Aκουγα χθές τό πρωΐ στό ραδιόφωνο τοῦ ΣΚΑΪ τόν συνάδελφο Ἄρη Πορτοσάλτε νά…
… κομπάζει ἐπειδή οἱ δρόμοι τῶν Ἀθηνῶν «μποτιλιάρουν» καθημερινῶς ἀπό αὐτοκίνητα, ἄρα «ποῦ τήν εἴδατε τήν ἐνεργειακή κρίση;». Τόν ἄκουγα νά ὑποστηρίζει ὅτι λύσαμε πλήρως τό πρόβλημα τῆς ἐνεργειακῆς (ἀπ)εξάρτησης ἀπό τήν Ρωσσία μέ ἐνέργεια LNG, μέ λιγνίτη, βεβαίως, καί μέ ἐνέργεια ἀπό τίς Ἀνανεώσιμες Πηγές (ἀέρας, ἥλιος κ.λπ.). Ἄρα, δέν θά πληρώνουμε πλέον ρούβλια στόν Πούτιν. Καί μετά νά ἔχει δίπλα του τόν ἀναπληρωτή ὑπουργό Οἰκονομικῶν, Θόδωρο Σκυλακάκη, νά τόν ἐνημερώνει ὅτι οἱ ἐπιδοτήσεις στούς λογαριασμούς φυσικοῦ ἀερίου φθάνουν φέτος συνδυαστικά ἀπό δαπάνες τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν, τοῦ Ὑπουργείου Ἐνέργειας καί τῶν παρόχων ἐνέργειας συνολικά τά 8 δισ. εὐρώ. «Στραγάλια», δηλαδή. Μπρός στήν ἀπεξάρτηση ἀπό τήν Μόσχα, τί εἶναι ὁ πόνος ; Ἄς πληρώνουμε.
Θά ἤθελα πολύ νά εἶναι ἔτσι ὅπως τά ἔλεγε ὁ χαρούμενος Ἄρης, ἀλλά φοβᾶμαι πώς τά πράγματα εἶναι ἐλαφρῶς διαφορετικά. Κοίταξα ψηλά πρός τά πάνω καί θαμπώθηκα ἀπό τό ἑλληνικό φῶς, θαύμασα τόν καθαρό ἀττικό οὐρανό, ἑστίασα στό καντράν τοῦ αὐτοκινήτου, ἡ θερμοκρασία 11 π.μ. τῆς 14ης Δεκεμβρίου ἦταν 17 βαθμοί Κελσίου, ἔριξα μιά κλεφτή ματιά στίς πινακίδες μέ τήν τιμή τῶν καυσίμων στό πρῶτο βενζινάδικο πού πέρασα μετά τό Πεντάγωνο (1,759 εὐρώ τό λίτρο ἡ «ἁπλῆ») καί σχολίασα μεγαλόφωνα: Μήν ψάχνεις, φίλε, στούς ἀνθρώπους νά βρεῖς, γιατί σωζόμαστε μέχρι τώρα. Ἄν σωζόμαστε, καί εὐτυχῶς, εἶναι γιατί ὁ καλός Θεός μᾶς λυπᾶται. Ὁ Θεός διορθώνει τά λάθη τῶν ἀνθρώπων. Ἡ παρατεταμένη καλοκαιρία (οἱ μετεωρολόγοι ὑποστηρίζουν ὅτι θά κάνουμε Χριστούγεννα μέ καύσωνα) εἶναι αὐτή πού ρίχνει τίς τιμές τῆς ἐνέργειας, τίς τιμές τῶν καυσίμων καί δίδει τήν δυνατότητα στόν κόσμο νά κατεβαίνει ἐποχούμενος στό κέντρο. Ἐπαναλαμβάνοντας τόν στίχο τῶν Μοσχολιοῦ – Κραουνάκη «τό σαραβαλάκι μου πῶς τό κουλαντρίζω, μοῦ σφυρίζει, τό σφυρίζω». Διότι, ἄν Δεκέμβριο μῆνα, ἔχεις ἀνάψει ἐλάχιστα τό καλοριφέρ ἤ τήν παροχή φυσικοῦ ἀερίου, αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ κατανάλωση πέφτει ραγδαίως, οἱ ἀποθῆκες μένουν γεμᾶτες, οἱ τιμές συμπιέζονται πρός τά κάτω. Νά γιατί ὅλος ὁ κόσμος εἶναι μέσα στά αὐτοκίνητα καί, ἄν ἐπιχειρήσεις νά κατέβεις στό κέντρο ἀπό τήν Κηφισιά ἀργά τό ἀπόγευμα, μετά τίς 6 μ.μ., πρέπει νά τό πάρεις ἀπόφαση ὅτι θά μείνεις μιάμιση ὥρα, σκάρτες δύο, μπροστά στό τιμόνι.
Ἀκόμη καί ἡ καλοκαιρία ὅμως, πού μᾶς στέλνει δῶρο ὁ καλός Θεός τῆς Ἑλλάδας, δέν ἀρκεῖ γιά νά σταματήσει ὁ πονοκέφαλος τῆς τσέπης. Τά προβλήματα εἶναι μπροστά μας. Ναί, νά πανηγυρίσουμε πού ἀπεξαρτηθήκαμε ἀπό τό ρωσσικό ἀέριο καί ἐξασφαλίσαμε γιά φέτος τίς ἀναγκαῖες ποσότητες ὑγροποιημένου φυσικοῦ ἀερίου, ζήτω! Ναί, νά πανηγυρίσουμε γιά τίς Ἀνανεώσιμες Πηγές Ἐνέργειας, πάλι ζήτω! Ἀλλά καλόν εἶναι νά σκεφτόμαστε ποῦ καί ποῦ τά ἑξῆς.
Πρῶτον: Σέ ποιές τιμές θά ἀγοράζουν νοικοκυριά καί ἐπιχειρήσεις φυσικό ἀέριο ἤ ρεῦμα παραγόμενο ἀπό φυσικό ἀέριο τά ἑπόμενα χρόνια; Μέ Ρωσσία ἡ τιμή ἦταν 25 εὐρώ. Τώρα, σέ ἀποκλιμάκωση, μέ προμηθεύτρια χώρα τίς ΗΠΑ, φθάνει τά 125 εὐρώ! Ἡ τιμή τῆς ἐνέργειας στά νοικοκυριά μετά τήν ἀφαίρεση τῶν ἐπιδοτήσεων (πού οἱ ξένοι πιέζουν νά καταργηθοῦν μετά τίς ἐκλογές), εἶναι αὐξημένη κατά 30%. Στίς ἐπιχειρήσεις κατά 300%! Εἶναι πρός πανηγυρισμό ἡ σταθεροποίηση σέ αὐτά τά ἐπίπεδα;
Δεύτερον: Μήπως ξέρουμε ποιά ὥρα μπαίνει κάθε μέρα στό σύστημα διανομῆς τοῦ ΑΔΜΗΕ ἡ ἐνέργεια πού παράγεται ἀπό τόν ἄνεμο, τόν ἥλιο κ.λπ.; Ἀπάντηση: Δέν ὑπάρχει σταθερή ὥρα εἰσαγωγῆς. Διότι μέ τόν ἥλιο καί μέ τόν ἄνεμο δέν μπορεῖς νά δώσεις ραντεβού. Μπορεῖ νά περιμένεις νά φυσήξει τό πρωΐ καί νά φυσήξει τό βράδυ. Μπορεῖ νά περιμένεις νά βγεῖ ὁ ἥλιος τό ἀπόγευμα καί νά βγεῖ τό πρωΐ. Τό ἐργοστάσιο πού διψᾶ γιά ἐνέργεια ὅμως, προκειμένου νά λειτουργήσει καί νά παραδώσει τήν παραγγελία, γιατί τρέχουν οἱ ρημάδες οἱ ρῆτρες, δέν μπορεῖ νά περιμένει.
Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τό ὑγροποιημένο ἀέριο. Ἄλλο νά μεταφέρεται στήν Ρεβυθούσα καί ἀπό ἐκεῖ στό δίκτυο τῆς ΔΕΠΑ μέ ἐλαφρύ βοριαδάκι καί μπουνάτσα καί ἄλλο νά φυσᾶνε στά πελάγη νοτιᾶδες ἑπτά καί ὀκτώ μπωφόρ. Καθυστερεῖ. Μία δύο φορές νά σοῦ γίνει ἡ στραβή, θά ἀρχίσεις νά νοσταλγεῖς τούς σταθερούς καί ἀσφαλεῖς ἀγωγούς τῶν Ρώσσων (καθώς ὁ TAP ἔχει σχετικά μικρή χωρητικότητα). Ποιά πράσινη ἐνέργεια καί κουραφέξαλα, λοιπόν; Ὅπως εἶπε καί ὁ Εὐάγγελος Μυτιληναῖος προχθές, τό ἀέριο θά ζήσει «γιά τά ἑπόμενα εἴκοσι χρόνια» καί ἄς τό ἀποκαλοῦσε «καύσιμο τοῦ περασμένου αἰῶνα» ὁ κύριος Μητσοτάκης στήν Γενική Συνέλευση τοῦ ΟΗΕ τό 2021. Ἐνῷ καί τό πετρέλαιο, πάντα κατά τόν κύριο Μυτιληναῖο (ὁ ὁποῖος τόνισε προχθές ὅτι ἡ πράσινη μετάβαση ἔγινε ἄτσαλα καί φταίει ἡ ΕΕ γι’ αὐτό), «ἔχει δρόμο μπροστά του».
Τρίτον καί σημαντικότερον, ὁ πόλεμος. Ἡ Βικτώρια Νούλαντ εἶπε προσφάτως σέ κορυφαῖο Ἕλληνα κυβερνητικό ἀξιωματοῦχο στήν Σόφια, ὅτι «πρέπει νά τελειώνουμε ὅσο εἶναι νωρίς». Βεβαίως. Πάλι καλά πού τό καταλάβατε. Μετά τίς ἐνδιάμεσες ἐκλογές καί τήν ὁριακή ἐπικράτηση τῶν Δημοκρατικῶν στήν Γερουσία (ὑπερισχύουν μόνον μέ τήν ψῆφο τῆς Καμάλα Χάρρις τῶν Ρεπουμπλικάνων), ὁ πόλεμος ἔχασε τήν ἀξία του γιά τίς ΗΠΑ. Ἕνα τρόπαιο γιά τήν κάλπη ἦταν. Οἱ ὁποῖες ΗΠΑ ἔχουν τώρα τόν νοῦ τους στόν πραγματικό τους ἀντίπαλο, πού εἶναι ἡ Κίνα. Ἔτσι πού ἐξελίχθηκαν ὅμως τά πράγματα, ἄντε νά πείσεις τόν Ζελένσκυ καί τόν Οὐκρανικό Στρατό νά σταματήσουν τόν πόλεμο, εἰδικῶς ἐκεῖ πού κερδίζουν. Ἄντε νά τούς πείσεις νά ὑπογράψουν τό νέο ἐδαφικό καθεστώς, χωρίς νά θεωρηθοῦν προδότες στήν χώρα τους. Ἄντε, καταληκτικῶς, γιά νά λέμε καί τά δικά μας, νά πέσουν ποτέ οἱ τιμές. Ὅταν, λοιπόν, ἡ ἀγορά (Μυτιληναῖος), τό κράτος (ΑΔΜΗΕ) καί οἱ ξένες δυνάμεις (ΗΠΑ) σοῦ λένε ὅτι ὑπάρχει πρόβλημα, τό νά πανηγυρίζεις πού οἱ κάτοικοι τῆς πρωτευούσης προτιμοῦν τήν ὑγειονομική ἀσφάλεια τοῦ ΙΧ τους ἀπό τό λεωφορεῖο καί τόν ἠλεκτρικό γιά τήν κάθοδό τους στό Κέντρο τῶν Ἀθηνῶν, εἶναι ὀλίγον ἄτοπο καί ἐλαφρῶς κωμικό.
Ἀντί λοιπόν, Ἄρη μου, νά δοξάζεις τόν Πρωθυπουργό, ἀπόλαυσε ἐκεῖ στό Φάληρο τόν καταγάλανο ἀττικό οὐρανό, προσευχήσου, ἄν πιστεύεις, καί δόξασε τόν καλό Θεό, πού μᾶς λυπήθηκε. Καί πού ἕως τώρα προστατεύει αὐτή τήν εὐλογημένη γωνιά τοῦ πλανήτη, τήν ὁποία, ἄν καί τήν εἶχε φυλαγμένη γιά τά βαθιά γεράματά του, τήν χάρισε σέ ἐμᾶς, τούς Ἕλληνες, γιά νά τήν κατοικήσουμε. Δόξα τῷ Θεῷ, νά λέμε, Ἄρη. Τῷ Θεῷ, ὄχι τῷ Μυωσῇ.
