Ὁ πόλεμος, οἱ ἀγορές καί ἡ τρέλλα τῆς ἐποχῆς

Λοιπόν; Αὐτό ἦταν;

Τόσοι βομβαρδισμοί, τόσοι πύραυλοι, τόσες καταστροφές καί τώρα «νερό κι ἁλάτι;». Σέ τί κόσμο ζούμε, ἐπί τέλους; Ποῦ θά ζήσουν τά παιδιά καί τά ἐγγόνια μας; Ποῦ εἶναι οἱ «παγκόσμιοι τρομοκράτες» τοῦ Ἰράν;

Καταστράφηκαν τά ἀποθέματα τοῦ οὐρανίου τῶν μουλάδων; Γίνεται ὁ κόσμος «Γῆς Μαδιάμ» κι ὕστερα λέμε «ἔ, δέν ἔγινε καί τίποτε»; Προειδοποιοῦν οἱ Φρουροί τῆς Ἐπανάστασης τούς Καταριανούς, ἐκεῖνοι τούς Ἀμερικανούς καί τελικά στέλνονται πύραυλοι σέ ἀργή κίνηση προκειμένου νά ἀναχαιτισθοῦν εὔκολα καί νά γεμίσει ἡ Τεχεράνη μέ πανηγυρίζοντες ὀπαδούς τοῦ καθεστῶτος;

Θέλουμε-δέν θέλουμε, εἴμαστε αἰχμάλωτοι τῆς εἰκόνας καί τῆς ἐπικοινωνίας. Τόσος θάνατος, τόσος ὄλεθρος, τόσοι ἄστεγοι, τόση καταστροφή, γιά νά συνταχθεῖ ἕνα τόσο δά μήνυμα στό «Χ» καί νά λέει «Ἐν τάξει, τελειώσαμε, καιρός νά πᾶμε στά σπίτια μας»;

Σιγά-σιγά, φαίνεται ἡ ἀποχαύνωση στήν ὁποία ἔχει περιέλθει ἡ παγκόσμια κοινωνία μέσα ἀπό τά «μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης».

Μιά τρέλλα, γιά τό «φαίνεσθαι» καί τό «θεαθῆναι», ἕνας ἀχταρμᾶς ἀπό «εἰδικούς» καί «ἐμπειρογνώμονες», πού βγαίνουν στά κανάλια καί λένε ἀσυναρτησίες, πού ἀναγγέλλουν ὅτι «θά κλείσουν τά στενά τοῦ Ὁρμούζ», λές καί μιλοῦν γιά τόν Ἰσθμό τῆς Κορίνθου! Ὧρες ἐπί ὡρῶν σέ ἀτελείωτα «δελτία εἰδήσεων», μέ καλοχτενισμένες καί φρεσκοβαμμένες κυρίες νά συνομιλοῦν μέ «παράγοντες», μέ «ἀπόστρατους», μέ «εἰδικούς περί τά γεωπολιτικά», μέ μοναδικό στόχο τόν «ἀχταρμᾶ», ἔτσι ὥστε νά ἐπιτείνεται ἡ σύγχυση, ὥστε νά λέει ὁ κοσμάκης «κι ἐμένα τί μέ νοιάζει;» καί νά ἀπολαμβάνει τήν μακαρονάδα μπροστά στήν ὀθόνη του!

Ποιός κέρδισε τελικά ἀπό ὅλη αὐτήν τήν χωρίς ὅρια σύγκρουση; Ποιός εἶναι ὁ νικητής καί ποιός ὁ χαμένος αὐτοῦ τοῦ πολέμου;

Μόνο οἱ «ἀγορές», δηλαδή ἐκεῖνοι πού ἐξουσιάζουν τούς πολιτικούς καί ἔχουν πιάσει τήν ὅποια διακυβέρνηση ἀπό τόν λαιμό, ἤξεραν ἀπό τήν πρώτη στιγμή τί θά συμβεῖ!

Τήν ὥρα πού ὁ κόσμος ὁλόκληρος ἀγωνιοῦσε καί ἔτρεχε στά καταφύγια, τήν ὥρα πού δισεκατομμύρια κάτοικοι τοῦ πλανήτη ἵδρωναν ἐμπρός στίς ὀθόνες τους, μή γνωρίζοντας τί συμβαίνει, οἱ «ἀγορές» μιλοῦσαν καθαρά γιά «θέατρο» καί ἡ τιμή τοῦ πετρελαίου -τήν ὁποία ὅλοι περίμεναν νά φθάσει στά ὕψη- ἔπεφτε συνεχῶς!

Ἐνῶ οἱ «συντονιστές» τῶν εἰδήσεων, οἱ παρουσιαστές καί οἱ ρεπόρτερ ἔψαχναν νά βροῦν ζημιές καί θύματα, οἱ Καταριανοί ἔπαιζαν τίς ἀμάδες μέ τούς Ἰρανούς, ἔχοντας ἐνημερώσει τόν πλανητάρχη, ὁ ὁποῖος ἐν συνεχείᾳ… εὐχαρίστησε γιά τήν προειδοποίηση!

Ἄν ζοῦσε ἡ γιαγιά μου, θά ἔλεγε τήν κλασσική της φράση: «Παιδάκι μου, ἐδῶ γίνεται τῆς τρελλῆς τό πανηγύρι»! Αὐτό μοῦ ἔλεγε ὅποτε ἔμπαινε στό δωμάτιό μου καί εὕρισκε σκορπισμένα, δῶθε-κεῖθε, τά στρατιωτάκια, τά «λέγκο», τό «μεκανό», τήν μπάλα καί τά παπούτσια τοῦ ποδοσφαίρου καί κάπου, κάτω ἀπό ὅλα αὐτά, τά βιβλία μου!

Ἔτσι καί τώρα. Σκόρπια, νεκρά ἀνθρώπινα σώματα, χαλάσματα, θραύσματα ἀπό πυραύλους καί ὀβίδες καί κάπου, κάτω ἀπό ὅλα αὐτά, ἡ λογική, ἡ σύνεση, ἡ σοφία. Ποιός τά λογαριάζει ὅμως; Ἀρκοῦν πέντε λόγια στό «Χ», ὅπως ἔγραψε ὁ πλανητάρχης. «Τί σκ… κάνουν αὐτοί ἐκεῖ κάτω;». Ἔλα μου ντέ…