Ντρέπομαι! Ποῦ θά φθάσει, ἀλήθεια, αὐτή ἡ τρομερή πολιτική ἀντιπαράθεση;
Πῶς εἶναι δυνατόν σέ μιά χώρα καταχρεωμένη, μιά χώρα πού ἀγωνίζεται νά κρατήσει τό κεφάλι της ἔξω ἀπό τό νερό, μιά χώρα ἡ ὁποία ἔχει ὑποθηκεύσει τό μέλλον της γιά μιά ἑκατονταετία, νά κινεῖται ἡ πολιτική σέ τόσο χαμηλά ἐπίπεδα;
Δέν γνωρίζω τόν ὑποψήφιο εὐρωβουλευτή οὔτε τόν ὑφυπουργό Ὑγείας. Γνωρίζω, ὅμως, ποιός ὑπέπεσε σέ ὀλίσθημα τεράστιο, ποιός δέν ἔχει μέτρο, ποιός ἀκκίζεται, νομίζοντας ὅτι ἡ δημιουργία θορύβου εἶναι παράγων προαγωγῆς καί ἐξυψώσεως τοῦ ἐπιπέδου τῆς πολιτικῆς.
Ἕνα ταπεινό καί εἰλικρινές αἴτημα συγγνώμης θά ἦταν ἡ καλύτερη λύση. Καί εἶναι, χωρίς ἀμφιβολία, πολύ πιό «ἀνδρικό», πολύ πιό «μαγκιά» τό νά ἀναγνωρίζεις τό λάθος σου, νά πεῖς «Συγγνώμη, παραφέρθηκα», ἀπό τό νά προσπαθεῖς νά τό σκεπάσεις μέ ἕνα ἀκόμη λάθος!
Θά μοῦ πεῖς, σέ μιά χώρα στήν ὁποία ἐλάχιστοι σέβονται τά δικαιώματα τῶν ἀτόμων μέ κινητικά προβλήματα, σέ μιά χώρα στήν ὁποία οἱ εἰδικές «ράμπες» γιά τήν διευκόλυνση τῶν ἀτόμων αὐτῶν κλείνονται ἀναιδέστατα ἀπό σταθμευμένα αὐτοκίνητα, χωρίς κανείς νά συγκινεῖται, περιμένεις εὐαισθησία;
Ναί, περιμένω, καί ἰδίως ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι συγκεντρώνουν ἐπάνω τους τά φῶτα τῆς δημοσιότητος.
Περιμένω εὐαισθησία κυρίως ἀπό τούς πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι ὀφείλουν νά ἀποτελοῦν θετικά σημεῖα ἀναφορᾶς γιά τούς πολῖτες. Ναί, περιμένω, ἐπειδή ἐμεῖς, πού ἔχουμε ζήσει καί παλαιότερες ἐποχές, εἴχαμε συνηθίσει τούς πολιτικούς νά ἐπιδεικνύουν ὑψηλό ἦθος καί μέ τό ὕφος τους νά κατευθύνουν τόν πολίτη «πρός τά πάνω» καί ὄχι νά ἐρεθίζουν τά χαμηλότερα τῶν ἐνστίκτων του.
Ἐπιτρέψτε μου νά ἀναφερθῶ σέ ἕναν ἀγῶνα τόν ὁποῖο κάνουν ἀρκετοί πολῖτες, καταγγέλλοντας, φωτογραφίζοντας καί δημοσιεύοντας στά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως εἰκόνες ὀχημάτων τά ὁποῖα κλείνουν τίς «ράμπες». Καί ἔχουν πολλές φορές δεχθεῖ φραστικές ἐπιθέσεις καί ἀπειλές ἀπό τούς «μάγκες» αὐτούς ὁδηγούς, οἱ ὁποῖοι δέν ἀγνοοῦν ἁπλῶς τόν Νόμο, ἀλλά δείχνουν τήν ἀδιαφορία τους γιά τά ἄτομα ἐκεῖνα στά ὁποῖα ὀφείλουμε σεβασμό καί φροντίδα. Διερωτῶμαι πῶς ἡ Τροχαία δέν ἔχει ἀκόμη βρεῖ τρόπο ὥστε νά ἐπισημαίνει ἀμέσως τίς περιπτώσεις αὐτῶν τῶν «ἔξυπνων», ὥστε νά τούς σηκώνει ἀμέσως τά αὐτοκίνητα ὁ γερανός καί νά ψάχνουν νά τά βροῦν γιά καμμιά σαρανταριά ἡμέρες!
Τόσες καί τόσες «ἐφαρμογές» ἔχει ἡ πληροφορική. Δέν μπορεῖ νά χτυπᾶ ἕνα «καμπανάκι» στήν Τροχαία, μόλις κάποιος ἀνήθικος σταθμεύει ἐμπρός ἀπό μιά τέτοια «ράμπα»; Ταξιδεύοντας σέ ὅλο σχεδόν τόν κόσμο διαπίστωσα ὅτι ἡ εὐαισθησία καί ἡ φροντίδα γιά τά ἄτομα μέ κινητικά προβλήματα ἦταν ἀνεπτυγμένη σέ ὅλη τήν Εὐρώπη, τίς ΗΠΑ, τήν Αὐστραλία, ὅταν ἐδῶ δέν ὑπῆρχε κἄν ὁ ὅρος ΑΜΕΑ. Στήν Νορβηγία, ὅπου βρισκόμουν πολύ συχνά τήν δεκαετία τοῦ ’80, ἔβλεπα ὅτι τά ἄτομα μέ κινητικά προβλήματα δέν ἀντιμετώπιζαν καμμία δυσκολία, σέ κανένα σημεῖο τῶν πόλεων. Εἶχαν ἄνετη πρόσβαση στούς δρόμους, τά γραφεῖα, τίς ὑπηρεσίες. Ἐδῶ ἀργήσαμε πολύ, ἀλλά τελευταῖα παρατηρεῖται κάποια εὐαισθησία, τήν ὁποία, ὅμως, «πληγώνουν» ἐνέργειες ὅπως ἐκείνη τοῦ συγκεκριμένου πολιτικοῦ. Κρῖμα…
