ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ εἶναι ἀλλεπάλληλα. Μέ ἀποκορύφωμα τήν ἔκρηξη βομβῶν σέ ἀποθήκευση στίς ἐγκαταστάσεις τῆς 111ης Πτέρυγας Μάχης στήν Ἀγχίαλο.
Σέ ἕναν σχηματισμό πρώτης γραμμῆς τῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας. Εἶχε προηγηθεῖ ἐπεισόδιο στήν 2η Μοῖρα Ἀλεξιπτωτιστῶν, ὅπου ἕνας μόνιμος ὑπαξιωματικός μέ 19 χρόνια προϋπηρεσίας βρέθηκε νά καταδιώκει καί νά πυροβολεῖ τόν διοικητή του. Καί αὐτό τό περιστατικό σέ μιάν ἐπίλεκτη μονάδα τοῦ Στρατοῦ μας. Μπορεῖ κάποιος, μέ περισσή ἐλαφρότητα, νά χαρακτηρίσει τά δύο περιστατικά «μεμονωμένα». Δέν εἶναι. Εἶναι συμπτώματα παθογενειῶν. Εἶναι ἐκδηλώσεις προβλημάτων πού ὑποβόσκουν. Καί τό χειρότερο πού θά μπορούσαμε νά κάνουμε, εἶναι νά τά ἀγνοήσουμε ἤ νά τά συγκαλύψουμε.
- Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Ἡ στρατιωτική ἡγεσία γνωρίζει πολύ καλά καί τά συμπτώματα καί τίς παθογένειες. Καί ἐμεῖς γνωρίζουμε πολύ καλά ὅτι τά ἔχει θέσει σέ διαδοχικές κυβερνήσεις, οἱ ὁποῖες ἔχουν ἀποφύγει νά ἀναλάβουν τίς εὐθῦνες τους καί νά ἐξουσιοδοτήσουν τήν λύση τῶν προβλημάτων. Πρίν ἀπό λίγα χρόνια, ἡ Κυβέρνησις ἔλαβε μιάν ἀπόφαση αὐξήσεως τῆς στρατιωτικῆς θητείας. Ἀπό ἐννέα μῆνες πάλι σέ ἐννέα! Πῆγε στούς 12 μῆνες σέ μονάδες τῶν μετόπισθεν, ἀλλά ὁ Στρατός δέν εἶναι γιά νά παραθερίζει στήν Ἀθήνα. Εἶναι γιά νά στελεχώνει τίς μονάδες τῶν πρόσω. Τότε εἶχε ἀνακοινωθεῖ ὅτι οἱ ἀποφάσεις ἐλήφθησαν μέ βάση τίς εἰσηγήσεις τῶν Γενικῶν Ἐπιτελείων. Σοβαρά; Ἤθελαν δηλαδή νά πιστέψουμε ὅτι τά Γενικά Ἐπιτελεῖα εἰσηγήθηκαν μιάν ἀπόφαση πού θά σημαίνει πώς οἱ σχηματισμοί καί οἱ μονάδες θά συνέχιζαν νά εἶναι τραγικά ὑποστελεχωμένες; Ἤθελαν δηλαδή νά πιστέψουμε ὅτι τά Γενικά Ἐπιτελεῖα εἰσηγήθηκαν μιά ἀπόφαση πού σημαίνει πώς τό στρατιωτικό προσωπικό θά συνέχιζε νά ἀποσπᾶται ἀπό τήν κυρία ἀποστολή του καί θά γινόταν πυροσβέστης, διασώστης ἤ ἐμβολιαστής; Εὐτυχῶς εἶχαν παύσει οἱ στρατιῶτες μας νά παριστάνουν τούς τροφοδότες καί τούς ὑπηρέτες δομῶν φιλοξενίας παρανόμων-μεταναστῶν, ὅπως τούς εἶχε καταδικάσει ἡ Κυβέρνησις τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Καί πάλι ὅμως τό βάρος εἶναι μεγάλο. Δέν θέλουμε νά ἀναφερθοῦμε σέ στοιχεῖα γιά τά ποσοστά στελεχώσεως τῶν μονάδων, ἀκόμη καί στήν παραμεθόριο. Ἀρκούμεθα νά ἐπισημάνουμε ὅτι εἶναι ἀπογοητευτικά. Τά γνωρίζει ἡ στρατιωτική ἡγεσία.
Ἀλλά πέρα ἀπό τήν στρατιωτική θητεία, ὑπάρχει καί τό ζήτημα μιᾶς γενικώτερης ἀπογοητεύσεως τῶν στελεχῶν. Καί δέν εἶναι μοναδικό ζήτημα οἱ χαμηλές ἀποδοχές τους. Εἶναι καί μιά γενική ἀπαξίωσις μέ τήν ὁποία βλέπουν νά ἀντιμετωπίζονται ἀπό κυβερνητικά στελέχη. Ἡ ἀπογοήτευσις ἐκδηλώνεται διά τῶν πολλῶν παραιτήσεων ἀξιωματικῶν κατά κύριο λόγο. Ὑπάρχει ὅμως καί μιά ἀπαρέσκεια ἀναλήψεως θέσεων εὐθύνης. Αὐτό φαίνεται στό γεγονός ὅτι οἱ βάσεις γιά τίς Σχολές Ὑπαξιωματικῶν εἶναι ὑψηλώτερες ἀπό τίς βάσεις γιά τίς Σχολές Ἀξιωματικῶν. Ἀφ’ ἑνός, ὅπως προαναφέραμε, εἶναι τό ζήτημα τῆς ἀναλήψεως εὐθυνῶν διοικήσεως, ἀλλά ἀφ’ ἑτέρου εἶναι καί τό γεγονός ότ ἡ ἐξέλιξις ἑνός ἀξιωματικοῦ μέχρι τήν ἀνωτάτη βαθμίδα εἶναι θεωρητική. Πολλοί καταλήγουν στόν βαθμό τοῦ Συνταγματάρχου, τόν ὁποῖο φθάνουν καί οἱ πλεῖστοι τῶν ὑπαξιωματικῶν. Ἡ πυραμίδα τῆς διοικήσεως ἔχει διαστρεβλωθεῖ.
Αὐτή ἡ κατάστασις ἀντιμετωπίζεται μόνον μέ σοβαρή ἀναδιοργάνωση πού θά ἀποκαταστήσει τό κῦρος τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Καί μέρος αὐτῆς τῆς ἀναδιοργανώσεως πρέπει νά εἶναι ἡ αὔξησις τῆς θητείας στούς 18 μῆνες. Ἀμέσως, καί χωρίς μεταβατικές περιόδους. Καί γιά νά τό θέσουμε μέ ὅρους πολιτικῆς, τώρα πού ἡ Κυβέρνησις ἔχει νωπή ἐντολή. Οἱ πρῶτοι ἕξη μῆνες εἶναι καθοριστικοί γιά ὁλόκληρη τήν τετραετία. Οἱ «τομές» πρέπει νά γίνουν τώρα. Ἀλλιῶς δέν θά γίνουν ποτέ.
Μέ μιάν αὔξηση τῆς θητείας θά βελτιωθεῖ ἡ στελέχωσις μονάδων καί σχηματισμῶν. Ἐπειδή δέν ὑπάρχουν κληρωτοί στρατιῶτες, δέν μποροῦσε ἡ 111η Πτέρυγα Μάχης νά κάνει ἀποψιλώσεις, ὥστε νά τηρηθοῦν οἱ ζῶνες πυρασφαλείας καί νά μήν φθάσει ἡ φωτιά στίς βόμβες, οἱ ὁποῖες ἦσαν κανονικῶς ἐν ἀποθέσει. Ἐπειδή δέν ὑπάρχουν κληρωτοί στρατιῶτες, τά ἀλλότρια ἔργα ἐπιβαρύνουν τόσο πολύ τά μόνιμα στελέχη, ὥστε νά φθάσει ἕνας ἐπαγγελματίας στρατιώτης νά στραφεῖ κατά τοῦ διοικητοῦ του. Ἐπειδή δέν ὑπάρχουν κληρωτοί στρατιῶτες, ἔχει ἀπολεσθεῖ ἡ ἔννοια τῆς ἱεραρχίας καί στίς μονάδες ὅλοι τά κάνουν ὅλα, μέ ἐπιπτώσεις στήν διοίκηση καί τήν πειθαρχία.
Καί τό ἐρώτημα εἶναι, μπορεῖ αὐτός ὁ Στρατός, ὅπως εἶναι σήμερα, νά ἀντιμετωπίσει μιά κρίση, ἤ ἀκόμη περισσότερο ἕναν πόλεμο; Τήν ὥρα τῆς κρίσεως δέν θά ὑπάρχουν δικαιολογίες. Οὔτε περιθώρια γιά συγκαλύψεις. Γιά αὐτό καί δέν πρέπει νά φθάσουμε ἐκεῖ. Εἴμαστε μιά χώρα, ὁ Στρατός τῆς ὁποίας φρουρεῖ ἐθνικά σύνορα. Ἡ διεθνής πρακτική καί ἡ στρατιωτική ἐπιστήμη διδάσκουν ὅτι αὐτό τό ἔργο τό ἐπιτυγχάνουν ἐθνικοί στρατοί, στελεχωμένοι ἀπό κληρωτούς στρατιῶτες. Οἱ ἐπαγγελματικοί Στρατοί, ὅπως ὁ Ἀμερικανικός καί ὁ Βρεταννικός, εἶναι γιά ὑπερπόντιες ἐκστρατεῖες. Δέν εἶναι ὑποδείγματα γιά τήν Ἑλλάδα. Θά μποροῦσαν νά ὑπάρχουν συγκεκριμένες ἐπαγγελματικές μονάδες γιά νά ἀναλαμβάνουν τήν ἑλληνική συμμετοχή σέ διεθνεῖς ἀποστολές πού καί αὐτή πρέπει νά αὐξηθεῖ ἄν θέλουμε νά παίζουμε ρόλο στήν παγκόσμια σκακιέρα.
Ἐπιπροσθέτως, ὅταν ὑπάρχουν στρατιῶτες, θά ἀποκατασταθεῖ τό κῦρος καί τοῦ ὑπαξιωματικοῦ καί τοῦ ἀξιωματικοῦ. Ἡ ἱεραρχία θά ὁμαλοποιηθεῖ. Καί τότε θά μπορεῖ ὁ Στρατός νά κάνει καί τήν κοινωνική του προσφορά μέ ἄνεση καί ὄχι εἰς βάρος τῆς ἀποστολῆς του.
Αὐτόν τόν Στρατό θέλουν οἱ πολῖτες. Αὐτόν τόν Στρατό θέλουν τά στελέχη. Αὐτόν τόν Στρατό θέλει ἡ στρατιωτική ἡγεσία!
