ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ἐφημερίδες, ἱστότοπους, κοινωνικά δίκτυα πού πρόσκεινται στήν Ἀριστερά, διαπιστώνω μιά κάποια νευρικότητα, γιά τό γεγονός ὅτι ἡ ἀποχώρηση τοῦ Κώστα Καραμανλῆ ἀπό τά ψηφοδέλτια τῆς ΝΔ ἔγινε κατά βελούδινο τρόπο.
Καί πάντως ὄχι τόσο ἠχηρά ὅσα θά ἀνέμενε ἡ Κουμουνδούρου, προκειμένου διά τοῦ θορύβου νά ἀναπληρώσει τά τεράστια ἐλλείμματα τῆς ἀντιπολιτευτικῆς της τακτικῆς. Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά. Εἶναι στρατηγική τοῦ ΣΥΡΙΖΑ αὐτή, ὄχι μόνον ἀπέναντι στόν Καραμανλῆ ἀλλά καί σέ ἄλλα πολιτικά πρόσωπα, ἀνάλογα μέ τήν συγκυρία. Τήν μία θέλει νά στείλει τόν Εὐάγγελο Βενιζέλο στό Εἰδικό Δικαστήριο, τήν ἄλλη τόν ἀγαπάει καί τόν ἐπικαλεῖται γιά ὅσα λέει γιά τίς ὑποκλοπές. Τήν μία χαρακτηρίζει τόν Παπανδρέου «Πινοσέτ» καί «Ὁλλανδρέου», τήν ἄλλη τόν προσεγγίζει γιά νά σπάσει τό μπλόκ Ἀνδρουλάκη-ΝΔ καί γιά νά λανσάρει τό θολό ἰδεολόγημα τῆς «προοδευτικῆς διακυβέρνησης».
Μέ τόν Κώστα Καραμανλῆ ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἔχει σπάσει κάθε ρεκόρ ἀντιφάσεων. Τρεῖς φορές ἐπένδυσε στό ὄνομα τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ ὁ ΣΥΡΙΖΑ πιστεύοντας ὅτι θά καταφέρει νά προκαλέσει πρόβλημα στήν συνοχή τῆς κεντροδεξιᾶς παράταξης, τρεῖς φορές ἀπέτυχε: στήν περίοδο πού ἔφερε πρός κύρωση στό Κοινοβούλιο τήν ἀπαράδεκτη Συνθήκη τῶν Πρεσπῶν, στήν πρόσφατη πρόταση δυσπιστίας πού κατέθεσε γιά τίς ὑποκλοπές προσδοκῶντας ὅτι θά τήν… ὑπερψηφίσει στρεφόμενος κατά τοῦ κόμματός του (!!!) καί προχθές μέ τήν δήλωση ἀποχώρησής του. Ἐπί αὐτῆς, εἶχε τήν πλάνη ὅτι ὁ πρώην Πρωθυπουργός θά τήν συνοδεύσει μέ πικρόχολα καί μίζερα σχόλια. Καί τίς τρεῖς φορές ἡ Ἀριστερά ἔπεσε ἔξω. Ὁ Καραμανλῆς οὐδέποτε κινήθηκε κατά τῆς παράταξης πού ὑπηρέτησε καί ὑπηρετεῖ ἐπί πενῆντα ὁλόκληρα χρόνια.
Τό ἐνδιαφέρον εἶναι πῶς ἀντιδρᾶ ἡ Ἀριστερά, κάθε φορά πού οἱ αὐταπάτες της διαψεύδονται. Πεισματάρικα καί παιδιάστικα. Στήν προεκλογική περίοδο τοῦ 2019 ὁ ΣΥΡΙΖΑ διέρρευσε ἔγγραφα ἀπό τήν ἀρχική διαπραγμάτευση πού ἔκανε ἡ κυβέρνηση Καραμανλῆ μέ τόν βόρειο γείτονα τό 2005, μέ στόχο νά κερδίσει διπλωματικό χρόνο (τό θέμα εἶχε κακοφορμίσει) καί νά μήν ἐπιρριφθοῦν εὐθῦνες στήν Ἑλλάδα γιά τό διπλωματικό ἀδιέξοδο. Ἡ τότε κυβέρνηση τῆς ΝΔ πράγματι συζητοῦσε σύνθετη ὀνομασία ὡς διαπραγματευτική τακτική (blame game) ἀλλά χωρίς ἀναγνώριση μακεδονικῆς μειονότητας καί μακεδονικῆς γλώσσας πού ἀποτελοῦν τίς σφαῖρες στό περίστροφο τοῦ ἀλυτρωτισμοῦ.
Γιά τό θέμα αὐτό εἶχα δημόσια ἀντιδικία μέ τόν τότε κυβερνητικό ἐκπρόσωπο Δημήτρη Τζανακόπουλο στίς ἐκλογές τοῦ 2019, ἡ ὁποία εἶχε ὁδηγήσει σέ ἀποχώρησή μου ἀπό τό στούντιο τῆς ΕΡΤ. Ὅταν ὁ Καραμανλῆς, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀντικειμενικά ὁ μόνος πού πίεσε ἀποτελεσματικά τήν παροῦσα κυβέρνηση νά δώσει ἀπάντηση στό σκάνδαλο τῶν ὑποκλοπῶν, καταψήφισε τήν πρόταση δυσπιστίας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, τά στελέχη του χολώθηκαν καί ἄρχισαν νά θυμοῦνται τήν χρεοκοπία καί τό …ἔλλειμμα τοῦ 2009. Ἕνα ἔλλειμμα πού, σύμφωνα μέ τό πόρισμα τῆς διακομματικῆς ἐπιτροπῆς γιά τό χρέος πού συνέστησε ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων ἐπί ΣΥΡΙΖΑ, ὀφείλεται στήν ἀλλοίωση τῶν στατιστικῶν στοιχείων τοῦ προϋπολογισμοῦ ἐκείνης τῆς χρονιᾶς ἀπό τήν ΕΛΣΤΑΤ.
Χθές, μετά τήν βελούδινη ἀποχώρηση Καραμανλῆ ἀπό τά ψηφοδέλτια τῆς ΝΔ, ἀρτηριοσκληρωτικά στελέχη τῶν κομματικῶν ἐντύπων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἄρχισαν νά ἐπιτίθενται προσωπικά, πάλι, στόν πρώην Πρωθυπουργό γιά τά πεπραγμένα τῆς θητείας 2004-2009 ἀπό τό twitter.
Ὑποτίθεται ὅτι αὐτά εἶχαν ἀξιολογηθεῖ ὅταν ὁ Ἀλέξης Τσίπρας εἶχε προτείνει στόν Κώστα Καραμανλῆ τό ἀξίωμα τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, τό 2015.
Τό θέμα δέν εἶναι προσωπικό, εἶναι εὐρύτερο. Ἡ Ἀριστερά φαίνεται νά ἔχει τόσο μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό της, ὥστε νά τοῦ ἐπιτρέπει νά νομίζει ὅτι μπορεῖ νά «ἐργαλειοποιεῖ» προσωπικότητες τοῦ δημοσίου βίου. Δέν ἀμφισβητῶ ὅτι σέ μερικές στροφές τῆς ἱστορίας –ὅταν τό ΠΑΣΟΚ μέ τήν συνέργεια κάποιων Νεοδημοκρατῶν ἐπιχείρησε νά στήσει Εἰδικό Δικαστήριο γιά τόν πρώην Πρωθυπουργό– ἡ Ἀριστερά φέρθηκε καλύτερα στόν Καραμανλῆ ἀπό ὅ,τι ἡ ἴδια του ἡ παράταξη. Μολονότι ὁ ἴδιος δέν ἀνταποκρίθηκε στά ἀνοίγματά της κρατῶντας τήν θέση του. Ὡστόσο αὐτό δέν ἀναιρεῖ τήν γενική εἰκόνα: Τό ἔλλειμμα ἐμπιστοσύνης πού ἔχει ὁ ἑλληνικός λαός γιά τό κόμμα αὐτό, εἶναι, δυστυχῶς, διακριτό σέ ὅλα τά ἐπίπεδα. «Χωρίς ἀνέμους ἀνεμίζεται, τήν μία δεξιά, τήν ἄλλη ἀριστερά, ποτέ δέν πάει σωστά» πού λέει καί ὁ Μᾶνος.
Ἡ ἐργαλειοποίηση τοῦ Καραμανλῆ δέν ἀφορᾶ, δυστυχῶς ὅμως, μόνο τήν Ἀριστερά. Ἀφορᾶ καί τήν Κεντροδεξιά ἀλλά καί τήν Δεξιά τῆς Δεξιᾶς. Ἡ Κυβέρνηση πού ὀλίγες, πολύ ὀλίγες φορές, ζήτησε τήν γνώμη του γιά κορυφαῖα θέματα ἄσκησης πολιτικῆς κατά τήν διάρκεια τῆς τετραετίας, τώρα τήν ἀνάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενη, κάνει σημαία τήν δήλωσή του γιά τήν ΝΔ καί τήν ἀνάγκη στήριξής της. Ἐνῷ διοχετεύει καί φερόμενους διαλόγους πού ἔγιναν ἤ δέν ἔγιναν στήν ἔκταση πού ἐμφανίζονται, στά ΜΜΕ. Οἱ δέ Ὑπουργοί τῆς ΝΔ, κεφάλαιο ὁλόκληρο!
Τώρα λένε ἀπό τηλεοπτικούς διαύλους τήν φράση «θά μοῦ ἄρεσε νά γίνει Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ὁ Καραμανλῆς», μέ ἀπώτερη φιλοδοξία νά εἰσπράξουν ψῆφο συμπαθείας ἀπό τούς Νεοδημοκράτες.
Ἡ δέ «Ἑλληνική Λύση» τοῦ Βελόπουλου πού στόμα εἶχε καί μιλιά δέν εἶχε γιά τόν Καραμανλῆ τόσα χρόνια, τώρα σχολιάζει τήν ἀποχώρησή του μέ ὁμιλίες τοῦ Προέδρου της ἀπό τό βῆμα τοῦ Κοινοβουλίου γιά νά ὑποδεχθεῖ, ἄν τά καταφέρει, τυχόν «δυσαρεστημένους» Καραμανλικούς τῆς Βορείου Ἑλλάδος. Ἔχω μεγάλη περιέργεια νά δῶ ποιός θά εἶναι ὁ ἑπόμενος πού θά ἐπικαλεστεῖ τόν Καραμανλῆ γιά μικροκομματικούς σκοπούς.
Πόση ὑποκρισία πιά, ἀπό ὅλους, ἐν πάσῃ περιπτώσει… Τό μόνο θετικό πού ἔχει ἡ ἐργαλειοποίηση τῆς ἀπόσυρσης τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ ἀπό ὅλα τά κόμματα, εἶναι τό ἑξῆς: Ἐκ τῶν πραγμάτων ὁ Καραμανλῆς ἀναδεικνύεται ὡς ὁ… ἥλιος τοῦ συστήματος. Ὁλόκληρος ἥλιος, ὄχι μισός, γιά νά τούς χωρᾶ ὅλους! Ὅλοι περιστρέφονται γύρω ἀπό τόν ἴδιο. Στό πρόσωπό του ἑνώνονται τά ἀδιέξοδα ὅλου τοῦ πολιτικοῦ συστήματος ἀναζητῶντας τήν λύση τους. Γιά σιωπή 14 χρόνων, τό ἀποτέλεσμα εἶναι ἐντυπωσιακό. Σκεφτεῖτε καί νά μιλοῦσε.
