις Τζόνσον. Τί νά συγκρίνεις; Ἐλάχιστοι, πυγμαῖοι ἐμπρός σέ ἐκεῖνα τά ἀναστήματα. Δυστυχῶς, ὁ δυτικός κόσμος, ἔχει πέσει στόν πολτό τῆς εὐημερίας καί τοῦ εὔκολου κέρδους καί νομίζει ὅτι κολυμπᾶ, ἐνῶ στήν οὐσία παραμένει στάσιμος καί εἶναι ἕτοιμος νά βουλιάξει. Πῶς νά μήν κινεῖται ἐλεύθερα ὁ πονηρός ἀνατολίτης πολιτευτής; Πῶς νά μήν πουλάει τήν εὐτελῆ πραμάτεια του ὁ ἐξ ἀνατολῶν μεταπράτης στούς ζαλισμένους ἀπό τήν καλοπέραση δυτικούς; Δυστυχῶς, ἡ περίπτωση τῆς Οὐκρανίας δείχνει τό πόσο ἀδύναμη εἶναι ἡ Εὐρώπη καί πόσο μαλθακές εἶναι οἱ δυτικές ἡγεσίες. Τό σκάφος βυθίζεται, ἀλλά ἡ ὀρχήστρα συνεχίζει νά παίζει…
