Ὅταν ἡ Δημοκρατία γίνεται σνόμπ καί «ἐλιτίζει»…

Διερωτήθηκε κανείς γιατί τό 10% τῆς νεολαίας ψήφισε «Σπαρτιᾶτες» καί τί μπορεῖ νά σημαίνει ἡ λέξη «Σπάρτη» καί τό πολίτευμα αὐτῆς στόν 21ο αἰῶνα;

Εἶχε τήν περιέργεια νά ψάξει, νά βρεῖ καί νά ρωτήσει τά νέα παιδιά γιατί τό ἔκαναν; Ἡ ἰδέα ὅτι σέ καιρούς ἀντιηρωϊκούς οἱ νέοι ἀναζητοῦν ἥρωες, ἔστω καί τούς λάθος, εἶναι στό βεληνεκές τῆς μοναδικῆς σκέψης τῆς ἑλληνικῆς ἐλίτ; Ἡ σύνδεση τῶν στίχων τῶν ἄφραγκων ράπερ καί τράπερ μέ τά «ἄκρα» μήπως τῆς λέει κάτι; Ἡ σκέψη ὅτι σέ καιρούς κανονικούς καί ὄχι ἀντιμνημονιακούς, παραμονές τῆς ἐπενδυτικῆς βαθμίδας, ἐκτινάσσεται ἡ διαμαρτυρία στό 15%, τήν προβληματίζει καθόλου;

Ἐπίσης: Ἔψαξε νά βρεῖ κανείς γιατί τό 3% τῆς νεολαίας καί τό 7% τῶν ψηφοφόρων ἡλικίας 35-54 ἐτῶν ψήφισε «Νίκη»; Τοῦ πέρασε ἀπό τό μυαλό ὅτι ἡ ὠμή ἀνάμειξη τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας σέ θέματα πνευματικά καί ταυτοτικά γιά τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, ὅπως ἡ πίστη καί τό μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας, ἀπορρίπτεται καί ἀποτελεῖ κριτήριο ψήφου; Ὅτι ἀφοῦ ἡ κοσμική ἐξουσία εἰσβάλλει ἀπρόσκλητη στά χωράφια τῆς πνευματικῆς ἡγεσίας, τότε κατ᾿ ἀντιστροφή μπορεῖ νά συμβεῖ καί τό ἀνάποδο; Ἤ μήπως τοῦ εἶναι πιό βολική ἡ «ρετσέτα» τοῦ ἀνορθολογισμοῦ, γιά νά ἑρμηνεύσει τήν συμπεριφορά χιλιάδων ὀρθοδόξων ψηφοφόρων; Διανοήθηκε ὅτι ἡ ἔννοια «Ἄνθρωπος» τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀρχίζει νά γίνεται πιό δημοφιλής στίς κοινωνίες ἀπό τήν ἔννοια «ἄτομο»

τοῦ οἰκονομικοῦ φιλελευθερισμοῦ; Κατάλαβε, τέλος, κανείς γιατί 725.000 πολῖτες ἀγνόησαν ἀπειλές, εἰρωνεῖες καί bullying καί ψήφισαν κόμματα ἐκτός τοῦ τρέχοντος πολιτικοῦ συστήματος; Πέντε μέρες μετά τίς ἐκλογές τῆς 25ης Ἰουνίου, τά κόμματα, ἡ διανόηση, τά media, ἡ Ἐκκλησία φαίνεται ὅτι δέν ἔχουν ἀπορίες! Συμπεριφέρονται σάν νά μήν συνέβη τίποτε (καί ὅμως, συνέβη καί ἦταν ἠχηρή ἡ ἀποδοκιμασία πρός τίς πατερναλιστικές συστάσεις καί ὑποδείξεις τους) καί προσεγγίζουν τήν νέα κατάσταση σάν νά μήν ἄλλαξε τίποτε. Μέ παλαιά ἐργαλεῖα. Τά κόμματα πού οἱ πολῖτες ἐπέλεξαν μέ τήν ψῆφο τους σέ δημοκρατική διαδικασία ἀποκαλοῦνται διαρκῶς, ἀκόμη καί τώρα, κατά τρόπο ὑποτιμητικό «μορφώματα». Τό χρῶμα τους ἀδιακρίτως γιά ὅλα εἶναι τό μαῦρο.

Ἡ ἰδεολογία τους χλευαστικά καλεῖται «ἀκροδεξιά». Σάν ρετσινιά. Καί ἡ ἀπάντηση τῆς σνόμπ Κοινοβουλευτικῆς Δημοκρατίας στήν ἐμφάνισή τους εἶναι λιγότερη δημοκρατία. Λιγότερη ἐλευθερία.

Λιγότερα δικαιώματα. Περισσότερα «ἀπαγορεύεται». Γενικῶς: Ἄρνηση! Ἄρνηση ἀναγνώρισης τῆς νέας πραγματικότητας! Ἄρνηση διακομματική. Δέν «ὑπάρχουν»!

Τόλμησα νά ἀναφέρω σέ τηλεοπτική συζήτηση ὅτι, σύμφωνα μέ τήν MRB, 1% τῶν ψηφοφόρων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν «Σπαρτιᾶτες» τήν Κυριακή καί ἡ ἀντίδραση τῶν ἀγαπητῶν συνομιλητῶν ἦταν νά ἀποδιώξουν κάθε σκέψη ὅτι οἱ σύντροφοί τους ψήφισαν τά… μιάσματα. Ἀποτάσσεις τόν σατανᾶ; Ἀπεταξάμην. Τόλμησα νά πῶ τό βράδυ τῶν ἐκλογῶν τήν ὥρα τῶν exit polls ὅτι εἶναι ἀπαράδεκτο νά ὑβρίζονται πολῖτες γιά τήν ψῆφο τους πρίν αὐτή καν ἐξαχθεῖ ἀπό τήν κάλπη καί βρέθηκα νά ἀπαντῶ συγχρόνως σέ τρεῖς ἐπιτιθέμενους!

Καί ὅμως: Στό πλαίσιο αὐτοῦ πού ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος ὀνόμασε εὔστοχα «ρευστοποίηση» τῶν ἐκλογικῶν βάσεων τῶν κομμάτων, ὅλες οἱ μετακινήσεις, καί οἱ πλέον ἀπίθανες, μέ τίς παλαιές διαχωριστικές γραμμές συνέβησαν σέ αὐτήν τήν ἀναμέτρηση. Τό ΚΚΕ εἶχε διαρροές πρός τήν «Νίκη» καί ὁ ΣΥΡΙΖΑ διαρροές πρός τήν ΝΔ καί τούς «Σπαρτιᾶτες». Πάλι σύμφωνα μέ τήν MRB. Ἀντί, λοιπόν, νά τά βάλουν κάτω καί νά καθίσουν νά σκεφτοῦν «τί κάναμε λάθος» καί σχεδόν ὅσοι καί οἱ ψηφοφόροι τοῦ δεύτερου κόμματος ψήφισαν τά κόμματα στά δεξιά τῆς ΝΔ, ξεκίνησαν τίς ἀδιανόητες σκέψεις. Τήν ἔκπτωση κόμματος (ἡ κάθοδος τοῦ ὁποίου ἐγκρίθηκε ἀπό τόν Ἄρειο Πάγο) μέ ἀπόφαση τοῦ Ἐκλογοδικείου. Εἶχε προηγηθεῖ μέρες πρίν ἡ δημόσια ὁμολογία ἀξιωματούχων ὅτι μελετᾶται ἡ αὔξηση τοῦ πλαφόν ἀπό 3% σέ 5% γιά τά μικρά κόμματα, προκειμένου νά γίνει ἡ δημοκρατία καί τό κοινοβούλιο κλειστό κλάμπ. Καί, βεβαίως, νά μήν ξεχνᾶμε καί τόν νόμο γιά τήν ἀπαγόρευση συμμετοχῆς κόμματος μέ εἰκαζόμενο ἀρχηγό, πού ἔκανε κουρέλι τό ἄρθρο 29 τοῦ Συντάγματος.

Καί τό κερασάκι στήν τούρτα: Ὁ σνομπισμός! Τό δέν σᾶς «παίζουμε». Ὁ Πρωθυπουργός ἀποφάσισε νά περιορίσει τίς ἐμφανίσεις του στήν Βουλή καί νά ἀναθέσει στόν πόρτ παρόλ του, ὑπουργό Ἐπικρατείας, Μάκη Βορίδη, νά ἀπαντᾶ στήν «πλέμπα» τῶν δεξιῶν κομματιδίων καί τῶν «ντεμέκ». Αὐτό ἔλειπε: Οἱ πορφυρογέννητοι νά ἀσχολοῦνται μέ τούς ἐρασιτέχνες. Ποῦ ἀκούστηκε!

Θέση μας σταθερή, χρόνια τώρα, εἶναι ὅτι οἱ ἀρνητές τῆς ἐλευθερίας δέν ἀντιμετωπίζονται μέ λιγότερη ἐλευθερία. Οἱ φασίστες δέν πολεμῶνται μέ φασισμό. Οἱ ὀπαδοί τῶν αὐταρχικῶν καθεστώτων δέν συρρικνώνονται, ἄν συρρικνώσουμε τήν δημοκρατία. Ἄν θέλει, ὅμως, τό πολιτικό σύστημα νά εἶναι συνεπές μέ τόν ἑαυτό του, τίς ἀπαγορεύσεις, τίς ἐκπτώσεις καί τά διοικητικά μέτρα πού ἀποφασίζει ὡς μέσον καταπολέμησης κομμάτων πού δέν συμπαθεῖ, δύο εἶναι οἱ δρόμοι:

– Ὁ πρῶτος εἶναι νά ἐντοπίσει μέ τίς μεθόδους τεχνητῆς νοημοσύνης, πού μόνο αὐτό ξέρει, τούς 250.000 ψηφοφόρους τῶν «Σπαρτιατῶν» καί νά τούς στερήσει στό μέλλον τό δικαίωμα ψήφου! Νά τούς ἀπαγορεύσει τήν συμμετοχή στίς ἐκλογές! Θά εἶναι πιό τίμιο καί θά λύσει τό… πρόβλημα. Ἀντί νά ἀπαγορεύεις κόμματα ἤ νά βάζεις τό Ἐκλογοδικεῖο νά τά ἀποβάλλει ἀπό τό Κοινοβούλιο, καταργεῖς τόν λαό. Ἰδεῶδες.

– Ὁ δεύτερος δρόμος εἶναι νά προσπαθήσει νά καταλάβει. Ἡ ταυτοτική Δεξιά δέν ἐπρόκειτο νά γεννηθεῖ ποτέ ἄν εἶχε ταυτότητα αὐτή πού αὐτοπροσδιορίζεται ὡς Δεξιά χωρίς νά εἶναι πλέον. Ἀπό τό 2013, πού συνελήφθη ὁ ἡγετικός πυρῆνας τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς, «ἕως σήμερα, δέκα χρόνια μετά, παρά τόν ἐγκλεισμό τῶν μελῶν της, τήν ἀπαγόρευση χρηματοδότησής της, τήν ἀπαγόρευση συμμετοχῆς της στά κανάλια, τήν ἀπαγόρευση καθόδου στίς ἐκλογές μέ ἀντισυνταγματικό νόμο, ἕνα 5% τῶν Ἑλλήνων ἐμμένει στίς ἐπιλογές του.

Ὁ δρόμος γιά τήν συμφιλίωση αὐτοῦ τοῦ τμήματος τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος μέ τό ὑπόλοιπο δέν εἶναι ἡ ὑποτίμηση, ὁ χλευασμός, ὁ σνομπισμός καί ἡ σύγκρουση ἀλλά ἡ κατανόηση. Μεταξύ ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν. Τό πολιτικό σύστημα ὀφείλει νά ἀσκήσει πατριωτική πολιτική καί νά μήν ἐπιτρέπει σέ εἰσοδιστές σέ σχολεῖα, πανεπιστήμια, μίντια, νά προπαγανδίζουν ἄκριτα τήν παγκοσμιοποίηση καί τόν «Μετα-άνθρωπο», πού προάγει ἡ τεχνητή νοημοσύνη καί τό τρίτο φῦλο. Κάποιοι ἄλλοι, τέλος, ἄς ξεκαθαρίσουν ἀπό τοῦ βήματος τῆς Βουλῆς ὅτι ὁρκίζονται χωρίς ἀστερίσκους στό δημοκρατικό πολίτευμα καί ὅτι ἀποκηρύσσουν τόν ναζισμό καί τόν φασισμό. Μήπως καί πάει ἡ χώρα παρακάτω.

Καί σέ ὅποιον φαίνονται παράξενα ὅλα αὐτά, θυμίζω πῶς ἀπευθύνθηκε στό ἑτερόκλητο πλῆθος τῶν συλλαλητηρίων γιά τήν Μακεδονία κάποιος πού ὑπέφερε ἀπό τόν φασισμό: Ὁ Μίκης Θεοδωράκης: «Ἀδέλφια μας, φασίστες»….