Φυσικά, δέν τά «βάψαμε μαῦρα» ἐπειδή ἀπεβίωσε στά 96 της ἡ βασίλισσα Ἐλισάβετ
Μέ ἤρεμη διάθεση καί ματιά, προσπαθήσαμε –ὅσοι προσπαθήσαμε– νά μιλήσουμε γιά τήν μακρά διαδρομή της στόν θρόνο (ἑβδομῆντα χρόνια βασιλείας πρέπει νά εἶναι ρεκόρ) ἀλλά καί γιά τίς ἱκανότητές της, οἱ ὁποῖες τῆς ἐπέτρεψαν ὄχι μόνο νά «σταθεῖ» ἀλλά καί νά «κυβερνήσει» χωρίς νά τῆς παρέχεται –ἐκ τοῦ πολιτεύματος– ἡ δυνατότης αὐτή.
Ὡστόσο, καλό θά ἦταν νά σχολιάσουμε τήν χολή ἡ ὁποία πλημμύρισε τά «μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης» ἀπό πολλούς «προοδευτικούς» ἀλλά καί ἄλλους, οἱ ὁποῖοι «θυμήθηκαν» τούς ἥρωες τῆς Κύπρου, τούς ὁποίους ἡ ἀγγλική στυγνή καί βάρβαρη διακυβέρνηση τῆς κατεχόμενης νήσου ἔστειλε στήν ἀγχόνη! Ἀλλά εἶναι βέβαιο ὅτι ὅλοι σχεδόν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἐκτόξευσαν κατάρες καί ἀναθέματα γιά «τήν σκύλα πού κρέμασε τούς ἀγωνιστές», ἐάν αὔριο τούς ζητοῦσαν «νά πᾶνε νά πολεμήσουν γιά τήν Κύπρο», θά εὕρισκαν ἀμέσως τήν ἀπάντηση: «Καί τί δουλειά ἔχουμε ἐμεῖς σέ ἕνα ξένο κράτος;».
Ἄλλοι, πάλι, πού ὅρμησαν στά πληκτρολόγια καί ἔβαλλαν κατά τῶν Ἄγγλων, τῆς Ἀγγλίας, τοῦ Καρόλου καί ὅλης του τῆς οἰκογένειας, ἀνήκουν στήν κατηγορία ἐκείνων πού κάποια στιγμή εἶπαν «ἔλα, μωρέ, ἄς τούς δώσουμε καμιά δεκαριά νησάκια νά ξεμπερδεύουμε»! Καί εἶναι βέβαιο, μία μεγάλη μᾶζα ἀπό τούς «ἐξεγερθέντες» κατά τῆς νεκρῆς Ἐλισάβετ σέ κάθε εὐκαιρία μᾶς θυμίζει ὅτι «Τό Αἰγαῖο ἀνήκει στά ψάρια του». Περιττό νά θυμίσουμε ὅτι ὅλοι –δηλαδή σχεδόν τό 99%– ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι «σιχτίρισαν» τήν νεκρή, ἦταν (καί παραμένουν) ὑπέρ τοῦ κατάπτυστου «Σχεδίου Ἀνάν»… Περιττό, ἐπίσης, νά θυμίσουμε ὅτι ἐδῶ, στήν Ἑστία αὐτή τῆς ἀγάπης πρός τά πάτρια καί τόν ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμό, μνημονεύουμε σέ κάθε εὐκαιρία τούς ἥρωες τοῦ Κυπριακοῦ Ἀγῶνος, ὁ ὁποῖος –γιά νά μήν τό ξεχνᾶμε– ἔγινε μέ τό –μοναδικό– σύνθημα «Ἕνωσις», μέ τήν Ἑλλάδα ἀσφαλῶς… Τρέχαμε, παιδάκια, στίς διαδηλώσεις, κρατῶντας τόν πατέρα μας ἀπό τό χέρι γιά νά μήν χαθοῦμε στίς χιλιάδες τοῦ πλήθους. Καί στά αὐτιά μας ἀκόμη ἀντηχεῖ τό ἕνα, μοναδικό καί βροντερό σύνθημα: «Ἕ-Ἕ-Ἕνωσις!»… Φυσικά, λοιπόν, ἀσχοληθήκαμε μέ τήν ἀπώλεια μιᾶς ἡγέτιδος, ἡ ὁποία ὑπῆρξε χαρακτηριστική μορφή, ἡ ὁποία σφράγισε μέ τήν παρουσία της δύο αἰῶνες. Καί ἐξακολουθοῦμε νά πιστεύουμε ὅτι πολύ σωστά πράττουν οἱ πολῖτες τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, οἱ ὁποῖοι τηροῦν ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ τίς παραδόσεις, τίς ὁποῖες ἐμεῖς ἐδῶ ἀφήνουμε στήν ἄκρη, πιθηκίζοντας καί ὑποκύπτοντας σέ κάθε «νεωτερισμό», ἀλλά καί σέβονται τούς θεσμούς, τούς ὁποίους ἐμεῖς ἔχουμε γραμμένους στά παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων μας! Δέν «τά βάψαμε μαῦρα», λοιπόν, μέ τήν ἀπώλεια τῆς Ἐλισάβετ. Δέν ἔγινε, ξαφνικά, ὅλη ἡ ὑφήλιος «βασιλόφρων», ἀφοῦ παντοῦ ὁ θάνατός της ἔγινε «πρώτη εἴδηση».
«Πρώτη εἴδηση» ἔγινε καί ὁ θάνατος τοῦ Ντέ Γκώλ καί ὁ θάνατος τοῦ Τσῶρτσιλ. Δέν γίνεσαι εὔκολα «πρωτοσέλιδο» ἐπειδή ὑπῆρξες βασιλεύς ἤ πρωθυπουργός. Δέν εἶναι «βασιλική» ἡ ἀριστερή «Λιμπερασιόν», πού φιλοξένησε τήν ἐκλιποῦσα σέ πένθιμο, ὁλόκληρο πρωτοσέλιδο. Ἁπλῶς, καλό θά εἶναι νά μή χάνεται τό μέτρο καί νά μήν γίνεται κάποιος γελοῖος, ὅταν μέσα ἀπό ἕναν θάνατο προσπαθεῖ νά κερδίσει δημοφιλία καί ἴσως «ψηφαλάκια»…
